Δρακουνκουλίαση
| Δρακουνκουλίαση | |
|---|---|
 Χρησιμοποιώντας ένα σπίρτο ώστε να αφαιρεθεί το σκουλήκι από το πόδι ανθρώπου | |
| Ειδικότητα | λοιμωξιολογία, ελμινθολογία και tropical medicine |
| Συμπτώματα | μυαλγία, πυρετός, ναυτία, έμετος, Φαγούρα και urticarial allergic eruption |
| Ταξινόμηση | |
| ICD-10 | B72 |
| ICD-9 | 125.7 |
| DiseasesDB | 3945 |
| eMedicine | ped/616 |
| MeSH | D004320 |
Η νόσος Δρακουνκουλίαση [1], που ονομάζεται επίσης νόσος του σκουληκιού της Γουινέας (GWD), είναι μια μόλυνση που οφείλεται στο Dracunculus medinensis.[2] Ο άνθρωπος μολύνεται όταν πιει νερό που περιέχει ψύλλους νερού μολυσμένους από την προνύμφη ή τις προνύμφες του σκουληκιού της Γουινέας.[2] Αρχικά δεν υπάρχουν συμπτώματα.[3] Περίπου έναν χρόνο μετά, το άτομο αναπτύσσει μια οδυνηρή αίσθηση καψίματος, ενώ το θηλυκό σκουλήκι έχει δημιουργήσει μια φουσκάλα στο δέρμα, συνήθως σε ένα από τα κάτω άκρα του σώματος.[2] Στη συνέχεια, το σκουλήκι εξέρχεται από το δέρμα, μέσα σε μερικές εβδομάδες.[4] Σε όλο αυτό το διάστημα, το άτομο που έχει προσβληθεί μπορεί να περπατά ή να εργάζεται με δυσκολία. [3] Ο θάνατος εξαιτίας αυτής της ασθένειας είναι πολύ σπάνιος.[2]
Οι άνθρωποι είναι οι μόνο γνωστοί ζωντανοί οργανισμοί που μολύνονται από το σκουλήκι της Γουινέας.[3] Το σκουλήκι έχει πάχος περίπου ένα έως δύο χιλιοστά, ενώ το ενήλικο θηλυκό σκουλήκι φτάνει σε μήκος τα 60 με 100 εκατοστά (τα αρσενικά είναι πολύ μικρότερα σε μήκος). [2][3] Έξω από το ανθρώπινο σώμα, τα αυγά μπορούν να επιβιώσουν έως και τρεις εβδομάδες.[5] Πιο πριν, πρέπει να φαγωθούν από τους ψύλλους του νερού.[2] Η προνύμφη που βρίσκεται εντός τους μπορεί να επιβιώσει μέχρι και τέσσερις μήνες.[5] Επομένως, για να παραμείνει η νόσος ενεργή σε κάποια περιοχή, θα πρέπει να εμφανίζεται στους ανθρώπους κάθε χρόνο.[6] Συνήθως η διάγνωση της νόσου γίνεται με βάση τα σημάδια και τα συμπτώματα της νόσου.[7]
Η πρόληψη γίνεται με την έγκαιρη διάγνωση της νόσου ενώ, στη συνέχεια, πρέπει να ληφθεί μέριμνα για να μην βουτήξει ο ασθενής την πληγή σε πόσιμο νερό.[2] Άλλες δράσεις περιλαμβάνουν: την βελτίωση της πρόσβασης σε καθαρό νερό ή, διαφορετικά, το φιλτράρισμα του νερού, εάν δεν είναι καθαρό.[2] Συχνά, είναι αρκετό το φιλτράρισμα μέσω ενός υφάσματος.[4] Το μολυσμένο νερό μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια χημική ουσία που ονομάζεται temefos και μπορεί να σκοτώσει την προνύμφη.[2] Δεν υπάρχει εμβόλιο ή φάρμακο κατά της νόσου.[2] Το σκουλήκι αφαιρείται σταδιακά, σε διάστημα μερικών εβδομάδων κι αυτό γίνεται τυλίγοντάς το γύρω από μία βελόνα.[3] Τα έλκη που σχηματίζονται από το σκουλήκι ενδέχεται να μολυνθούν από βακτήρια.[3] Ο πόνος μπορεί να εξακολουθήσει, μήνες μετά την αφαίρεση του σκουληκιού.[3]
Το 2013 αναφέρθηκαν 148 κρούσματα της νόσου.[2] Πρόκειται για μείωση πάνω από 99%, σε σύγκριση με τα 3,5 εκατομμύρια κρούσματα που σημειώθηκαν το 1986.[3][2] Η νόσος καταγράφεται μόνο σε 4 χώρες της Αφρικής, ενώ τη δεκαετία του 1980 ενδημούσε σε 20 χώρες.[2] Η χώρα που επλήγη περισσότερο είναι το Νότιο Σουδάν.[2] Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι η πρώτη παρασιτική ασθένεια που πρόκειται να εξαλειφθεί.[8] Η νόσος του σκουληκιού της Γουινέας ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους.[3] Αναφέρεται στον αιγυπτιακό ιατρικό πάπυρο Ebers, που χρονολογείται από το 1550 π.Χ.[9] Η ονομασία dracunculiasis προέρχεται από το λατινικό «δεινά των μικρών δράκων»,[10] ενώ η ονομασία «σκουλήκι της Γουινέας» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 17ο αιώνα, όταν οι Ευρωπαίοι ήρθαν σε επαφή με τη νόσο στην ακτή της Γουινέας στη Δυτική Αφρική.[9] Ένα άλλο είδος, παρόμοιο με το σκουλήκι της Γουινέας, προκαλεί την ασθένεια σε άλλα ζώα.[11] Αυτό δεν μοιάζει να είναι μολυσματικό για τους ανθρώπους.[11] Υπάγεται στην κατηγορία με τις παραμελημένες τροπικές νόσους.[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ο Τζίμι Κάρτερ τα βάζει με το φρικτό σκουλήκι της δρακουνκουλίασης in.gr. Ανάκτηση 27/05/2015.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 «Dracunculiasis (guinea-worm disease) Fact sheet N°359 (Revised)». World Health Organization. Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2014.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Greenaway, C (Feb 17, 2004). «Dracunculiasis (guinea worm disease).». CMAJ : Canadian Medical Association journal = journal de l'Association medicale canadienne 170 (4): 495–500. PMID 14970098.
- ↑ 4,0 4,1 Cairncross, S; Tayeh, A; Korkor, AS (Jun 2012). «Why is dracunculiasis eradication taking so long?». Trends in parasitology 28 (6): 225–30. doi:. PMID 22520367.
- ↑ 5,0 5,1 Junghanss, Jeremy Farrar, Peter J. Hotez, Thomas (2013). Manson's tropical diseases (23rd edition έκδοση). Oxford: Elsevier/Saunders. σελ. e62. ISBN 9780702053061.
- ↑ «Parasites - Dracunculiasis (also known as Guinea Worm Disease) Eradication Program». CDC. 22 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2014.
- ↑ Cook, Gordon (2009). Manson's tropical diseases (22nd ed. έκδοση). [Edinburgh]: Saunders. σελ. 1506. ISBN 9781416044703.
- ↑ «Guinea Worm Eradication Program». The Carter Center. Carter Center. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2011.
- ↑ 9,0 9,1 Tropical Medicine Central Resource. «Dracunculiasis». Uniformed Services University of the Health Sciences. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2008.
- ↑ Barry M (June 2007). «The tail end of guinea worm — global eradication without a drug or a vaccine». N. Engl. J. Med. 356 (25): 2561–4. doi:. PMID 17582064. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-07-06. https://web.archive.org/web/20100706035742/http://content.nejm.org/cgi/content/full/356/25/2561. Ανακτήθηκε στις 2015-05-27.
- ↑ 11,0 11,1 Junghanss, Jeremy Farrar, Peter J. Hotez, Thomas (2013). Manson's tropical diseases (23rd edition έκδοση). Oxford: Elsevier/Saunders. σελ. 763. ISBN 9780702053061.
- ↑ «Neglected Tropical Diseases». cdc.gov. 6 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2014.
