Μετάβαση στο περιεχόμενο

Διπλό ολόκληρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αριστερά: διπλό ολόκληρο στη σύγχρονη σημειογραφία. Κέντρο: διπλό ολόκληρο σε μεσαιωνική σημειογραφία που χρησιμοποιείται και σε ορισμένες σύγχρονες παρτιτούρες. Δεξιά: λιγότερο συνηθισμένη στυλιστική παραλλαγή της πρώτης μορφής.

Στη μουσική, ένα διπλό ολόκληρο [1] [2] έχει τη διπλάσια διάρκεια από ένα ολόκληρο. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αξία νότας που χρησιμοποιείται ακόμα στη σύγχρονη μουσική σημειογραφία, [2] με πρώτη μεγαλύτερη τη longa, η οποία θα μπορούσε να έχει διπλάσια ή τριπλάσια διάρκεια από ένα διπλό ολόκληρο, αν και η χρήση της συναντάται πιο συχνά στην πρώιμη μουσική. Η μεγαλύτερη σημειωμένη νότα (αν και πλέον ξεπερασμένη) είναι η maxima.

Στη μεσαιωνική σημειογραφία, το brevis ήταν μία από τις μικρότερες διάρκειες νοτών που ήταν σε χρήση, [3] εξ ου και το όνομά του, το οποίο είναι το λατινικό έτυμο της λέξης «brief = σύντομος». Στον "τέλειο" ρυθμικό τρόπο, το brevis ήταν το ένα τρίτο της λόνγκα ή σε "ατελές" τρόπο, το μισό της λόνγκα. [4] 

Στη σύγχρονη σημειογραφία, ένα διπλό ολόκληρο συνήθως αναπαρίσταται με έναν από τους δύο ακόλουθους τρόπους: με ένα άσπρο οβάλ κεφάλι νότας, όπως ένα ολόκληρο, με μία ή δύο κάθετες γραμμές σε κάθε πλευρά, όπως στα αριστερά και στα δεξιά της παραπάνω εικόνας, αλλά σε παλαιότερη σημειογραφία έχει και ορθογώνιο σχήμα, που φαίνεται στη μέση της εικόνας. [5] [6]

Επειδή διαρκεί περισσότερο από ένα μέτρο στα περισσότερα σύγχρονα μέτρα χρόνου σε κοινή χρήση, το διπλό ολόκληρο συναντάται σπάνια, εκτός από την αγγλική μουσική, όπου το μισό χρησιμοποιείται συνήθως ως μονάδα χρόνου. [7]

Παύση διπλού ολόκληρου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παύση διπλού ολόκληρου

Ένα σχετικό σύμβολο είναι η παύση διπλού ολόκληρου ή διπλή παύση, η οποία συνήθως υποδηλώνει μια σιωπή με την ίδια διάρκεια. [2] [8] Παύσεις διπλού ολόκληρου σχεδιάζονται ως γεμισμένα ορθογώνια που καταλαμβάνουν κατακόρυφα ολόκληρο τον χώρο μεταξύ της δεύτερης και της τρίτης γραμμής από την κορυφή του μουσικού πενταγράμμου. Συχνά χρησιμοποιούνται σε μεγάλα περάσματα που δηλώνουν σιωπή και που δεν χωρίζονται σε ξεχωριστά μέτρα, για να υποδείξουν την παύση δύο μέτρων, ανεξάρτητα από τη διάρκεια κάθε μέτρου. [9] Αυτή και οι μεγαλύτερες παύσεις είναι συλλογικά γνωστές ως πολλαπλές παύσεις. [10] Χρησιμοποιούνται επίσης για να αναπαραστήσουν την παύση σε όλο το μέτρο για τον χρόνο 4/2 μόνο.

Το alla breve, το μέτρο 2/2, παίρνει το όνομά του από το όνομα του διπλού ολοκλήρου breve. Στη σημειογραφία της Αναγέννησης, ήταν ένας εναλλακτικός όρος για το proportio dupla, που σήμαινε ότι το brevis έπρεπε να θεωρηθεί η μονάδα του χρόνου (tactus), αντί για το συνηθισμένο semibrevis. Το παλιό σύμβολο 𝄵, που χρησιμοποιείται εναλλακτικά στη σημειογραφία αντί για την αριθμητική αναλογία 2:1, χρησιμοποιείται στη σύγχρονη πρακτική σημειογραφία για να υποδείξει μια μικρότερη σχετική τιμή ανά σχήμα νότας. Συνήθως χρησιμοποιείται για μουσική σε σχετικά γρήγορο ρυθμό, όπου υποδεικνύει χρόνους δύο μισών σε ένα μέτρο τεσσάρων τετάρτων, ενώ το 𝄴 ισοδυναμεί με το 4/4, δηλαδή με τέσσερις χρόνους τετάρτων. [11]

  1. Baker 1895, σελ. 133.
  2. 2,0 2,1 2,2 Burrowes 1874, σελ. 41.
  3. Gehrkens 1914.
  4. Hoppin 1978, σελ. 354-357.
  5. Jacob 1960, σελ. 21.
  6. Read 1969, σελ. 459.
  7. Gehrkens 1914, σελ. 11.
  8. Read 1969, σελ. 93.
  9. Read 1969, σελ. 101.
  10. Read 1969, σελ. 99.
  11. Wright 2001.
  • Baker, Theodore (1895). «Note». A Dictionary of Musical Terms: Containing Upwards of 9,000 English, French, German, Italian, Latin, and Greek Words and Phrases (Revised and enlarged third έκδοση). New York: G. Schirmer. 
  • Μπάροους, Τζον Φρέκλετον (1874). Piano-forte Primer: Containing the Rudiments of Music Adapted for Either Private Tuition Or Teaching in Classes Together with a Guide to Practice (με επιπλέον προσθήκες του Λ.Χ. Σάουτχαρντ, αναθεωρημένη και εκσυγχρονισμένη νέα έκδοση). Βοστώνη και Νέα Υόρκη: Όλιβερ Ντίτσον. 
  • Gehrkens, Karl Wilson (1914). Music Notation and Terminology. New York / Chicago: The A.S. Barnes Co. / Laidlaw Brothers. 
  • Gerou, Tom· Lusk, Linda (1996). Essential Dictionary of Music Notation. Essential Dictionary Series. Los Angeles: Alfred Music Publishing. ISBN 0-88284-730-9. 
  • Hoppin, Richard H. (1978). Medieval Music. W W Norton & Company. ISBN 0-393-09090-6. 
  • Jacob, Archibald (1960). Musical Handwriting: Or, How to Put Music on Paper, A Handbook for All Musicians, Professional and Amateur (revised second έκδοση). London: Oxford University Press. 
  • Read, Gardner (1969). Music Notation: A Manual of Modern Practice (second έκδοση). Boston: Alleyn and Bacon, Inc. 
  • Wright, Peter (2001). «Alla breve». The New Grove Dictionary of Music and Musicians (second έκδοση). London: Macmillan Publishers.