Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ελένη Θεοχάρους

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελένη Θεοχάρους
Πρόεδρος Αλληλεγγύης
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
15 Ιανουαρίου 2016
Βουλευτής
Βουλής των Αντιπροσώπων
(Εκλογική περιφέρεια Λεμεσού)
Περίοδος
7 Ιουνίου 2001 – 13 Ιουλίου 2009
Ευρωβουλευτής
Περίοδος
14 Ιουλίου 2009 – 1 Ιουλίου 2019
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση24 Ιουνίου 1953 (1953-06-24) (71 ετών), Αμίαντος, Κύπρος
ΕθνότηταΕλληνίδα
ΥπηκοότηταΚύπρος
Πολιτικό κόμμαΑλληλεγγύη (2015-)
ΔΗΣΥ (2001-2015)
ΔΗΚΟ (-1998)
ΣύζυγοςΛούης Καριόλου (1978-2014)
ΣπουδέςΙατρική
ΕπάγγελμαΧειρουργός-Παιδοχειρούργος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ελένη Θεοχάρους (Αμίαντος Λεμεσού, 24 Ιουνίου 1953) είναι Ελληνοκύπρια πολιτικός και ποιήτρια. Είναι πρόεδρος της Αλληλεγγύης από τον Νοέμβριο του 2015. Έχει διατελέσει ευρωβουλευτής[1][2] και βουλευτής στην Εκλογική περιφέρεια Λεμεσού εκλεγμένη με τον Δημοκρατικό Συναγερμό.[3]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελένη Θεοχάρους γεννήθηκε στον Πάνω Αμίαντο στις 24 Ιουνίου 1953.[1][3] Ομιλεί πέρα από την ελληνική και την αγγλική γλώσσα.[3] Σπούδασε ιατρική και φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.[3] Συνέχισε με μετεκπαίδευση στην παιδοχειρουργική στο Μάντσεστερ και στο Παρίσι.[3] Εκπόνησε Πειραματική–Κλινικο-εργαστηριακή Διατριβή και πήρε τον τίτλο του Διδάκτορα.[3][4][5] Επιπλέον, συνέχισε με μεταδιδακτορικές σπουδές στη Βοστόνη (B.C.E.T.S.).[3]

Είναι χειρουργός και παιδοχειρουργός.[3] Από το 1991 είναι καθηγήτρια παιδοχειρουργικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.[3] Την περίοδο 1992-2001 ήταν διευθύντρια της Παιδοχειρουργικής-Παιδοουρολογικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄.[3]

Επαγγελματικές και κοινωνικές δραστηριότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου.[3] Επιπλέον, ήταν μέλος του Οκταμελούς Διευθυντηρίου της Διεθνούς Οργάνωσης Γιατροί του Κόσμου και διευθύντρια ιατρικών, περιβαλλοντικών και επισιτιστικών προγραμμάτων του Διεθνούς Ταμείου Βοηθείας στις Βρυξέλλες.[3] Είναι επίτιμη πρόεδρος της οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου-Κύπρος» και μέλος της Διαρκούς Συνόδου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την Προαγωγή της Συνεργασίας Παλαιστινίων-Εβραίων Γιατρών.[3] Επιπλέον, ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης Βουλευτών για την Προάσπιση της Παλαιστινιακής Υπόθεσης.[3]

Ως μέλος διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων συμμετείχε σε πάρα πολλές ιατρικές και άλλες αποστολές σε εμπόλεμες ζώνες του πλανήτη (Αρμενία, Βοσνία, Κουρδιστάν, Παλαιστίνη, Κόσοβο, Ναγκόρνο Καραμπάχ, Αφγανιστάν).[3][6]

Είναι Mέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τραύματος.[3]

