Μετάβαση στο περιεχόμενο

Επαρχία Διποταμίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Επαρχία Διποταμίας ήταν επαρχία του πρώην Νομού Αχαΐας και Ήλιδος που συστάθηκε το 1835 και καταργήθηκε ένα χρόνο αργότερα[1].

Διοικητική ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Επαρχία Διποταμίας δημιουργήθηκε με το Β.Δ. της 8/20 Απριλίου 1835[2], όταν αποφασίστηκε ο επαναπροσδιορισμός των ορίων του Νομού Αχαΐας και Ήλιδος[3]. Έτσι, με την εφαρμογή του παραπάνω διατάγματος, στις τέσσερις επαρχίες που αποτελούσαν το Νομό Αχαΐας και Ήλιδος προστέθηκε ακόμα μία, αυτή της Διποταμίας, με πρωτεύουσα τη Δίβρη. Σε αυτήν εντάχθηκαν 15 συνολικά δήμοι, που προηγουμένως υπάγονταν στις επαρχίες Καλαβρύτων, Γορτυνίας και Ηλείας[4]. Οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν το τότε Υπουργείο Εσωτερικών στη δημιουργία της συγκεκριμένης επαρχίας ήταν η απουσία της κρατικής αρχής, η έξαρση της ληστείας, και τα προβλήματα της οδικής επικοινωνίας με τα διοικητικά κέντρα της περιοχής κατά τους χειμερινούς μήνες.

Με το Β.Δ. της 20 Ιουνίου/2 Ιουλίου 1836 το Νομαρχιακό σύστημα του 1833 αντικαταστάθηκε με νέο διοικητικό σύστημα με αποτέλεσμα η επαρχία Διποταμίας, όπως και όλες οι τότε επαρχίες της Ελληνικής επικράτειας, να καταργηθεί[5][1].

  1. 1,0 1,1 Λουλούδης 2010, σελ. 39.
  2. Παρά τη δημιουργία της Επαρχίας Διποταμίας με το Β.Δ. της 8/20 Απριλίου 1835, αυτό ωστόσο δεν δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Λουλούδης 2010, σελ. 39.
  3. Εφετηρίς του Βασιλείου της Ελλάδας δια το έτος 1837', σελ. 179.
  4. Μακρή 2016, σελ. 260.
  5. ΦΕΚ 28/1836, 21 Ιουνίου 1836, Διάταγμα περί διοικητικού οργανισμού (Εθνικό Τυπογραφείο)
  • Λουλούδης, Θεόδωρος Η. (2010). Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση. Πάτρα: Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας. 
  • Μάρθα Φ. Μακρή, Εκπαίδευση και κοινοτική αυτοδιοίκηση στην Ηλεία κατά την Οθωνική περίοδο Αρχειοθετήθηκε 2020-01-29 στο Wayback Machine.. Διδακτορική διατριβή. Πανεπιστήμιο Πατρών/Σχολή Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών - Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πάτρα 2016.