Εμανουέλ Τζιάνι Ρουσέτ
| Εμανουέλ Τζιάνι Ρουσέτ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | ммануэл Джани-Русет (Moldovan) |
| Γέννηση | 1715 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 8 Μαρτίου 1794 Χερσώνα |
| Τόπος ταφής | St. Catherine's Cathedral, Kherson |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βλαχία Ηγεμονία της Μολδαβίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Eμμανουήλ (ή Μανολάκης) Ιωάννης Ροσέττι, ρουμαν.: Emanuel Giani Ruset (1715 – 8 Μαρτίου 1794) ήταν πρίγκιπας της Βλαχίας (Μάιος 1770 – Οκτώβριος 1771) και πρίγκιπας της Μολδαβίας (11 Μαΐου 1788 – Οκτώβριος 1788). Ήταν Φαναριώτης και μέλος της οικογένειας Ροσέττι.
.jpg)
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Eμανουέλ ήταν γιος ενός Έλληνα παπά ονόματι Ιωάννης, Τζιάνις ή Τζανής και της Ευφροσύνης Ροσέττι, δισεγγονή του πρίγκιπα Αντόνιο Ροσέττι. Η ιταλοποίηση του ονόματος φαίνεται να είναι η φαντασίωση ενός κληρικού σε διάφορα έγγραφα: εν πάση περιπτώσει οι Φαναριώτες, ως δραγουμάνοι (διερμηνείς-μεταφραστές της «Υψηλής Πύλης») ήταν όλοι πολύγλωσσοι και μερικές φορές μετέγγραφαν στα ιταλικά ή στα γαλλικά τα ονόματά τους.
Οφείλει την ανάρρησή του στην επιρροή της οικογένειας της μητέρας του, που συγγένευε με τους Φαναριώτες πρίγκιπες Μαυροκορδάτο, Καρατζά και Σούτσο, και των οποίων τα ονόματα, που θεωρούνται με κύρος, συνέδεσε με το δικό του.
Ο Eμανουήλ Τζιάνι Ρούσετ έχει διάφορες λειτουργίες, όπως ο Mάρε Σπατάρ («Υπουργός Άμυνας», 1757) και ο Mάρε Ποστέλνικ («Υπουργός Εσωτερικών και Δικαιοσύνης») της Μολδαβίας (1760). Έγινε πρίγκιπας της Βλαχίας από τον Μάιο του 1770 έως τον Οκτώβριο του 1771, κατά τη διάρκεια της ρωσικής στρατιωτικής διοίκησης της χώρας, που συνδέθηκε με τον Ρωσο-Τουρκικό πόλεμο του 1768-1774.
Στη συνέχεια ονομάστηκε πρίγκιπας της Μολδαβίας τον Μάιο του 1788, μετά την εκτόπιση του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Η δεύτερη εξουσία του έληξε τον Μάρτιο του 1789, με την κατάληψη της Μολδαβίας από τις Αυστρο-Ρωσικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Αυστρο-Ρωσο-Τουρκικού πολέμου του 1787–1792.
Στη συνέχεια αποσύρθηκε στη Χερσόνησο της Νέας Ρωσίας, όπου απεβίωσε το 1794: τάφηκε στον καθεδρικό ναό Σαίντε-Κατερίνε αυτής της πόλης.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Alexandru Dimitrie Xenopol Histoire des Roumains de la Dacie trajane : Depuis les origines jusqu'à l'union des principautés . E Leroux Paris (1896)
- Nicolas Iorga Histoire des Roumains et de la romanité orientale . (1920)
- Constantin C. Giurescu & Dinu C. Giurescu, Istoria Românilor Volume III (depuis 1606), Editura Științifică și Enciclopeică, București, 1977.
- Mihail Dimitri Sturdza, Dictionnaire historique et généalogique des grandes familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople, M.-D. Sturdza, Παρίσι, chez l'auteur, 1983 .
- Jean-Michel Cantacuzène, Mille ans dans les Balkans, Éditions Christian, Παρίσι, 1992. ISBN 2-86496-054-0
- Joëlle Dalegre Grecs et Ottomans 1453-1923. De la chute de Constantinople à la fin de l'Empire Ottoman, L'Harmattan Paris (2002)(ISBN 2747521621) .
- Jean Nouzille La Moldavie, Histoire tragique d'une région européenne, Εκδ. Bieler (2004),(ISBN 2-9520012-1-9) .
- Traian Sandu, Histoire de la Roumanie, Perrin (2008).