Πολιτική διαδρομή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά ήταν μέλος του ΔΗΚΟ με το οποίο διεκδίκησε έδρα στις βουλευτικές εκλογές του 1996 αλλά απέτυχε να εκλεγεί.[7][8][6] Αποχώρησε από το ΔΗΚΟ τον Ιανουάριο του 1998 λόγω της απόφασης του κόμματος για στήριξη του Γιώργου Ιακώβου στις προεδρικές εκλογές του 1998 σε συνεργασία με το ΑΚΕΛ.[8] Στη συνέχεια εντάχθηκε στον ΔΗΣΥ. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 2001 στην Εκλογική περιφέρεια Λεμεσού με τον ΔΗΣΥ για την Η΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[9] Επανεκλέχθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 2006 για την Θ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[10]

Ως βουλευτής, διετέλεσε πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Υγείας, αναπληρώτρια πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Υγείας και της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών, μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών και μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος.[3] Επιπλέον, ήταν μέλος της αντιπροσωπίας της Βουλής στον Κοινοπολιτειακό Κοινοβουλευτικό Σύνδεσμο.[3] Το 2003 ορίστηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων παρατηρητής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.[3] Στα πλαίσια αυτά συμμετείχε στην πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.[3]

Στις δημοτικές εκλογές 2006 διεκδίκησε τη θέση του Δημάρχου Λεμεσού με τη στήριξη του ΔΗΣΥ. Έλαβε ποσοστό 44,86% έναντι 55,14% του ανθυποψηφίου της Ανδρέα Χρίστου και δεν εκλέχτηκε.[6][11]

Δεν ολοκλήρωσε την τελευταία θητεία της καθώς στις Ευρωεκλογές του 2009 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής με τον ΔΗΣΥ για την περίοδο 2009-2014.[12][1] Συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.[1] Επανεκλέχθηκε στις Ευρωεκλογές του 2014.[13][2]

Το 2012 διεκδίκησε το χρίσμα του υποψήφιου του ΔΗΣΥ για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας ενόψει των Προεδρικών Εκλογών του 2013.[14] Το χρίσμα έλαβε τελικά ο Νίκος Αναστασιάδης με ποσοστό 86,73% έναντι 13,27% της Ελένης Θεοχάρους.[14]

Τον Νοέμβριο του 2015 αποχώρησε από τον Δημοκρατικό Συναγερμό, λόγω διαφωνιών με την πολιτική στάση που ακολουθούσε το κόμμα στο Κυπριακό, και στη συνέχεια ίδρυσε την Αλληλεγγύη.[15][16][17][18][8][6] Μετά την αποχώρηση της διαγράφηκε από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και εντάχθηκε στους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές για το υπόλοιπο της θητείας της.[19][18]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2016 συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της Αλληλεγγύης. Παρόλο που εξασφάλισε έδρα στη βουλή, δεν την αποδέχτηκε, προτιμώντας να παραμείνει ευρωβουλευτής.[20][21][22][23] Στις Ευρωεκλογές του 2019 συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΚΟ αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί.[24][25][26][27][28]

Ποιητικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελένη Θεοχάρους εξέδωσε πέντε ποιητικές συλλογές.[6] Το 1990 και το 2001 τιμήθηκε με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποιήσεως.[6] Ποιήματα της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες και έχουν εκδοθεί σε διάφορες χώρες.[6]

Τιμητικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελένη Θεοχάρους έχει τιμηθεί με:[6][4][3]

  • δεύτερο Πανευρωπαϊκό Βραβείο Εθελοντισμού της Γαλλικής Κυβέρνησης,
  • τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας των Ξένων της Γαλλικής Κυβέρνησης
  • τον τίτλο της Αρχόντισσας των Εκκλησιών και Οφφικιαλίου του Αγίου Μάρκου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας
  • το Πανβαλκανικό Βραβείο Βαρδινογιάννη,
  • το Χρυσό Μετάλλιο τιμής του Ναγκόρνο Καραμπάχ,
  • την Ανωτάτη διάκριση με χρυσό Μετάλλιο του Εθνικού Πανεπιστημίου του Ερεβάν
  • χρυσό μετάλλειο τιμής του Αρμενικού Κοινοβουλίου
  • βραβείο Paul Harris
  • βραβείο Margaret Gauldwin

