Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ερνέστ Ρενάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ερνέστ Ρενάν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ernest Renan (Γαλλικά)[1]
Γέννηση28  Φεβρουαρίου 1823[2][3][4]
Tréguier[5][6][7]
Θάνατος2  Οκτωβρίου 1892[8][9][2]
5ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[10]
ΥπηκοότηταΓαλλία
ΣπουδέςSaint-Sulpice Seminary και Κολλέγιο της Γαλλίας
Γνωστός γιαHistory of the Origins of Christianity και d:Q97160166
ΣύζυγοςCornélie Renan
ΤέκναAry Renan και Νοεμί Ρενάν
ΒραβεύσειςΜέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (1888), Volney Prize (1847) και Τάγμα του Ρόδου
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςΣημιτικές σπουδές και θρησκειολογία
ΑξίωμαDirector of the Collège de France (1883, 1892), πρόεδρος, πρόεδρος (1884, 1892) και 29η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (13  Ιουνίου 1878, 2  Οκτωβρίου 1892)
Ιδιότηταφιλόσοφος, ιστορικός, συγγραφέας, καθηγητής πανεπιστημίου, αρχαιολόγος, ανατολιστής, κριτικός λογοτεχνίας, φιλόλογος και θεολόγος
Διδακτορικός καθηγητήςEtienne Marc Quatremère
Ακαδημαϊκός τίτλοςDoctor of Arts
Υπογραφή
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ζοζέφ Ερνέστ Ρενάν (Γαλλικά: ʒozɛf ɛʁnɛst ʁənɑ̃ 27 Φεβρουαρίου 1823 - 2 Οκτωβρίου 1892)[11] ήταν Γάλλος Ανατολιστής και μελετητής, ο οποίος έγραψε για τις Σημιτικές γλώσσες και πολιτισμούς. Ήταν, επίσης, ιστορικός των θρησκειών, φιλόλογος, φιλόσοφος, Βιβλικός μελετητής και κριτικός.

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έγραψε έργα για την καταγωγή του πρώιμου Χριστιανισμού[12], και υιοθέτησε δημοφιλείς πολιτικές θεωρίες, ειδικά σχετικά με τον εθνικισμό, την εθνική ταυτότητα και την υποτιθέμενη υπεροχή των Λευκών πάνω σε άλλες ανθρώπινες "φυλές"[13]. Ο Ρενάν είναι γνωστός ως ένας από τους πρώτους μελετητές που προωθούσαν την αμφισβητούμενη Θεωρία των Χαζάρων, η οποία θεωρούσε ότι οι Εβραίοι Ασκενάζι ήταν απόγονοι των Χαζάρων, τουρκικών λαών που είχαν υιοθετήσει την εβραϊκή θρησκεία και υποτίθεται ότι μετανάστευσαν στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη μετά την κατάρρευση του Χανάτου τους [14][15][16].

Επιδράσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τεράστια επιρροή στη διάρκεια της ζωής του, ο Ρενάν εγκωμιάστηκε μετά το θάνατό του ως ενσάρκωση του προοδευτικού πνεύματος στη δυτική κουλτούρα. Ο Ανατόλ Φρανς έγραψε ότι ο Ρενάν ήταν η ενσάρκωση της νεωτερικότητας. Τα έργα του Ρενάν διαβάστηκαν και εκτιμήθηκαν από πολλές από τις κορυφαίες λογοτεχνικές προσωπικότητες της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των Τζέιμς Τζόυς, Μαρσέλ Προυστ, Μάθιου Άρνολντ, Ίντιθ Γουόρτον και Σαρλ-Ωγκυστέν Σαιντ-Μπεβ[17][18]. Ένας από τους μεγαλύτερους θαυμαστές του ήταν ο Μανουέλ Γκονζάλες Πράντα (Manuel González Prada) στο Περού, ο οποίος πήρε το έργο του Η ζωή του Ιησού ως βάση για τον αντικληρικαλισμό του. Στο έγγραφό του τού 1932 «Το δόγμα του φασισμού», ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι επικρότησε τις αντιληπτές «προφασιστικές διαισθήσεις» σε ένα τμήμα των «Διαλογισμών» του Ρενάν, που επιχειρηματολογούσε κατά της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων ως «χιμαιρικά» και εγγενώς αντίθετα με τα «σχέδια της φύσης»[19].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119214865. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) ISFDB. 276833. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0054884.
  4. ↑ GeneaStar. renan.
  5. ↑ (Ιταλικά) www.accademiadellescienze.it. joseph-ernest-renan. Ανακτήθηκε στις 1  Δεκεμβρίου 2020.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119214865. Ανακτήθηκε στις 10  Αυγούστου 2023.
  7. ↑ birth certificate. sallevirtuelle.cotesdarmor.fr/EC/ecx/consult.aspx?image=090025552497623. σελ. 10.
  8. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ernest-Renan. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  9. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6tb1f65. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  10. ↑ death certificate. archives.paris.fr/arkotheque/visionneuse/visionneuse.php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjItMDktMDIiO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MjMwMTQ1O3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ. σελ. 26.
  11. ↑ "Notes & Obituary Notes" . Popular Science Monthly. Vol. 42. December 1892. ISSN 0161-7370 – via Wikisource
  12. ↑ Römer, Thomas (11 Οκτωβρίου 2012). Homage to Ernest Renan: Renan's historical and critical exegesis of the Bible (Speech). Symposium. Amphithéâtre Marguerite de Navarre-Marcelin Berthelot: Collège de France. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2020. 
  13. ↑ Césaire, Aimé (2000). Discourse on Colonialism, Joan Pinkham, trans. New York: Monthly Review Press, pp. 37–8.
  14. ↑ «Did the Khazars Convert to Judaism? New Research Says 'No'». en.huji.ac.il. Hebrew University of Jerusalem. 26 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2020. 
  15. ↑ Stampfer, Shaul (Summer 2013). «Did the Khazars Convert to Judaism?». Jewish Social Studies (Bloomington, Indiana: Indiana University Press) 19 (3): 1–72. doi:10.2979/jewisocistud.19.3.1. 
  16. ↑ Feldman, Alex Mesibov (2023). «Chapter 4: Khazaria: The Exception Which Proves the Rules». Στο: Raffensperger, Christian, επιμ. How Medieval Europe was Ruled. Routledge. σελίδες 41–52. ISBN 978-1032100166. 
  17. ↑ Singley, Carol J. (2003). «Race, culture, nation: Edith Wharton and Ernest Renan». Twentieth Century Literature 49 (1): 32. doi:10.1215/0041462X-2003-2003. https://archive.org/details/sim_twentieth-century-literature_spring-2003_49_1/page/32. 
  18. ↑ Brown, Richard (1988). James Joyce and Sexuality. Cambridge University Press. σελ. 130. 
  19. ↑ The Doctrine of Fascism by Benito Mussolini Complete text of the essay "Dottrina" (Doctrines).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ερνέστ_Ρενάν&oldid=10563706"