Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ελένη Παλαιολογίνα (1428-1458)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ελένη Παλαιολογίνα (1428-1458)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3  Φεβρουαρίου 1428
Μυστράς
Θάνατος11  Απριλίου 1458
Λευκωσία
Τόπος ταφήςΚύπρος
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασύζυγος ηγεμόνα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννης Β΄ της Κύπρου
ΤέκναΚαρλόττα της Κύπρου
Κλεόφα της Κύπρου
ΓονείςΘεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος και Κλεώπα Μαλατέστα
ΟικογένειαΔυναστεία των Παλαιολόγων
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Να μη συγχέεται με την Ελένη Παλαιολογίνα (κόρη του Δημητρίου Παλαιολόγου) ή την Ελένη Παλαιολογίνα Μπράνκοβιτς.

Η Ελένη Παλαιολογίνα (Μυστράς, 1428 - Λευκωσία, 1458) ήταν Βυζαντινή πριγκίπισσα της οικογένειας των Παλαιολόγων, βασιλική σύζυγος της Κύπρου και τιτουλάρια βασιλική σύζυγος της Ιερουσαλήμ και του Αρμενικού βασιλείου της Κιλικίας, μέσω του γάμου της με τον βασιλιά Ιωάννη Β΄ της Κύπρου.

Γεννήθηκε στο κάστρο του Μυστρά και ήταν μοναχοκόρη του Θεοδώρου Β΄ Παλαιολόγου και της Κλεόπα Μαλατέστα. Από τη μεριά του πατέρα της ήταν εγγονή του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου και ανιψιά των αυτοκρατόρων Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου και Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου (ο τελευταίος βασιλεύων αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης).

Το 1441, σε ηλικία 14 ετών, παντρεύτηκε τον βασιλιά Ιωάννη Β΄ της Κύπρου, στον ναό της Αγίας Σοφίας στη Λευκωσία (σήμερα τέμενος Σελιμιγιέ). Απέκτησαν δύο κόρες, την Καρλόττα, μετέπειτα βασίλισσα της Κύπρου, και την Κλεόπα που απεβίωσε.

Ο σύζυγός της, από την εξωσυζυγική του σχέση με τη Μαριέττα από την Πάτρα, απέκτησε έναν γιο, τον Ιάκωβο (1438-1473), ο οποίος καθαίρεσε την ετεροθαλή αδερφή του Καρλόττα και έγινε βασιλιάς της Κύπρου.

Η βασίλισσα Ελένη ενίσχυσε και προστάτευσε την ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου, που μέχρι τότε καταπιεζόταν από τη Λατινική. Λόγω της αυξημένης πολιτικής της δύναμης κατόρθωσε να περιορίσει τους συνεχείς διωγμούς του ελληνικού στοιχείου της Κύπρου. Στις παρυφές της Λευκωσίας είχε ανοικοδομήσει το ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Μαγγάνων, προκειμένου να βοηθήσει τους φυγάδες ιερωμένους μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]