Διαδικτυακή απάτη
Η διαδικτυακή απάτη είναι τύπος απάτης ή εξαπάτησης του ηλεκτρονικού εγκλήματος που χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο και μπορεί να περιλαμβάνει απόκρυψη πληροφοριών ή παροχή εσφαλμένων πληροφοριών με σκοπό την εξαπάτηση των θυμάτων για την απόσπαση χρημάτων, περιουσίας και κληρονομιάς.[1] Η απάτη μέσω του Διαδικτύου δεν θεωρείται ένα ενιαίο, διακριτό έγκλημα, αλλά καλύπτει ένα φάσμα παράνομων και παράνομων ενεργειών που διαπράττονται στον κυβερνοχώρο.[2] Ωστόσο, διαφοροποιείται από την κλοπή, καθώς, στην περίπτωση αυτή, το θύμα παρέχει εκούσια και εν γνώσει του τις πληροφορίες, τα χρήματα ή την περιουσία στον δράστη.[3] Διακρίνεται επίσης από τον τρόπο με τον οποίο εμπλέκει χρονικά και χωρικά διαχωρισμένους δράστες.[4]
Σύμφωνα με την έκθεση του FBI για το έγκλημα στο Διαδίκτυο για το 2017, το Κέντρο Καταγγελιών Εγκλήματος στο Διαδίκτυο (IC3) έλαβε περίπου 300.000 καταγγελίες. Τα θύματα έχασαν πάνω από 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια από ηλεκτρονικές απάτες το 2017.[5] Σύμφωνα με μελέτη που διεξήχθη από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS) και την McAfee, το έγκλημα στον κυβερνοχώρο κοστίζει στην παγκόσμια οικονομία 600 δισεκατομμύρια δολάρια, που μεταφράζεται σε 0,8% του συνολικού παγκόσμιου ΑΕΠ.[6] Η διαδικτυακή απάτη εμφανίζεται με πολλές μορφές. Κυμαίνεται από ανεπιθύμητα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου έως διαδικτυακές απάτες. Η απάτη μέσω του Διαδικτύου μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και αν βασίζεται εν μέρει στη χρήση υπηρεσιών του Διαδικτύου και βασίζεται κυρίως ή πλήρως στη χρήση του Διαδικτύου.
Φιλανθρωπική απάτη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο απατεώνας εμφανίζεται ως φιλανθρωπικός οργανισμός και ζητά δωρεές για να βοηθήσει τα θύματα μιας φυσικής καταστροφής, μιας τρομοκρατικής επίθεσης (όπως οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου), μιας περιφερειακής σύγκρουσης ή μιας επιδημίας. Ο τυφώνας Κατρίνα και το τσουνάμι του 2004 ήταν δημοφιλείς στόχοι των απατεώνων που διέπραξαν φιλανθρωπικές απάτες- άλλες πιο διαχρονικές φιλανθρωπικές απάτες υποτίθεται ότι συγκεντρώνουν χρήματα για τον καρκίνο, την έρευνα για τον ιό του AIDS ή τον ιό Έμπολα, για ορφανοτροφεία παιδιών (ο απατεώνας προσποιείται ότι εργάζεται για το ορφανοτροφείο ή για μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που συνδέεται με αυτό) ή υποδύεται φιλανθρωπικές οργανώσεις όπως ο Ερυθρός Σταυρός ή η United Way. Τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν περιπτώσεις απάτης που έγιναν από τους ανθρώπους που ξεκίνησαν τη φιλανθρωπική οργάνωση.[7] Πρόσφατο παράδειγμα ήταν η επικεφαλής της φιλανθρωπικής οργάνωσης του Λονγκ Άιλαντ, Wafa Abbound. Ο Abbound κρίθηκε ένοχος για κλοπή σχεδόν ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Της απαγγέλθηκαν κατηγορίες για τραπεζική απάτη, ξέπλυμα χρήματος και υπεξαίρεση.[8] Υπάρχουν πολλές μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι απατεώνες. Πρώτον, θα ζητήσουν δωρεές, συχνά παραπέμποντας σε διαδικτυακά άρθρα ειδήσεων για να ενισχύσουν την ιστορία τους σχετικά με την εκστρατεία συγκέντρωσης κεφαλαίων. Τα θύματα των απατεώνων είναι φιλανθρωπικοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι βοηθούν έναν αξιόλογο σκοπό και δεν περιμένουν κανένα αντάλλαγμα. Μόλις αποσταλούν, τα χρήματα χάνονται και ο απατεώνας συχνά εξαφανίζεται, αν και πολλοί προσπαθούν να συνεχίσουν την απάτη ζητώντας μια σειρά πληρωμών. Το θύμα μπορεί μερικές φορές να βρεθεί σε νομικά προβλήματα αφού αφαιρέσει τις υποτιθέμενες δωρεές του από τους φόρους εισοδήματός του. Η φορολογική νομοθεσία των Ηνωμένων Πολιτειών ορίζει ότι οι φιλανθρωπικές δωρεές εκπίπτουν μόνο εάν γίνονται σε έναν αναγνωρισμένο μη κερδοσκοπικό οργανισμό.