Ευστάθιος Καρούσος
| Ευστάθιος Καρούσος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1735 Κεφαλονιά |
| Θάνατος | 1818 Βενετία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Ευστάθιος Καρούσος ( 1735/38 – 1818) γνωστός και Eustacchio Caruso και Eustacchio Caruso [1] ήταν Έλληνας ζωγράφος και συγγραφέας με καταγωγή από την Κεφαλονιά . Άλλοι ζωγράφοι από την ίδια περιοχή την ίδια περίοδο ήταν ο Ανδρέας Καραντινός και ο Γεράσιμος Πιτσαμάνος . Δραστηριοποιήθηκε στην Κεφαλονιά, τη Νάπολη,την Τεργέστη και άλλα μέρη της Ιταλίας. Μερικοί από τους πίνακές του έχουν διασωθεί. Είναι ένας από τους λίγους Έλληνες ζωγράφους που εργάστηκε και έζησε εκτός της Ενετικής Δημοκρατίας. Τόσο ο Καρούσος όσο και ο Βελισσάριος Κορένσιος ήταν ενεργοί ζωγράφοι στη Νάπολη. Κάποια από τα έργα του μιμήθηκαν την τυπική Επτανισιακή Σχολή . Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, σώθηκαν σαράντα εννέα έργα του. Τριάντα οκτώ έργα του βρίσκονται στην εκκλησία Ναός των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου των Ελλήνων στη Νάπολη. [2] [3] [4] [5]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ευστάθιος Καρούσος ήταν Έλληνας ζωγράφος και αγιογράφος, ο οποίος γεννήθηκε στην Κεφαλλονιά στα μέσα του 18ου αιώνα. Παρά το γεγονός ότι λίγα στοιχεία είναι γνωστά για τα πρώιμα χρόνια της ζωής του, η καλλιτεχνική του δραστηριότητα τεκμηριώνεται από έργα που χρονολογούνται από το 1750 και μετά. Ένα από τα γνωστά έργα του είναι η απεικόνιση του Αγίου Διονυσίου.
Γύρω στο 1756, ο Καρούσος μετανάστευσε στη Νάπολη, όπου εντάχθηκε στην ελληνική κοινότητα της πόλης. Στη Νάπολη, ασχολήθηκε με τη δημιουργία εικόνων και τοιχογραφιών για τον Ναό των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου των Ελλήνων. Στον ίδιο ναό δραστηριοποιήθηκε και ο διακεκριμένος Έλληνας ζωγράφος Βελισσάριος Κορένσιος.
Η καλλιτεχνική παρουσία του Καρούσου στη Νάπολη τεκμηριώνεται από έργα που δημιούργησε για την εκκλησία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, τα οποία χρονολογούνται από το 1766 έως το 1795. Επιπλέον, το 1767, ο Καρούσος δημιούργησε έργα για μια Ορθόδοξη Εκκλησία στο χωριό Βίλλα Μπαντέσα (Villa Badessa), στην περιοχή του Αμπρούτσο, γεγονός που υποδηλώνει την επέκταση της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας πέρα από τη Νάπολη. [6] Αρκετά χρόνια αργότερα εκτός από τη ζωγραφική, ο Καρούσος ασχολήθηκε και με τη συγγραφή.
Το 1775, ο Ευστάθιος δημοσίευσε το Σονέτα θανάτου του Τζόρτζιο Κοραφάν (Sonetti στο Morte di Giorgio Corafan) στη Νάπολη. Το δεύτερο βιβλίο του Τα συναισθήματα ενός πολίτη των Ιονίων Νήσων στους συμπολίτες του (Sen Timenti di un Concittadino Delle Isole Ionie ai Suoi Con Cittadini) εκδόθηκε στο Μιλάνο γύρω στο 1802. Ο Καρούσος πήγε τελικά στην Τεργέστη. Στην περιοχή δραστηριοποιήθηκε ο γνωστός ζωγράφος Σπυρίδων Σπεράντζας .
Ο Ευστάθιος Καρούσος συνεργάστηκε με τον Ιταλό Τζάκομο Γκρατνσιόζι (Giacomo Granziosi) στη διακόσμηση του Ελληνορθόδοξου Ναού του Αγίου Νικολάου των Ελλήνων στην Τεργέστη, όταν η εκκλησία απέρριψε την προσφορά του Μιχαήλ Σπεράντζα.
Το τελευταίο έργο του Καρούσου ήταν η απεικόνιση του Λειψάνου του Αγίου Σπυρίδωνα, που ολοκληρώθηκε το 1818 και εκτίθεται στον Ναό του Αγίου Βλασίου στη Βενετία. Ο Καρούσος πέθανε στη Βενετία, αφήνοντας πίσω του μια σημαντική καλλιτεχνική κληρονομιά..
Πινακοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||||||
| Edited in October 2021 | |||||||||
Αξιόλογα έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ΘΚ και Άννα, 1761 Συλλογή Τσακίρογλου, Εστία Νέας Σμύρνης, Αθήνα, Ελλάδα
- Ευαγγελισμός της ΘΚ 1781 Συλλογή Τσακίρογλου, Εστία Νέας Σμύρνης, Αθήνα, Ελλάδα
- Eede O Anthropos (Ecce homo) Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθήνα Ελλάδα
- Η είσοδος του Χριστού στην Ιερουσαλήμ Santi Pietro e Paolo dei Greci Νάπολη, Ιταλία
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Eugenia Drakopoulou (8 Οκτωβρίου 2021). «Karousos Efstathios». Institute for Neohellenic Research. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ Drakopoulou, Eugenia (2016). «Pittura Romeica in Italy: Artistic transfers across the Adriatic sea (18th - 19th centuries) Volume 13». The Historical Review/La Revue Historique (Athens GR: National Hellenic Research Foundation) 13: 22-23. doi:. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/historicalReview/article/view/11553.
- ↑ Hatzidakis, Manolis· Drakopoulou, Eugenia (1997). Greek painters after the fall (1450-1830) Volume B. Athens, GR: Center for Modern Greek Studies E.I.E. σελίδες 71–72.
- ↑ Lydakēs, Stelios (1972). History of 19th Century Greek Painting. Germany: Prestel. σελ. 243. ISBN 9783791303475.
- ↑ Staff Writers (22 Απριλίου 2024). «Opera d'arte La Chiesa è Confraternita dei Santi Apostoli Pietro e Paolo dei Nazionali Greci in Napoli» [Artworks of the Church and Brotherhood of SS Pietro and Paolo of the Greek Nationals in Naples]. Office of the Confraternity. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2024.
- ↑ Voulgaropoulou, Margarita (Μαΐου 2018). Cross-Cultural Encounters in the Twilight of the Republic of Venice: The Church of the Dormition of the Virgin in Višnjeva, Montenegro Journal of Modern Greek Studies, Volume 36, Number 1 (PDF). Baltimore, Maryland: Johns Hopkins University Press. σελ. 46.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Χατζηδάκης, Μανώλης (1987). Έλληνες Ζωγράφοι μετά την Άλωση (1450-1850). Τόμος A. Αθήνα, Ελλάδα: Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών.
- Χατζηδακης, Μανώλης· Δρακοπούλου, Ευγενεια (1997). Έλληνες Ζωγράφοι μετά την Άλωση (1450-1850). Τόμος B. Αθήνα, Ελλάδα: Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών.
- Δρακοπούλου, Ευγενία (2010). Έλληνες Ζωγράφοι μετά την Άλωση (1450-1850). Τόμος C. Αθήνα, Ελλάδα: Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών.