Διαδικτυακή συμβουλευτική
Διαδικτυακή συμβουλευτική είναι η παροχή επαγγελματικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας μέσω διαδικτύου. Οι εν λόγω υπηρεσίες προσφέρονται κατά κανόνα μέσω email chat σε πραγματικό χρόνο ή βίντεο-συσκέψεων.[1] Ορισμένοι θεραπευόμενοι χρησιμοποιούν τη διαδικτυακή συμβουλευτική σε συνδυασμό με την παραδοσιακή δια ζώσης ψυχοθεραπεία, ενώ συνεχώς αυξανόμενος αριθμός θεραπευομένων χρησιμοποιεί τη διαδικτυακή συμβουλευτική αντικαθιστώντας πλήρως τις παραδοσιακές επισκέψεις στο γραφείο ενός θεραπευτή ή θεραπεύτριας.[1]
Παρότι κάποιες μορφές τηλε-ψυχολογίας χρησιμοποιούνται εδώ και πάνω από 35 χρόνια[2], η έλευση του Διαδικτύου και των συστημάτων video-chat, καθώς και η αυξανόμενη χρήση ευρυζωνικών συνδέσεων έχουν συνεπιφέρει άνθηση της διαδικτυακής ψυχοθεραπείας. Όλο και περισσότεροι συμβουλευόμενοι απευθύνονται σε επαγγελματίες ψυχικής υγείας για συνεδρίες μέσω διάφορων μορφών διαδικτυακής συμβουλευτικής όπως βίντεο-συσκέψεις, chat σε πραγματικό χρόνο ή ασύγχρονο email, είτε σε συνδυασμό με τις παραδοσιακές δια ζώσης συνεδρίες είτε αποκλειστικά.[2]
Οφέλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όλο και περισσότερες έρευνες που μελετούν την αποτελεσματικότητα της διαδικτυακής ψυχοθεραπείας έχουν αποδείξει ότι η διαδικτυακή συμβουλευτική προσφέρει θεραπευτικά αποτελέσματα τουλάχιστον ισάξια με αυτά του παραδοσιακού δια ζώσης πλαισίου.[2] Η διαδικτυακή ψυχοθεραπεία προσφέρει πρόσθετα οφέλη σε σύγκριση με τις δια ζώσης συνεδρίες, καθώς επιτρέπει στον συμβουλευόμενο να πραγματοποιεί μεγαλύτερο αριθμό συνεδριών απ’ ό,τι αν επισκεπτόταν τον θεραπευτή στο γραφείο του. Ο αριθμός των ακυρωμένων ραντεβού είναι πολύ μικρότερος σε σύγκριση με τις δια ζώσης συνεδρίες.[3] Σύμφωνα με ορισμένες έρευνες, η διαδικτυακή συμβουλευτική είναι πιο αποτελεσματική, δεδομένου ότι ο συμβουλευόμενος αισθάνεται πιο άνετα και λιγότερο αμήχανα απ’ ό,τι αν βρισκόταν στο πιο παραδοσιακό πλαίσιο του γραφείου. Ως εκ τούτου, είναι πιθανότερο να ανοιχτεί πιο εύκολα, επιτρέποντας στον σύμβουλο να τον βοηθήσει καλύτερα.[4]
Εξάλλου, η διαδικτυακή συμβουλευτική καλύπτει ένα μεγάλο κενό όσον αφορά τους ανθρώπους που κατοικούν σε τόπους όπου η εύρεση ψυχοθεραπευτών δεν είναι εύκολη. Όσοι ζουν στην επαρχία ή στο εξωτερικό, καθώς και οι άνθρωποι που ανήκουν σε μειονότητες συχνά ανακαλύπτουν ότι είναι ευκολότερο να βρουν κατάλληλο ψυχοθεραπευτή μέσω διαδικτύου παρά στον τόπο διαμονής τους.[2] Η διαδικτυακή ψυχοθεραπεία επιλύει τέτοια προβλήματα πρόσβασης στην κατάλληλη συμβουλευτική, με αποτέλεσμα οι συμβουλευόμενοι να δέχονται ψυχοθεραπεία που τους ταιριάζει καλύτερα όσον αφορά το πολιτισμικό ή γλωσσικό τους πλαίσιο ή τις συγκεκριμένες ανάγκες τους. Λόγου χάρη, οι Αφροαμερικανοί είναι πιθανότερο να εμφανίσουν παθήσεις λόγω αυξημένου άγχους αλλά έχουν μικρότερη πρόσβαση σε δια ζώσης υπηρεσίες συμβουλευτικής.[5] Παρομοίως, οι γκέι άντρες και γυναίκες, λόγω του γενικότερου αρνητικού κοινωνικού κλίματος και της έλλειψης κοινωνικής υποστήριξης, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαταραχές άγχους και κατάθλιψης. Ειδικά οι γκέι έφηβοι διατρέχουν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο για κατάθλιψη, εθισμούς και αυτοκτονία.[6][7][8][9][10][11][12]
Έχει επίσης αποδειχθεί ότι η διαδικτυακή συμβουλευτική είναι αποτελεσματική για άτομα που δυσκολεύονται να κάνουν συνεδρίες στις συνηθισμένες ώρες γραφείου.[13] Επίσης, σύμφωνα με έρευνες η διαδικτυακή συμβουλευτική πιθανώς είναι χρήσιμη για άτομα με αναπηρίες και ανθρώπους που ζουν στην επαρχία, όπου η πρόσβαση σε τέτοιες υπηρεσίες είναι δυσχερέστερη.[2]
Αποτελεσματικότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ορισμένοι επαγγελματίες του χώρου ψυχικής υγείας επιχειρηματολογούν ότι η διαδικτυακή συμβουλευτική είναι αδύνατον να αντικαταστήσει την παραδοσιακή δια ζώσης ψυχοθεραπεία.[14] Έρευνες των G.S. Stofle και J. Suler δείχνουν ότι η διαδικτυακή συμβουλευτική ωφελεί ανθρώπους που ήδη έχουν σχετικά υψηλό βαθμό λειτουργικότητας στη ζωή τους.[15][16] Σοβαρές παθήσεις, όπως ο αυτοκτονικός ιδεασμός ή τα ψυχωσικά επεισόδια, πιθανώς αντιμετωπίζονται καλύτερα με τις παραδοσιακές μεθόδους δια ζώσης ψυχοθεραπείας.[17] Παρ’ όλ’ αυτά, πρέπει να γίνουν περαιτέρω έρευνες ως προς αυτό.[2] Οι Cohen και Kerr διεξήγαγαν μελέτη όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της διαδικτυακής ψυχοθεραπείας για την αντιμετώπιση των διαταραχών άγχους σε φοιτητές και βρήκαν ότι δεν παρατηρείται διαφορά στα επίπεδα αλλαγής μεταξύ των δύο μεθόδων με βάση την Κλίμακα μέτρησης άγχους State-Trait Anxiety Inventory.[18] Καθώς βασικός στόχος της συμβουλευτικής είναι η αντιμετώπισης της ψυχικής αγωνίας, του άγχους ή των προβλημάτων που βιώνει ένας άνθρωπος όταν ξεκινά θεραπεία, η διαδικτυακή συμβουλευτική αποδεικνύεται αποτελεσματική με βάση αυτό τον ορισμό.[2] Όσον αφορά την ικανοποίηση των συμβουλευόμενων με την διαδικτυακή ψυχοθεραπεία, φαίνεται πως είναι υψηλή, ενώ αντιθέτως οι σύμβουλοι ψυχικής υγείας ενίοτε αναφέρουν χαμηλότερα επίπεδα ικανοποίησης με την εξ αποστάσεως ψυχοθεραπεία.[19] Σύμφωνα με έρευνες, οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας είναι πιο επικριτικοί όσον αφορά τη χρήση των νέων τεχνολογιών απ’ ό,τι οι θεραπευόμενοί τους.[citation needed]
Διχογνωμία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον χώρο της ψυχικής υγείας υπάρχει διχογνωμία όσον αφορά την εγκυρότητα της διαδικτυακής συμβουλευτικής. Ορισμένοι επαγγελματίες πιστεύουν ότι η διαδικτυακή συμβουλευτική δεν μπορεί να θεωρηθεί ψυχοθεραπεία,[20] ενώ επιστημονικές επιθεωρήσεις όπως το The Lancet έχουν δημοσιεύσει μελέτες που αποδεικνύουν ότι η διαδικτυακή συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία είναι εξίσου αποτελεσματική όσο και οι δια ζώσης συνεδρίες για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης.[21] Πριν από τριάντα χρόνια, όταν άρχισε να εμφανίζεται στην ερευνητική βιβλιογραφία η χρήση τεχνολογίας για την αντιμετώπιση ψυχικών νόσων εξ αποστάσεως, παρόμοιες ενστάσεις είχαν εγερθεί όσον αφορά τις συνεδρίες μέσω τηλεφώνου.[22] Ωστόσο, μια έρευνα του 2000 έδειξε ότι πάνω από το 98% των ψυχολόγων που ήταν μέλη της Αμερικανού Συλλόγου Ψυχολόγων χρησιμοποιούσαν το τηλέφωνο ως σύνηθες μέσο ψυχοθεραπείας – μάλιστα το 69% εξ αυτών διεξήγε ψυχοθεραπεία τηλεφωνικά και το 79% το χρησιμοποιούσε για επείγουσες συνεδρίες.[23] Μια μελέτη του 2003 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα θεραπευτικά αποτελέσματα της τηλεφωνικής ψυχοθεραπείας δεν διέφεραν σημαντικά από τη δια ζώσης ψυχοθεραπεία.[24]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Mallen, Michael J.; David L. Vogel (November 2005). «Introduction to the Major Contribution Counseling Psychology and Online Counseling». The Counseling Psychologist 33 (6): 761–775. doi:. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-10-22. https://web.archive.org/web/20111022001318/http://tcp.sagepub.com/content/33/6/761.abstract. Ανακτήθηκε στις 4 May 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Mallen, Michael J.; Vogel, Rochlen and Day (November 2005). «Online Counseling Reviewing the Literature From a Counseling Psychology Framework». The Counseling Psychologist 33 (6): 819–871. doi:. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-10-04. https://web.archive.org/web/20111004132812/http://tcp.sagepub.com/content/33/6/819.abstract. Ανακτήθηκε στις 4 May 2011.
- ↑ Glueckauf, R.L.; Fritz, Ecklund-Johnson, Liss, Dages, Carney (2002). «Videoconferencing-based family counseling for rural teenagers with epilepsy». Rehabilitation Psychology 47: 49–72. doi:. https://archive.org/details/sim_rehabilitation-psychology_2002-02_47_1/page/49.
- ↑ Spiro, R.H.; Devenis (1991). «Telephone Therapy: Enhancement of the psychotherapeutic process». Psychotherapy in Private Practice 9: 31–55.
- ↑ Sue, D.W. (1999). Counseling the Culturally Different, theory and practice. John Wiley.
- ↑ Meyer I.H. (1995) Minority stress and mental health in gay men. Journal of Health and Social Behaviour, 36, 38-56
- ↑ Rotheram-Borus, M.J., Hunter, J., & Rosario, M. (1994) Suicidal behaviour and gay-related stress among gay and bisexual male adolescents. Journal of Adolescent Research, 9, 498-508
- ↑ YouthNet (2004) ShOut: Research into the Needs of Young People in Northern Ireland who Identify as Lesbian, Gay, Bisexual and/or Transgender. Belfast: YouthNet
- ↑ Ομάδα κατά της ομοφοβίας στην εκπαίδευση: Έρευνα για τη βία στο σχολείο: προκαταρκτικά αποτελέσματα, 2010.
- ↑ Jack Drescher, M.D, Invisible gay adolescents: Developmental narratives of gay men, 2002
- ↑ Hetrick, E. & Martin, D. (1988), Developmental issues and their resolution for gay and lesbian adolescents. In: Psychotherapy with Homosexual Men and Women: Integrated Identity Approaches for Clinical Practice, ed. E. Coleman. New York: Haworth Press, pp. 25-43
- ↑ Homophobic families harm gay teenagers, study claims Αρχειοθετήθηκε 2009-04-18 στο Wayback Machine., PinkNews, 29 December 2008.
- ↑ Change, T.; Yeh, Krumboltz (2001). «Process and outcome evaluation of an on-line support group for Asian American male college students». Journal of Counseling Psychology 48 (3): 319–329. doi:. https://archive.org/details/sim_journal-of-counseling-psychology_2001-07_48_3/page/319.
- ↑ Cherry, Kendra. «Online Counseling». About.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2011.
- ↑ Stofle, G.S. (2001). Choosing an online therapist. White Hat Communications.
- ↑ Suler, J (2000). «Psychotherapy in cyberspace: A 5 dimensional model of online and computer-mediated psychotherapy». CyberPsychology & Behavior 3 (2): 151–160. doi:.
- ↑ Zelvin, E. (2004). Online Counseling Skills Part I: Treatment Strategies and Skills for Conducting Counseling Online. Academic Press.
- ↑ Cohen, G.E.; Kerr, B.A. (1998). «Computer-mediated counseling: An empirical study of a new mental health treatment». Computers in Human Services 15: 13–26.
- ↑ Dongier, M.; Templer, R., Lalinec-Michaud, M., Meuneir, D.. «Telepsychiatry: Psychiatric consultation through two-way television: A controlled study». Canadian Journal of Psychiatry 31: 32–34.
- ↑ Cherry, Kendra. «Online Therapy». About.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2011.
- ↑ Kessler, David; Lewis, Kaur et al (August 2009). «Therapist-delivered internet psychotherapy for depression in primary care: a randomised controlled trial». The Lancet 374 (9690): 628–634. doi:. http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(09)61257-5/abstract. Ανακτήθηκε στις 4 May 2011.
- ↑ Lamb, C.W. (1969). «Telephone therapy: some common errors and falacies». Voices: the Art & Science of Psychotherapy 5: 42–46.
- ↑ VandenBos, G.R.; Williams, S. (2000). «The internet versus the telephone: What is telehealth anyway?». Professional Psychology: Research and Practice 31 (5): 490–492. doi:. https://archive.org/details/sim_professional-psychology-research-and-practice_2000-10_31_5/page/490.
- ↑ Sangha, K.K.; Dircks, A., Langlois, S. (2003). «Assessment of the effectiveness of genetic counseling by telephone compared to a clinic visit». Journal of Genetic Counseling 12 (2): 171–184. doi:.