[9] Ο απατεώνας μπορεί να πει στο θύμα ότι η δωρεά του εκπίπτει και να παράσχει όλες τις απαραίτητες αποδείξεις της δωρεάς, αλλά οι πληροφορίες που παρέχονται από τον απατεώνα είναι πλασματικές και, σε περίπτωση ελέγχου, το θύμα αντιμετωπίζει αυστηρές κυρώσεις ως αποτέλεσμα της απάτης. Αν και οι απάτες αυτές έχουν μερικά από τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας, ιδίως μετά από μια μεγάλη καταστροφή, και χρησιμοποιούνται από απατεώνες σε όλο τον κόσμο, η μέση απώλεια ανά θύμα είναι μικρότερη από άλλες απάτες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σε αντίθεση με τις απάτες που περιλαμβάνουν μια σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενη πληρωμή, το θύμα είναι πολύ λιγότερο πιθανό να δανειστεί χρήματα για να δωρίσει ή να δωρίσει περισσότερα από όσα μπορεί να διαθέσει.[10]
Απάτη με εισιτήρια μέσω διαδικτύου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μια παραλλαγή της απάτης μάρκετινγκ μέσω του Διαδικτύου προσφέρει εισιτήρια για περιζήτητες εκδηλώσεις, όπως συναυλίες, παραστάσεις και αθλητικές εκδηλώσεις. Τα εισιτήρια είναι πλαστά ή δεν παραδίδονται ποτέ. Ο πολλαπλασιασμός των διαδικτυακών πρακτορείων εισιτηρίων και η ύπαρξη έμπειρων και ανέντιμων μεταπωλητών εισιτηρίων έχει τροφοδοτήσει αυτό το είδος απάτης. Πολλές τέτοιες απάτες γίνονται από Βρετανούς πωλητές εισιτηρίων, αν και μπορεί να έχουν τη βάση τους σε άλλες χώρες.[11]
Κορυφαίο παράδειγμα ήταν η απάτη με τα εισιτήρια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου το 2008, η οποία διεξήχθη από την εταιρεία "Xclusive Leisure and Hospitality" με έδρα τις ΗΠΑ, η οποία πωλούσε μέσω ενός επαγγελματικά σχεδιασμένου ιστότοπου με την ονομασία "Beijing 2008 Ticketing".[12] Στις 4 Αυγούστου αναφέρθηκε ότι είχαν πωληθεί πλαστά εισιτήρια αξίας άνω των 50 εκατομμυρίων δολαρίων μέσω του ιστότοπου.[13] Στις 6 Αυγούστου αναφέρθηκε ότι το πρόσωπο πίσω από την απάτη, η οποία είχε εξ ολοκλήρου την έδρα της εκτός Κίνας, ήταν ένας Βρετανός πωλητής εισιτηρίων, ο Terance Shepherd.[14]
Ηλεκτρονική απάτη με δωροκάρτα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καθώς οι έμποροι λιανικής πώλησης και άλλες επιχειρήσεις ανησυχούν ολοένα και περισσότερο για το τι μπορούν να κάνουν για την πρόληψη της χρήσης των δωροκαρτών που αγοράζονται με κλεμμένους αριθμούς πιστωτικών καρτών, οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου εστιάζουν πιο πρόσφατα στην εκμετάλλευση των δόλιων δωροκαρτών.[15] Πιο συγκεκριμένα, κακόβουλοι χάκερ προσπαθούν να αποκτήσουν πληροφορίες σχετικά με δωροκάρτες που έχουν εκδοθεί αλλά δεν έχουν δαπανηθεί. Ορισμένες από τις μεθόδους κλοπής δεδομένων δωροκάρτας περιλαμβάνουν αυτοματοποιημένα bots που εξαπολύουν επιθέσεις ωμής βίας στα συστήματα λιανικής πώλησης που τις αποθηκεύουν. Πρώτον, οι χάκερς θα κλέψουν τα δεδομένα της δωροκάρτας, θα ελέγξουν το υπάρχον υπόλοιπο μέσω της ηλεκτρονικής υπηρεσίας ενός εμπόρου λιανικής πώλησης και, στη συνέχεια, θα επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα αυτά για να αγοράσουν προϊόντα ή να τα μεταπωλήσουν σε ιστότοπο τρίτου μέρους. Στις περιπτώσεις όπου οι δωροκάρτες μεταπωλούνται, οι επιτιθέμενοι παίρνουν το υπόλοιπο σε μετρητά, το οποίο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως μέθοδος ξεπλύματος χρήματος. Αυτό βλάπτει την εμπειρία των πελατών με τις δωροκάρτες, την αντίληψη του εμπορικού σήματος του λιανοπωλητή και μπορεί να κοστίσει στον λιανοπωλητή χιλιάδες έσοδα. Ένας άλλος τρόπος απάτης με δωροκάρτες είναι η κλοπή των στοιχείων της πιστωτικής κάρτας ενός ατόμου για την αγορά ολοκαίνουργιων δωροκαρτών.
