Ερρίκος Γ΄ του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ
| Ερρίκος Γ΄ του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12 Ιανουαρίου 1483[1][2][3] Ζίγκεν[4] |
| Θάνατος | 14 Σεπτεμβρίου 1538[1][2][5] Μπρέντα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συλλέκτης τέχνης[6] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κλαυδία του Σαλόν (1515–1521)[7] Μενθία δε Μεντόθα (1524–1538)[7] Louise Francisca van Savoye (από 1503)[7] |
| Τέκνα | Ρενέ του Σαλόν Αλέξιος του Νάσσαου-Κορουά[8] Elisabeth van Nassau[8] |
| Γονείς | Ιωάννης Ε΄ του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ και Ελισάβετ της Έσσης-Μάρμπουργκ |
| Αδέλφια | Γουλιέλμος Α΄ του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ Μαρία του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ Ελισάβετ του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ Ιωάννης του Νάσσαου-Βιάντεν-Ντιτς Ernest of Nassau-Siegen |
| Οικογένεια | Οίκος του Νάσσαου |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Αρχιστράτηγος |
| Πόλεμοι/μάχες | Πόλεμος της Συμμαχίας του Καμπραί και Ιταλικός Πόλεμος (1521–1526) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Ερρίκος Γ΄, γερμ. Heinrich III (12 Ιανουαρίου 1483 - 14 Σεπτεμβρίου 1538) από τον Οίκο του Νάσσαου ήταν κόμης του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ (1516-38), κύριος της Μπρέντα (1504-38), κυβερνήτης της Ολλανδίας & Ζηλανδίας (1515-21) και κόμης του Νάσσαου-Μπάιλσταϊν (1525-38).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο Ζίγκεν και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ιωάννη Ε΄, κόμη του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ και της Ελισάβετ, κόρης του Ερρίκου Γ΄, λαντγράβου της Άνω Έσσης.
Το 1499 ο θείος του Ένγκελμπερτ Β΄, κόμης του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ ήταν κύριος της Μπρέντα και κυβερνήτης των Κάτων Χωρών, ως αντιπρόσωπος των Αψβούργων και τον κάλεσε κοντά του. Από εκεί συνόδευσε τον Φίλιππο Α΄ των Αψβούργων και τη σύζυγό του Ιωάννα Α΄ της Καστίλης στο ταξίδι τους στην Καστίλη (1501-03) για να αναλάβουν το βασίλειο.
Στην Ισπανία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1504 απεβίωσε ο θείος του και τον διαδέχθηκε. Το επόμενο έτος χρίστηκε ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Το 1505-06 μετέβη στην Ισπανία και έγινε ο έμπιστος του Καρόλου Α΄ της Ισπανίας, καγκελάριός του (1510) και υπερκαγκελάριος (1521). Ήταν παρών στην στέψη του ως βασιλιά της Γερμανίας (ως Κάρολος Ε΄) στη Μπολόνια το 1530. Ήταν μέλος του ιδιωτικού συμβουλίου του Καρόλου Α΄ και της αδελφής αυτού Μαργαρίτας. Ήταν κυβερνήτης (stadtholder) της Ολλανδίας και της Ζηλανδίας (1515-21). Ξαναπήγε στην Ισπανία το 1522-30 με τον Κάρολο Α΄ και το 1533-34 με τη δική του οικογένεια.
Στρατιωτικός διοικητής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υπηρέτησε ως σημαντικός στρατιωτικός διοικητής των Κάτω Χωρών και υπεράσπισε τη Βραβάνδη. Ήταν γενικός διοικητής στον πόλεμο εναντίον του Γκέλντερν (1511-13) και μαζί με τον Μαξιμιλιανό Α΄ πολέμησε τη Γαλλία (ως το 1514), συμμετέχοντας στη μάχη του Γκίνεγκεϊτ (1513). Νίκησε τη Μαύρη Ομάδα του Καρόλου Β΄, δούκα του Γκέλντερν (1516-21) και τον Ρόμπερτ φαν ντερ Μαρκ (1521). Όταν ο Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας εισέβαλε στο Αινώ, τον απώθησε και κατέλαβε το Τουρναί.
Πεποιθήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1530 στη Συνέλευση (Diät) στο Άουγκσμπουργκ δεν αντιτέθηκε στη Μεταρρύθμιση του Λουθήρου, ενώ μετά ακολούθησε αφοσιωμένα τον Κάρολο Ε΄. Δεν επικρότησε τον νεότερο αδελφό του Γουλιέλμο Α΄ που έγινε προτεστάντης, όμως τον υποστήριξε.
Στα ταξίδια του στην Ισπανία και την Ιταλία εντυπωσιάστηκε από την Αναγέννηση στην τέχνη. Ανέθεσε το 1536 στον αρχιτέκτονα Tομάσο Βιντσιντόρ ντα Μπολόνια να ξανακτίσει το κάστρο της Μπρέντα σε Αναγεννησιακό ρυθμό, ένα από τα πρώτα δείγματα βόρεια των Άλπεων. Είχε πολλά ενδιαφέροντα και ο Έρασμος τον θεωρούσε "Πλατωνικό φίλο της Επιστήμης".
Το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κάρολος Ε΄ θέλοντας να αναμείξει τους ευγενείς των Κάτω Χωρών με αυτούς της Ισπανίας, τον ενθάρρυνε να νυμφευτεί (ως 3η σύζυγο) τη Μενθία δε Μεντόθα. Ωστόσο οι Ισπανοί τον θεωρούσαν φωνακλά και βάρβαρο, "Γερμανό ξένο". Απεβίωσε το 1538 και τάφηκε κάτω από το μνημείο, που είχε ανεγείρει για τον θείο του στη Μεγάλη Εκκλησία της Μπρέντα. Τον διαδέχθηκε ο μόνος γιος του Ρενέ, που σκοτώθηκε σε μάχη έξι χρόνια αργότερα.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε πρώτα το 1503 τη Λουίζα Φραγκίσκη της Σαβοΐας. Δεν απέκτησαν τέκνα και αυτή απεβίωσε το 1511.
Το 1515 έκανε δεύτερο γάμο με την Κλαυδία του Σαλόν-Αρλαί, κόρη και του Ιωάννη Δ΄, πρίγκιπα της Οράγγης και είχε τέκνο:
- Ρενέ 1519-1544, πρίγκιπας της Οράγγης.
Η Κλαυδία απεβίωσε το 1521 και ο Ερρίκος Γ΄ έκανε το 1524 τρίτο γάμο με τη Μενθία δε Μεντόθα υ Φονσέκα και είχαν έναν θνησιγενή γιο.
Ο Ερρίκος Γ΄ απέκτησε και μερικά νόθα τέκνα.
Με την Ελισάβετ Κλαίρη του Ρόζενμπαχ (1485-1540), κόρη του κυβερνήτη του κάστρου Βιάντεν, απέκτησε δύο τέκνα:
- Αλέξιος του Νάσσαου-Κορουά (περ. 1506-1550), ιδρυτής του νόθου κλάδου Νάσσαου-Κορουά του Οίκου του Νάσσαου
- Ελισάβετ (περ. 1510-1550)
Με τη Μαρία της Ρεβάλης απέκτησε ένα τέκνο:
- Λουδοβίκος Φίλιππος
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10122.htm#i101212. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Biografisch Portaal. 31132715. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 467897. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 467897. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2017.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 p10122.htm#i101212. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 8,0 8,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Rietstap, Johannes Baptist (2003). Armorial general. vol.2. Genealogical Publishing Co. σελ. 297. ISBN 0-8063-4811-9.
Γενικές Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Hans Cools, Mannen met Macht (Walburg Pers, Zutphen, 2001)
- H.P.H. Jansen, Nassau en Oranje in de Nederlandse geschiedenis (Sijthoff, Alphen a/d Rijn, 1979)
- Grew, Marion Ethel, "The House of Orange" ( Methuen & Co. Ltd., 36 Essex Street, Strand, London W.C.2, 1947)
- Rowen, Herbert H., "The princes of Orange: the stadholders in the Dutch Republic", (Cambridge University Press, 1988).
- Motley, John Lothrop "The Rise of the Dutch Republic" vol.1. (Harper Brothers Publishers, 1855)
  | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Henry III of Nassau-Breda της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |