Εθνικό Κοινοβούλιο της Παπούα Νέας Γουινέας

Εθνικό Κοινοβούλιο της Παπούα Νέας Γουινέας
National Parliament of Papua New Guinea
Εθνικό Κοινοβούλιο της Παπούα Νέας Γουινέας; National Parliament of Papua New Guinea
	11ο Κοινοβούλιο
Είδος
Τύπος	Μονοθάλαμο
Διάρκεια θητείας	5 έτη
Ηγεσία
Μονάρχης	Ελισάβετ Β΄ ; Από 16 Σεπτεμβρίου 1975
Γενικός Κυβερνήτης	Μπομπ Νταντάε ; Από 28 Φεβρουαρίου 2017
Πρόεδρος (Speaker)	Τζομπ Πόματ ; Από 2 Αυγούστου 2017
Πρωθυπουργός	Τζέιμς Μαράπε, Κόμμα Πάνγκου ; Από 30 Μαΐου 2019
Αρχηγός της Αντιπολίτευσης	Τζόζεφ Λέλανγκ, PNC ; Από 12 Αυγούστου 2022
Δομή
Έδρες	118 (96 ανοικτά εκλογικά σώματα και 22 επαρχιακά εκλογικά σώματα)
Κοινοβουλευτικές; Ομάδες	Κυβέρνηση (97) Κόμμα Πάνγκου (38); Ενωμένο Κόμμα Πόρων (11); Ανεξάρτητοι (9); Κόμμα Εθνική Συμμαχία (5); Λαϊκό Κόμμα (4); Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (4); Πρώτα ο Λαός (3); Κόμμα Παπούα Νέας Γουινέας (3); Ενωμένο Εργατικό Κόμμα (3); Προχώρα PNG (2); Εθνικό Κόμμα (2); Κόμμα Αφοσίωσης (1); Κόμμα Πρασίνων (1); Φιλελεύθερο Κόμμα (1); Μελανησιακή Συμμαχία (1); Νέα Γενιά (1); Η Δικιά μας Ανάπτυξη (1); Λαϊκό Εργατικό Κόμμα (1); Λαϊκό Κίνημα για την Αλλαγή (1); [Λαϊκό Εθνικό Κογκρέσο (1); Λαϊκό Προοδευτικό Κόμμα (1); Λαϊκό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα (1); Κόμμα Πεπρωμένου (1); THE Party (1); Αντιπολίτευση (16) Κόμμα PNC (16); Λοιποί (5) Έδρες που δεν αποφασίστηκαν (5);
Πολιτικές ομάδες	5
Εκλογές
Εκλογικό σύστημα	Περιορισμένη άμεση ψηφοφορία με τελικό γύρο
Τελευταία εκλογή	9 – 22 Ιουλίου 2022
Επόμενη εκλογή	2027
Τόπος συνεδριάσεων
	Οίκος Εθνικού Κοινοβουλίου [National Parliament House], Πορτ Μόρεσμπι
Ιστοσελίδα
	www.parliament.gov.pg

Το Εθνικό Κοινοβούλιο της Παπούα Νέας Γουινέας είναι το μονοεδρικό εθνικό νομοθετικό σώμα στην Παπούα Νέα Γουινέα. Δημιουργήθηκε το 1964 ως Οίκος της Συνέλευσης της Παπούας και της Νέας Γουινέας, αλλά απέκτησε το σημερινό της όνομα μετά την ανεξαρτησία του κράτους το 1975.

Τα 111 μέλη του κοινοβουλίου υπηρετούν πενταετή θητεία, 89 εκ των οποίων επιλέγονται από μονομελή «ανοικτά» εκλογικά σώματα, τα οποία μερικές φορές αναφέρονται ως «έδρες», αλλά είναι επίσημα γνωστά ως εκλογικές περιφέρειες. Τα υπόλοιπα 22 επιλέγονται από μονομελή επαρχιακά εκλογικά σώματα: τις 20 επαρχίες, την αυτόνομη επαρχία Μπουγκαινβίλ (Βόρειοι Σολομώντα) και την Περιφέρεια της Εθνικής Πρωτεύουσας. Κάθε μέλος της επαρχίας γίνεται κυβερνήτης της επαρχίας του, εκτός εάν αναλάβει υπουργική θέση, οπότε η θητεία του κυβερνήτη περνά σε ένα ανοιχτό μέλος της επαρχίας. ^[3]

