Διονύσιος Καλλυβωκάς
| Διονύσιος Καλλυβωκάς | |
|---|---|
 Δ. Καλλυβωκάς, Πορτρέτο ζεύγους (1858). Λάδι σε μουσαμά, 48 εκ. x 58 εκ. Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Διονύσιος Καλλυβωκάς (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 30 Ιουνίου 1806 Ζάκυνθος |
| Θάνατος | 15 Μαΐου 1877 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Ακαδημία του Αγίου Λουκά |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
| Είδος τέχνης | προσωπογραφία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Διονύσιος Καλλυβωκάς ή Καλλιβωκάς (Ζάκυνθος, 1806 - Αθήνα, 1877) ήταν Έλληνας ζωγράφος. Αποτελεί έναν από τους εκπροσώπους της Επτανησιακής Σχολής.[1]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1806 στη Ζάκυνθο. Έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον συμπατριώτη του Νικόλαο Καντούνη και συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία του Αγίου Λουκά στη Ρώμη και αργότερα στη Βασιλική Ακαδημία της Φλωρεντίας, πόλη στην οποία παρέμεινε επί δώδεκα χρόνια,[1] αντιγράφοντας για βιοποριστικούς λόγους πίνακες γνωστών ζωγράφων.
Με την επιστροφή του στη Ζάκυνθο ίδρυσε ιδιωτική σχολή ζωγραφικής[2] και ασχολήθηκε με την αγιογράφηση εκκλησιών. Δίδαξε στη Λευκάδα ενώ το 1858 διορίστηκε δάσκαλος σχεδίου στην Ιόνιο Ακαδημία, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1864. Το 1870 τιμήθηκε με χάλκινο βραβείο στην Έκθεση των Ολυμπίων για το έργο του Ο Εσταυρωμένος και το 1875 τιμήθηκε με αργυρό «νομισματόσημο» β΄ τάξεως για την παρουσίαση αντιγράφων έργων της Αναγέννησης και του Μπαρόκ.
Έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δημιούργησε πρωτότυπα έργα αλλά και αντίγραφα άλλων καλλιτεχνών. Ασχολήθηκε κυρίως με προσωπογραφίες και θρησκευτικές σκηνές. Η τεχνοτροπία του ήταν επηρεασμένη από τα ακαδημαϊκά πρότυπα του 18ου αιώνα. Οι προσωπογραφίες του θεωρούνται από τις πλέον χαρακτηριστικές απεικονίσεις της αστικής κοινωνίας των Επτανήσων κατά τον 19ο αιώνα. Στα συγκεκριμένα έργα εστίαζε στην απόδοση ευγενικών χαρακτηριστικών στα εικονιζόμενα πρόσωπα.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Ζωγραφίζοντας στην Κέρκυρα. Παράρτημα Κέρκυρας: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου - Υπουργείο Πολιτισμού. σελ. 71.
- ↑ Νέα Εστία, Ιούλιος 1959, Τεύχ. 768, σελ. 857.[νεκρός σύνδεσμος]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
