Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι
Συντεταγμένες: 2°19′58″S 34°34′0″E / 2.33278°S 34.56667°E
| Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι | |
|---|---|
 | |
  Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι | |
| Τοποθεσία | Τανζανία |
| Χώρα | Τανζανία |
| Διοικητική υπαγωγή | Περιφέρεια Μάρα και Περιφέρεια Σιμίγιου |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Σερενγκέτι |
| Χαρακτηρισμός | 2020 |
| Κατηγορία πρ. περιοχής | ΔΕΠΦ κατηγορία 2: Εθνικό Πάρκο |
| Καθεστώς προστασίας | Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς |
| Έκταση | 1.476.300 εκτάριο |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι (Serengeti National Park) είναι εθνικό πάρκο στην Τανζανία, στις περιοχές Μάρα και Σιμίγιου.[1][2] Το πάρκο είναι γνωστό για την ετησία μετανάστευση πάνω από ενός εκατομμυρίου γκνου και 250.000 ζεβρών και των σαρκοφάγων ζώων που τρέφονται από αυτά σε μια διαδρομή μήκους περίπου 1.000 χιλιομέτρων σε Τανζανία και Κένυα. Η από αέρος πρόσβαση στο Εθνικό Πάρκο, γίνεται μέσω του διαδρόμου προσγείωσης Σερονέρα.
Το πάρκο καλύπτει 14.750 τετραγωνικά χιλιόμετρα[3] και περιλαμβάνει πεδιάδες, σαβάνα, παρόχθιο δάσος και δασότοπους. Το πάρκο βρίσκεται στη βορειοδυτική Τανζανία και το βόρειο άκρο του φτάνει στα σύνορα με την Κένυα, όπου βρίσκεται το Εθνικό Καταφύγιο Μασάι Μάρα. Στα νοτιοανατολικά του πάρκου βρίσκεται η Περιοχή Διατήρησης Νγκορονγκόρο.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Μασάι έβοσκαν τα ζώα τους στις ανοικτές πεδιάδες της ανατολικής περιοχής Μάρα, την οποία ονόμαζαν «ατελείωτη πεδιάδα» περίπου 200 χρόνια πριν ο πρώτος Ευρωπαίος εξερευνητής, ο Αυστριακός Όσκαρ Μπάουμαν, επισκεφτεί την περιοχή το 1892.[4] Το όνομα «Σερενγκέτι» αποτελεί προσεγγιστική απόδοση της λέξης που χρησιμοποιούν οι Μασάι για να περιγράψουν την περιοχή, σιρινγκέτ, η οποία σημαίνει «το μέρος με την ατελείωτη γη».[5]
Ο πρώτος Βρετανός που έφτασε στο Σερενγκέτι, ο Στιούαρτ Έντουαρντ Γουάιτ, κατέγραψε τις εξερευνήσεις του στο βόρειο Σερενγκέτι το 1913. Επέστρεψε στο Σερενγκέτι τη δεκαετία του 1920 και κατασκήνωση στην περιοχή Σερονέρα για τρεις μήνες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, αυτός και οι σύντροφοί του πυροβόλησαν 50 λιοντάρια.[6] Επειδή το κυνήγι λιονταριών τα κατέστησε σπάνια, η βρετανική αποικιακή διοίκηση δημιούργησε ένα μερικό καταφύγιο άγριων θηραμάτων το 1921 και ένα πλήρες το 1929. Αυτές οι πράξεις ήταν η βάση για τη δημιουργία του Εθνικού Πάρκου Σερενγκέτι το 1951.[5]
Για τη διατήρηση της άγριας ζωής, οι Βρετανοί εξεδίωξαν τους Μασάι από το πάρκο το 1959 και τους επανεγκατέστησαν στην περιοχή διατήρησης Νγκορονγκρόρο. Η κίνηση αυτή εξακολουθεί να θεωρείται αμφιλεγόμενη, υποστηρίζοντας ότι υπήρξε εξαναγκασμός και εξαπάτηση από τις αποικιακές αρχές.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ The official Map of Tanzania with New Regions and Districts, Ministry of Lands, Housing and Human Settlements Development, 21 September 2012[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Mapcarta map of Tanzania». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Tanzania in figures 2012, National Bureau of Statistics, Ministry of Finance, June 2013, page 12» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016.
- ↑ "Dr. Oscar Baumann", Information about northern Tanzania: a personal scrapbook of "cuttings" from published sources
- ↑ 5,0 5,1 5,2 «"Heartbreak on the Serengeti", National Geographic Magazine, reported by Robert M. Poole, February 2006». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016.
- ↑ "Stewart Edward White", Information about northern Tanzania: a personal scrapbook of "cuttings" from published sources