Το πλειοψηφικό σύστημα χρησιμοποιήθηκε από το 1977 έως το 2002. Οι εκλογικές μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε ο πρώην πρωθυπουργός Mekere Morauta εισήγαγαν Περιορισμένη Προτιμησιακή Ψηφοφορία, στην οποία οι ψηφοφόροι αριθμούσαν τρεις προτιμώμενους υποψηφίους. Το σύστημα αυτό χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε εθνικό επίπεδο στις εκλογές του 2007 . ^[4]

Όπως και σε άλλα μέρη της Κοινοπολιτείας, το κόμμα ή ο συνασπισμός με τις περισσότερες έδρες στο κοινοβούλιο προσκαλείται από τον Γενικό Κυβερνήτη να σχηματίσει κυβέρνηση και ο αρχηγός του στη συνέχεια γίνεται Πρωθυπουργός της Παπούα Νέας Γουινέας . Στη συνέχεια, ο Πρωθυπουργός διορίζει το υπουργικό του συμβούλιο από συναδέλφους του κοινοβουλίου. Για τα μέλη του κοινοβουλίου οι έδρες κατανέμονται με παρόμοιο τρόπο με άλλα κοινοβούλια του συστήματος Γουεστμίνστερ, αλλά χρησιμοποιούνται καρέκλες αντί για έδρανα.

Η Παπούα Νέα Γουινέα έχει μια ιδιαίτερη πολιτική κουλτούρα και κανένα κόμμα στην ιστορία του κοινοβουλίου δεν έχει κερδίσει ακόμη την πλειοψηφία. ^[5] Ως εκ τούτου, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των κομμάτων ήταν πάντα απαραίτητες για τον σχηματισμό κυβερνήσεων. Οι νέες κυβερνήσεις προστατεύονται από ψήφους δυσπιστίας κατά τους πρώτους 18 μήνες τους και κατά τους τελευταίους 12 μήνες πριν από τις εθνικές εκλογές.

Όλοι οι πολίτες άνω των 18 ετών μπορούν να ψηφίσουν, αν και η ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτική. ^[6]

Τελευταίες εκλογές

Κατάλογος προέδρων του Κοινοβουλίου

Ο Πρόεδρος του Εθνικού Κοινοβουλίου της Παπούα Νέας Γουινέας είναι το πρόσωπο που προεδρεύει στο εθνικό νομοθετικό σώμα της χώρας. Ο πρώτος που διατέλεσε στη θεση αυτή μετά την ανεξαρτησία το 1975 ήταν ο γεννημένος στην Αυστραλία Σερ Μπάρι Χόλογουεϊ, ο οποίος υπηρέτησε έως το 1977.^[7] Στη θέση του προέδρου του Κοινοβουλίου έχουν υπηρετήσει τα ακόλουθα πρόσωπα:^[8]

