Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ευδοκία Παλαιολογίνα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ευδοκία Παλαιολογίνα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1265 (περίπου)
Θάνατος18  Σεπτεμβρίου 1302
Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννης Β΄ Μέγας Κομνηνός (από 1282)[1]
ΤέκναΜιχαήλ Α' Μέγας Κομνηνός[2]
Αλέξιος Β' Μέγας Κομνηνός
ΓονείςΜιχαήλ Η´ Παλαιολόγος και Θεοδώρα Βατάτζαινα
ΑδέλφιαΑνδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος
Μαρία Παλαιολογίνα
Ειρήνη Παλαιολογίνα
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
Άννα Παλαιολογίνα (κόρη Μιχαήλ Η΄)
Θεόδωρος Παλαιολόγος
ΟικογένειαΔυναστεία των Παλαιολόγων

Η Ευδοκία Παλαιολογίνα ήταν κόρη του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου και της Θεοδώρας Βατάτζη.

Το 1282 η Ευδοκία παντρεύτηκε τον Ιωάννη Β΄ Μεγάλο Κομνηνό, αυτοκράτορα της Τραπεζούντας με τον οποίο έκανε δύο παιδιά: τον Αλέξιο και τον Μιχαήλ.[3] Το 1298, μετά το θάνατο του συζύγου της και την άνοδο του γιου της Αλέξιου στον θρόνο, επέστρεψε στο βασίλειο του αδελφού της στην Κωνσταντινούπολη, παίρνοντας μαζί της τον μικρότερο γιο της Μιχαήλ. [4]

Ο Ανδρόνικος Β΄, που είχε εν τω μεταξύ διαδεχθεί τον Μιχαήλ Η΄, θέλησε να παντρέψει την αδελφή του για πολιτικούς λόγους με τον Στέφανο-Ούρο Β΄ Μιλούτιν, βασιλιά της Σερβίας. Η Ευδοκία όμως αντέδρασε [5] και ο Στέφανος παντρεύτηκε τη Σιμωνίδα, κόρη του Ανδρόνικου από τη δεύτερη σύζυγό του, Γιολάντα του Μομφερράτου.

Εν τω μεταξύ, ο Αλέξιος Β΄ αποφάσισε να νυμφευτεί την Τζιτζιάκ Τζακέλι, πριγκίπισσα από τη Γεωργία. Ο θείος του Ανδρόνικος ωστόσο ζήτησε να ακυρωθεί αυτός ο γάμος, για να νυμφευτεί ο Αλέξιος την κόρη του ανώτερου αυλικού Νικηφόρου Χούμνου. Η Ευδοκία συμβούλεψε τον γιο της να κρατήσει τη Γεωργιανή σύζυγό του. Η Ευδοκία απεβίωσε το επόμενο έτος και ο ιστορικός Γουίλιαμ Μίλλερ υποθέτει, ότι τάφηκε στην εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης [6].Σύμφωνα με τον Άντονυ Μπράιερ, η Ευδοκία έγινε μοναχή και έλαβε το όνομα Ευφημία [7].

  1. p21915.htm#i219145. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. William Miller, Trebizond: The last Greek Empire of the Byzantine Era: 1204-1461, 1926 (Chicago: Argonaut, 1969), p. 29
  4. Miller, Trebizond, p. 32
  5. Nicol, The last centuries of Byzantium, 1261-1453, second edition (Cambridge: University Press, 1993), p. 119
  6. Miller, Trebizond, pp. 32f
  7. Bryer, "Who was Eudokia-Euphemia?" Archeion Pontou, 33 (1976), pp. 17-24