Επιπλέον, έχει αναγορευθεί επίτιμη διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μινσκ και του Πανεπιστημίου της Σικτιβκάρ.[3][6][4]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Eleni THEOCHAROUS». www.europarl.europa.eu (στα Αγγλικά). Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Eleni THEOCHAROUS». www.europarl.europa.eu (στα Αγγλικά). Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019. 
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 3,18 3,19 3,20 3,21 «ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ ΚΑΡΙΟΛΟΥ ΕΛΕΝΗ». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2007. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Ελένη Θεοχάρους». www.sigmalive.com. 18 Μαρτίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  5. ↑ «ΠΡΟΕΔΡΟΣ - ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 «Dr. Eleni Theocharous - Member Of European Parliament». www.elenitheocharous.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  7. ↑ «Ελένη Θεοχάρους». 22 Νοεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «Όταν η Θεοχάρους αποχωρούσε πυροβολώντας από το ΔΗΚΟ». ΡΕΠΟΡΤΕΡ. 10 Δεκεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019. 
  9. ↑ «Εκλογές 27ης Μαΐου 2001». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  10. ↑ «Εκλογές 21ης Μαΐου 2006». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019. 
  11. ↑ «Ο εκλογικός χάρτης του 2006». www.sigmalive.com. 12 Νοεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  12. ↑ «2009: Ευρωεκλογές». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 6 Φεβρουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  13. ↑ «Ευρωεκλογές Κύπρος: Οι σταυροί προτίμησης στις κάλπες». www.sigmalive.com. 26 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Ο Αναστασιάδης με 86,73% υποψήφιος του ΔΗΣΥ στις προεδρικές». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 17 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  15. ↑ «Το Κίνημα Αλληλεγγύη ιδρύει η Ελένη Θεοχάρους». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 20 Νοεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019. 
  16. ↑ «Αποχώρησε από το ΔΗΣΥ η ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους». ProtoThema. 20 Νοεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019. 
  17. ↑ «Φεύγει από το ΔΗΣΥ και δημιουργεί το Κίνημα "Αλληλεγγύη" η Θεοχάρους». 20 Νοεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «Αποχώρηση Ελένης Θεοχάρους από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 15 Ιανουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  19. ↑ ««Αφοπλίζει» τη Θεοχάρους το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 27 Νοεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  20. ↑ «Εκλογές 22ας Μαΐου 2016». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019. 
  21. ↑ «Λεμεσός: Άκυρη η βουλευτική έδρα Παπαδόπουλου (Αλληλεγγύη)». Ο Φιλελεύθερος. 31 Μαΐου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019. 
  22. ↑ «Τι πήγε λάθος με την έδρα της Αλληλεγγύης». Ο Φιλελεύθερος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019. 
  23. ↑ Πενταλιώτης, Παναγιώτης (30 Απριλίου 2018). «Ανώτατο: Ακυρη η ανακήρυξη του Γιώργου Παπαδόπουλου ως Βουλευτή». Dialogos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019. 
  24. ↑ Solutions (4 Ιανουαρίου 2019). «Στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΚΟ η Θεοχάρους». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  25. ↑ «Και με βούλα στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΚΟ η Ελένη Θεοχάρους». ΡΕΠΟΡΤΕΡ. 14 Ιανουαρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  26. ↑ «Ελένη Θεοχάρους: Δεν με στήριξε ο μηχανισμός του ΔΗΚΟ, ορθά έφυγα από ΔΗΣΥ». ΡΕΠΟΡΤΕΡ. 2 Ιουνίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  27. ↑ «Ευρωεκλογές 2019: Αυτοί είναι οι σταυροί προτίμησης». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 27 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 
  28. ↑ «Ε. Θεοχάρους: Η Κύπρος έχασε μια πολύ καλή ευρωβουλεύτρια». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 28 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2019. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ελένη_Θεοχάρους&oldid=10727500"