Νομοθετικό σώμα	Όνομα (γέννηση-θάνατος)	Περίοδος
1ος Οίκος της Συνέλευσης	Όρας Νίαλ	8 Ιουνίου 1964 – 3 Ιουνίου 1968
2ος Οίκος της Συνέλευσης	Τζον Γκάιζ (1914-1991)	4 Ιουνίου 1968 – 20 Απριλίου 1972
3ος Οίκος της Συνέλευσης	Πέρι Κουάν	20 Απριλίου 1972 – 22 Ιουνίου 1972
3ος Οίκος της Συνέλευσης	Σερ Μπάρι Χόλογουεϊ (1934-2013)	23 Ιουνίου 1972 – 16 Σεπτεμβρίου 1975
1ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Σερ Μπάρι Χόλογουεϊ (1934-2013)	16 Σεπτεμβρίου 1975 – 9 Αυγούστου 1977
1ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Σερ Κίνγκσφορντ Ντιμπέλα (1932-2002)	9 Αυγούστου 1977 – 14 Μαρτίου 1980
2ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Σεβέζε Όιπι Μορία (1944-1982)	14 Μαρτίου 1980 – 1 Αυγούστου 1982 (απεβίωσε εν ενεργεία)^[9]
3ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Σερ Ντένις Γιανγκ (1936-2008) (1)	2 Αυγούστου 1982 – 26 Οκτωβρίου 1982
	Τίμοθι Μπόνγκα	8 Νοεμβρίου 1982 – 21 Νοεμβρίου 1985
	Μπράουν Σιναμόι	21 Νοεμβρίου 1985 – 4 Αυγούστου 1987
4ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Ακόκα Ντόι	5 Αυγούστου 1987 – 25 Νοεμβρίου 1987
4ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Σερ Ντένις Γιανγκ (1936-2008) (2)	26 Νοεμβρίου 1987 – 16 Ιουλίου 1992
5ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Σερ Μπιλ Σκέιτ, MP (1953-2006)	17 Ιουλίου 1992 – 30 Αυγούστου 1994
5ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Σερ Ραμπί Ναμάλιου (1947-)	30 Αυγούστου 1994 – 21 Ιουλίου 1997
6ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Τζον Πουντάρι (1967-)	22 Ιουλίου 1997 – 13 Ιουλίου 1999
	Ιάιρο Λάζαρο	13 Ιουλίου 1999 – 14 Ιουλίου 1999
	Μπέρναρντ Ναροκόμπι (1943-2010)	14 Ιουλίου 1999 – 5 Αυγούστου 2002
7ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Σερ Μπιλ Σκέιτ, MP (1953-2006)	5 Αυγούστου 2002 – 28 Μαΐου 2004
7ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Εντ. Τζέφρι Νέιπ, MP (1964-2016)	28 Μαΐου 2004 – 13 Αυγούστου 2007
8ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Εντ. Τζέφρι Νέιπ, MP (1964-2016)	13 Αυγούστου 2007 – 3 Αυγούστου 2012
9ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Τίο Ζουρενούοκ, MP (1965-)	3 Αυγούστου 2012 – 2 Αυγούστου 2017
10ο Εθνικό Κοινοβούλιο	Τζομπ Πόματ, MP (1960-)	2 Αυγούστου 2017 – σήμερα

Παραπομπές

↑ «PNC Party's Joseph Lelang is the new opposition leader». One Papua New Guinea. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2022.
↑ https://devpolicy.org/pngmps/ PNG MP Database
↑ «About Our Parliament». National Parliament of Papua New Guinea.
↑ «Papua New Guinea National Elections 2012: Final Report». Commonwealth of Nations. 13 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015.
↑ «About Our Parliament». National Parliament of Papua New Guinea. "About Our Parliament".
↑ «Enrolment Awareness». Electoral Commission of Papua New Guinea. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022.
↑ "PNG's first speaker of parliament dies" Αρχειοθετήθηκε 2013-01-24 στο Wayback Machine., AAP, 17 Ιανουαρίου 2013.
↑ PNG speakers of Parliament
↑ Sevese Morea Pacific Islands Monthly, Οκτώβριος 1982, σελ. 81

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επίσημος ιστότοπος

[1] «PNC Party's Joseph Lelang is the new opposition leader». One Papua New Guinea. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2022.

[2] ttps://devpolicy.org/pngmps/ PNG MP Database

[3] «About Our Parliament». National Parliament of Papua New Guinea.

[commrep-4] «Papua New Guinea National Elections 2012: Final Report». Commonwealth of Nations. 13 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015.

[5] «About Our Parliament». National Parliament of Papua New Guinea. "About Our Parliament".

[6] «Enrolment Awareness». Electoral Commission of Papua New Guinea. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022.

[7] "PNG's first speaker of parliament dies" Αρχειοθετήθηκε 2013-01-24 στο Wayback Machine., AAP, 17 Ιανουαρίου 2013.

[8] PNG speakers of Parliament

[9] Sevese Morea Pacific Islands Monthly, Οκτώβριος 1982, σελ. 81

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]