Πλαστά ταχυδρομικά χρηματικά εντάλματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με το FBI, στις 26 Απριλίου 2005, ο Tom Zeller Jr. έγραψε ένα άρθρο στους New York Times[16] σχετικά με την αύξηση της ποσότητας και της ποιότητας των πλαστών ταχυδρομικών χρηματικών ενταλμάτων των ΗΠΑ και τη χρήση τους για τη διάπραξη ηλεκτρονικών απάτων. Οι παραχαράκτες πραγματοποιούν αυτές τις απάτες μέσω email ή chat room. Αν κάποιος προσπαθεί να πουλήσει ή να χαρίσει ένα αντικείμενό του, οι παραχαράκτες θα τον κάνουν να πιστέψει ότι σχετίζεται με ιστότοπους δημοπρασιών όπως το eBay. Προς το παρόν, δεν υπάρχει τρόπος να υπολογιστεί πόσα χρήματα λαμβάνονται μέσω αυτών των πλαστών παραγγελιών, η Ταχυδρομική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών πιστεύει ότι είναι εκατομμύρια. Οι άνθρωποι που στοχεύουν περισσότερο είναι οι μικρότεροι λιανοπωλητές που δραστηριοποιούνται μέσω του διαδικτύου ή οι καθημερινοί άνθρωποι που πωλούν ή πληρώνουν για αντικείμενα στο διαδίκτυο. Λόγω της έλλειψης κανόνων ή προειδοποιητικών σημάτων για τους παραχαράκτες, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα επηρεάζονται.
Πολλές εταιρείες όπως η UPS και η Federal Express έχουν αρχίσει να συνεργάζονται με την Ταχυδρομική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών για να αρχίσουν να παρακολουθούν τις ταχυδρομικές παραγγελίες χρημάτων. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να εντοπίσουν το πραγματικό από το ψεύτικο, ωστόσο αυτό είναι ευκολότερο να το λες παρά να το κάνεις, γι' αυτό και συνιστούν στους χρήστες να είναι προσεκτικοί όταν κάνουν ταχυδρομικές παραγγελίες χρημάτων. Έγιναν συλλήψεις, μεταξύ 2004 και 2005 συνελήφθησαν 160 παραχαράκτες. Πολλοί από τους συλληφθέντες πιάστηκαν στη διαδικασία εξαργύρωσης των χρημάτων που είχαν κλέψει.[17] Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η ποινή για την κατασκευή ή τη χρήση πλαστών ταχυδρομικών χρηματικών ενταλμάτων είναι έως και δέκα χρόνια φυλάκιση ή/και πρόστιμο 25. 000 δολαρίων.[18]
Απάτη αγοράς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας απατεώνας χρησιμοποιεί τον Παγκόσμιο Ιστό για να διαφημίσει ανύπαρκτα αγαθά ή υπηρεσίες Αρχειοθετήθηκε 2022-12-10 στο Wayback Machine.. Η πληρωμή αποστέλλεται εξ αποστάσεως, αλλά τα αγαθά ή οι υπηρεσίες δεν φτάνουν ποτέ. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν αυτοί οι απατεώνες είναι ότι θα δώσουν σε αυτά τα πλαστά προϊόντα πολύ χαμηλές τιμές, θα θέλουν να κάνουν πληρωμές μέσω ηλεκτρονικών μεταφορών κεφαλαίων και θα θέλουν να το κάνουν αμέσως. Οι πληρωμές δεν θα πραγματοποιούνται μέσω PayPal ή πιστωτικών καρτών. Αυτές οι υπηρεσίες είναι πολύ ασφαλείς και θα προκαλέσουν προβλήματα στους απατεώνες. Όλες αυτές οι μέθοδοι είναι επίσης τρόποι για να καταλάβετε αν πρόκειται ή όχι για απάτες. Ένας άλλος τρόπος για να εντοπίσετε την απάτη είναι το απόρρητο και τα στοιχεία επικοινωνίας, οι πληροφορίες σχετικά με την παράδοση, οι όροι και οι προϋποθέσεις κ. λπ. δεν θα παρουσιάζονται. Οι απατεώνες χρησιμοποιούν ψεύτικα καταστήματα. Αυτά τα ψεύτικα καταστήματα από τα οποία λειτουργούν οι απατεώνες, θα μεταδίδονται μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό γίνεται κυρίως επειδή υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ο αριθμός