Εντουάρ Βιγιάρ
| Εντουάρ Βιγιάρ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Édouard Vuillard (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 11 Νοεμβρίου 1868[1][2][3] Κουιζώ[4] |
| Θάνατος | 21 Ιουνίου 1940[1][2][3] Λα Μπωλ-Εσκουμπλάκ[4] |
| Τόπος ταφής | νεκροταφείο Μπατινιόλ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5][6] |
| Σπουδές | Λύκειο Κοντορσέ, Ακαδημία Ζυλιάν και Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[7][8], σκιτσογράφος[9][8], φωτογράφος[8], λιθογράφος[7], χαράκτης[8] και εικονογράφος[8] |
| Κίνημα | Μεταϊμπρεσιονισμός, Ιαπωνισμός και Ομάδα Ναμπί[10] |
| Είδος τέχνης | προσωπογραφία[4], Νεκρή φύση[4] και τοπιογραφία[4] |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Μεταϊμπρεσιονισμός, Ιαπωνισμός και Ομάδα Ναμπί[10] |
| Σημαντικά έργα | Antoinette David-Weill and her nephew Maurice Lambiotte in Mareil-le-Guyon, After the snack και The Seamstress |
| Χορηγός/οί | Jos Hessel |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Εντουάρ Βιγιάρ (γαλλικά: Jean-Édouard Vuillard, 1868-1940) ήταν Γάλλος ζωγράφος, χαράκτης και σκηνογράφος που συνδέθηκε με την μεταϊμπρεσιονιστική, avant garde καλλιτεχνική ομάδα Ναμπί.[11][12][13]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1868 στο Κυϊζώ (Cuiseaux) της Βουργουνδίας και σπούδασε στο Παρίσι όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα και πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του. Το 1887 έγινε δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού.[14] Αργότερα, λόγω της αντίθεσης που έτρεφε προς τον ακαδημαϊσμό στράφηκε προς τον μεταϊμπρεσιονισμό και την καλλιτεχνική ομάδα Ναμπί.[11] Συμμετείχε στις εκθέσεις της ομάδας ενώ εργάστηκε ως σκηνογράφος[13] και ως καθηγητής στην Ακαδημία Ρανσόν.[11] Ο ίδιος ήταν εργένης και έζησε μαζί με τη μητέρα του μέχρι το θάνατο της το 1928.[12] Πέθανε στις 21 Ιουνίου 1940 στο La Baule-Escoublac της βορειοδυτικής Γαλλίας.
Τεχνοτροπία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το έργο του Βιγιάρ μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα θεωρείται πως διεύρυνε τους ορίζοντες της ζωγραφικής και πως υπήρξε ο πρόδρομος του μοντερνισμού που παρουσιάστηκε τα επόμενα χρόνια. Μέχρι τη δεκαετία του 1900 τα έργα του είχαν ως κύρια θεματολογία τους εσωτερικούς χώρους ενώ στη συνέχεια ακολούθησε μέχρι και το τέλος της ζωής του μια μακρά περίοδος κατά την οποία ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με το πορτραίτο και την τοπιογραφία.[12][13] Οι δημιουργίες του Βιγιάρ που απεικονίζουν εσωτερικούς χώρους διακρίνονται για τους χαμηλούς τόνους και την επιδέξια ανάμειξη των χρωμάτων.[11]
- Επιλογή έργων
-
Στο κρεββάτι, 1891, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ -
Το εμπριμέ φόρεμα, 1891, Σάο Πάολο, Museu de Arte -
Γυναίκα με ριγωτό φέρεμα, 1895, Ουάσινγκτον, Εθνική Πινακοθήκη -
Στον κήπο, 1895-98, Μόσχα, Μουσείο Πούσκιν -
Γυναίκα με ροζ φόρεμα που πλέκει, 1900-1905, Μουσείο Μπόιμανς - φαν Μπένινγκεν -
Εσωτερικό, 1904, Μόσχα, Μουσείο Πούσκιν -
Παιδιά, 1909, Αγία Πετρούπολη, Ερμιτάζ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 136143536. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Édouard Vuillard» (Ολλανδικά) 82268.
- ↑ 3,0 3,1 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00193141. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 (Ολλανδικά) RKDartists. 82268.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 6194. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ 7,0 7,1 The Fine Art Archive. 14399. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500014954.
- ↑ 36851. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ 10,0 10,1 www
.metmuseum .org /toah /hd /dcpt /hd _dcpt .htm. - ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Ξένοι χαράκτες στην Εθνική Πινακοθήκη: 500 χρόνια δυτικοευρωπαϊκής χαρακτικής, μια επιλογή. Αθήνα: Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. 1984. σελ. 85.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 «Βιγιάρ, ο αστός του μοντερνισμού». kathimerini.gr. Financial Times/Η Καθημερινή. 27 Νοεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 «Με πρωταγωνιστή την ταπετσαρία». kathimerini.gr. The Observer/Η Καθημερινή. 25 Μαρτίου 2004. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Thompson, Belinda (1988). Vuillard. Oxford: Phaidon Press. σελ. 10. ISBN 978-0-7148-2955-5.