Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ευφημία του Ρύγκεν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ευφημία του Ρύγκεν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Eufemia av Rügen (Νορβηγικά)
Γέννηση1280 (περίπου)[1] ή 1289 (περίπου)
Rügen
Θάνατος1312
Νορβηγία
Τόπος ταφήςΦρούριο Ακερσούς
Χώρα πολιτογράφησηςΝορβηγία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαικήνας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΧάακον Ε΄ της Νορβηγίας (από 1299)[2]
ΤέκναΊνγκεμποργκ της Νορβηγίας
ΓονείςVitslav II, Prince of Rügen και Agnes of Brunswick-Lüneburg
ΑδέλφιαVitslav III, Prince of Rügen
Jaromar
ΟικογένειαΟίκος του Σβέρε

Η Ευφημία του Ρύγκεν, σουηδ.: Eufemia av Rügen, (π. 1280 – Μάιος 1312) ήταν βασίλισσα της Νορβηγίας ως σύζυγος του Χάaκον Ε ́ της Νορβηγίας. Είναι διάσημη στην ιστορία ως λογοτεχνική μορφή και γνωστή για την ανάθεση μεταφράσεων μυθιστορημάτων.[3]

Η Ευφημία ήταν πιθανότατα κόρη του Βίτσλαβ Β', πρίγκιπα του Ρύγκεν (1240–1302).[3] Η παλαιότερη νορβηγική ιστοριογραφία ισχυρίζεται ότι ήταν κόρη του Γκύντερ, κόμη του Άρνσταϊν και του πρίγκιπα Βίτσλαβ, παππού της από τη μητέρα της. Ωστόσο αυτός ο ισχυρισμός διαψεύστηκε.[4]

Η Ευφημία παντρεύτηκε τον Χάακον (Ε΄) της Νορβηγίας την άνοιξη του 1299. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Χάακον Ε΄, ο βασιλιάς Έρικ Β΄, απεβίωσε στη συνέχεια τον Ιούλιο του 1299, οπότε ο Χάακον Ε΄ έγινε βασιλιάς της Νορβηγίας. Ο γάμος μεταξύ της Ευφημίας και του Χάακον Ε΄ είχε πιθανώς συμφωνηθεί σε μια δανο-νορβηγική συνάντηση διευθέτησης το φθινόπωρο του 1298, όπου ο πρίγκιπας Βίτσλαβ συμμετείχε ως μεσολαβητής και εγγυητής. Το ζευγάρι διέμενε στο Κάστρο Άκερσους στο Όσλο.

Η βασίλισσα Ευφημία ήταν γνωστή για τα πολιτιστικά της ενδιαφέροντα. Της άρεσε να διαβάζει και είχε μία μεγάλη συλλογή βιβλίων, η οποία λέγεται ότι ήταν μια από τις μεγαλύτερες συλλογές στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Η βασίλισσα Ευφημία αντιπροσώπευε την αναδυόμενη ιπποτική κουλτούρα. Η βασίλισσα Ευφημία, που ήθελε να καλλιεργήσει την ηπειρωτική κουλτούρα στις σκανδιναβικές αυλές, είχε μεταφράσεις σε στίχους τριών γαλλικών και γερμανικών ιπποτικών μυθιστορημάτων του 12ου αι. και έστειλε αντίγραφα στη σουηδική αυλή. Οι τρεις μπαλάντες ονομάζονταν Λόρδος Ιβάν Ιππότης των Λεόντων (Herr Ivan lejonriddaren) (1303), Δούκας Φρειδερίκος της Νορμανδίας (Hertig Fredrik av Normandie) (1301 ή 1308) και Φλόρις και Μπλανσφλόρα (Flores och Blanzeflor) (πιθανώς 1312). Κάθε ποίημα έχει μια τελική δήλωση ότι μεταφράστηκαν με πρωτοβουλία της βασίλισσας Ευφημίας. Αυτά έγιναν γνωστά ως οι μπαλάντες της Ευφημίας (σουηδ.: Eufemiavisorna, νορβηγ.: Eufemiavisene), και ήταν δημοφιλή τόσο στη Νορβηγία, όσο και στη Σουηδία.

Το μόνο παιδί της που επέζησε ήταν η Ίνγκεμποργκ της Νορβηγίας. Το 1312 η Ίνγκεμποργκ παντρεύτηκε τον δούκα Έρικ Μάγκνουσον της Σουηδίας, ο οποίος ήταν ο νεότερος γιος του βασιλιά Mάγκνους Γ΄ της Σουηδίας και αδελφός του βασιλιά Μπίργκερ της Σουηδίας. Ο γιος τους Μάγκνους Δ΄ Έρικσον θα διαδεχόταν τον Χάακον Ε΄ ως βασιλιάς της Νορβηγίας και τον Μπίργκερ ως βασιλιά της Σουηδίας.[5]

Ο βασιλιάς Χάακον Ε΄ και η βασίλισσα Ευφημία τάφηκαν στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας στο Όσλο. Τα λείψανα δύο ανθρώπων, που θεωρούνται ότι ήταν ο Χάακον και η Ευφημία, ανακαλύφθηκαν κατά τις ανασκαφές στα ερείπια αυτής της εκκλησίας και ενταφιάστηκαν ξανά στο Βασιλικό Μαυσωλείο στο Κάστρο Άκερσους.[6]

Παντρεύτηκε τον Χάακον Ε΄ των Σβέρε βασιλιά της Νορβηγίας και είχε τέκνο:

  1. 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 8  Μαρτίου 2018.
  2. p11292.htm#i112916. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. 3,0 3,1 Eufemia – utdypning (Store norske leksikon)
  4. The assumption that Euphemia was a daughter of Count Günter of Arnstein-Lindow-Ruppin is based, according to Ursula Scheil, on a misunderstanding and was disproved by her in 1945 in the Genealogie der Fürsten von Rügen ("Genealogy of the Princes of Rügen"); (1164 1325), Greifswald, but the story is now widespread. See Die Kinder Wizlaws II
  5. Ingebjørg Håkonsdatter – utdypning (Store norske leksikon)
  6. Gamlebyen – boligstrøk i Oslo (Store norske leksikon)
  • Bandlien, Bjørn (επιμ. ) Eufemia: Oslos middelalderdronning (βιογραφία) 2012(ISBN 9788282650397)
  • Thuesen, Nils Petter Norges dronninger gjennom 1000 ετών (Tiden, 1991)