τους αυξάνεται καθημερινά. Αυτά τα καταστήματα δεν θα παραμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα παραμείνουν μόνο για μερικές πωλήσεις, και μετά θα προχωρήσουν και θα κλείσουν την ιστοσελίδα. Συνήθως, ένας τρόπος για να εντοπίσετε αυτά τα ψεύτικα καταστήματα είναι να ψάξετε για διαδικτυακές κριτικές, αν δεν έχουν κριτικές, είναι ψεύτικα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Warf, Barney (16 Μαΐου 2018). The SAGE Encyclopedia of the Internet (στα Αγγλικά). SAGE. ISBN 9781526450432.
- ↑ Warf, Barney (16 Μαΐου 2018). The SAGE Encyclopedia of the Internet (στα Αγγλικά). SAGE. ISBN 9781526450432.
- ↑ Brenner, Susan W. (16 Ιανουαρίου 2009). Cyberthreats: The Emerging Fault Lines of the Nation State (στα Αγγλικά). Oxford University Press. ISBN 9780190452568.
- ↑ Fisher, Bonnie S.· Lab, Steven (2010). Encyclopedia of Victimology and Crime Prevention. Thousand Oaks, CA: SAGE Publications. σελ. 493. ISBN 9781412960472.
- ↑ «FBI 2017 Internet Crime Report» (PDF). FBI.gov. Federal Bureau of Investigation. 7 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2018.
- ↑ «The Economic Impact of Cybercrime— No Slowing Down» (PDF). McAfee. 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ Goel, Rajeev K. (2020). «Uncharitable Acts in Charity: Socioeconomic Drivers of Charity-Related Fraud» (στα αγγλικά). Social Science Quarterly 101 (4): 1397–1412. doi:. ISSN 1540-6237. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/ssqu.12794.
- ↑ Burke, Cathy. «L.I. charity chief convicted of embezzling nearly $1 million meant for disabled». nydailynews.com. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2021.
- ↑ «Charitable Contributions: For use in preparing 2016 Returns» (PDF).
- ↑ «Scam Watch - Nigerian Scams». Scam Watch - Australian Government. 12 Μαΐου 2016.
- ↑ Jamie Doward (2008-03-09). «How boom in rogue ticket websites fleeces Britons». The Observer (London). https://www.theguardian.com/world/2008/mar/09/olympicgames2008.internet. Ανακτήθηκε στις 9 March 2008.
- ↑ «USOC and IOC file lawsuit against fraudulent ticket seller». Sports City. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2008.
- ↑ Jacquelin Magnay (4 August 2008). «Ticket swindle leaves trail of losers». The Sydney Morning Herald. https://www.smh.com.au/news/latest-news/ticket-swindle-leaves-trail-of-losers/2008/08/03/1217701854125.html.
- ↑ Kelly Burke (6 August 2008). «British fraud ran Beijing ticket scam». The Sydney Morning Herald. https://www.smh.com.au/news/off-the-field/olympic-ticket-scammer-unmasked/2008/08/05/1217702042881.html.
- ↑ Francis, Ryan (11 Μαΐου 2017). «What not to get Mom for Mother's Day». CSO from IDG. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2017.
- ↑ Tom Zeller Jr (April 26, 2005). «A Common Currency for Online Fraud: Forgers of U.S. Postal Money Orders Grow». New York Times. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9907EED81231F935A15757C0A9639C8B63&n=...&smid=pl-share.
- ↑ «Counterfeit Money Orders: The Ultimate Guide». Fraud Guides (στα Αγγλικά). 7 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2021.
- ↑ «CyberCops.com - Counterfeit Postal Money Orders». www.cybercops.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2017.