Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζίγκφριντς Άννα Μεϊερόβιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζίγκφριντς Άννα Μεϊερόβιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Zigfrīds Anna Meierovics (Λετονικά)
Γέννηση24 Ιανουαρίουιουλ. / 5  Φεβρουαρίου 1887γρηγ.[1][2]
Ντούρμπε[3]
Θάνατος22  Αυγούστου 1925[1][2]
Sēme Parish[4]
Αιτία θανάτουτροχαίο ατύχημα
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα
Τόπος ταφήςδασικό νεκροταφείο της Ρίγας
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Λετονία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΛετονικά[2]
ΣπουδέςΠολυτεχνικό Ινστιτούτο της Ρίγας (έως 1911)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
διπλωμάτης
οικονομολόγος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαLatvian Peasant Union
Οικογένεια
ΤέκναGunārs Meierovics
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος του κοινοβουλίου της Λετονίας
Πρωθυπουργός της Λετονίας (1921–1923)
Πρωθυπουργός της Λετονίας (1923–1924)
ΒραβεύσειςKnight Grand Cross of the Order of St. Sylvester
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας
μεγαλόσταυρος του Τάγματος των τριών αστέρων
Τάγμα του Λάτσπλεσις
Λεγεώνα της Τιμής
Σταυρός της Ελευθερίας
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας
Πολεμικός Σταυρός 1914-1918 (Γαλλία)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ζίγκφριντς Άννα Μεϊερόβιτς (λετονικά: Zigfrīds Anna Meierovics, 6 Φεβρουαρίου (Π.Η. 24 Ιανουαρίου) 1887 στο Ντούρμπε[5] – 22 Αυγούστου 1925, κοντά στο Τουκούμς) ήταν Λετονός πολιτικός και διπλωμάτης που υπηρέτησε ως ο πρώτος Υπουργός Εξωτερικών της Λετονίας από την ανεξαρτησία της μέχρι το 1924 και πάλι από τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους μέχρι το θάνατό του. Επίσης, υπηρέτησε δύο θητείες ως Πρωθυπουργός της Λετονίας από τον Ιούνιο του 1921 έως τον Ιανουάριο του 1923 και από τον Ιούνιο του 1923 έως τον Ιανουάριο του 1924. Ήταν ένας από τους ιδρυτές της Λετονικής Ένωσης Αγροτών, ενός από τα παλαιότερα πολιτικά κόμματα στη χώρα.[6]

Ο Μεϊερόβιτς γεννήθηκε στην οικογένεια ενός Εβραίου γιατρού και της Λετονής γυναίκας του Άννα, που πέθανε κατά τη γέννα. Ο πατέρας του έγινε ψυχικά ασθενής και ως εκ τούτου ο Μεϊερόβιτς μεγάλωσε με την οικογένεια του θείου του στο Σαμπίλε. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Ρίγας.

Μετά το 1911 ο Μεϊερόβιτς ανήκε σε διάφορες λετονικές οργανώσεις, και ιδίως στη Λετονική Κοινωνία της Ρίγας. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε στη Λετονική Επιτροπή Προσφύγων και στην οργανωτική επιτροπή των μονάδων των Λετονών Τυφεκιοφόρων. Μετά την Φεβρουαριανή Επανάσταση μετακόμισε στη Ρίγα για να εργαστεί ως επαγγελματίας πολιτικός. Τον Σεπτέμβριο του 1917, παρακολούθησε το Συνέδριο των Λαών της Ρωσίας. Στις 23 Οκτωβρίου, και πάλι στις 11 Νοεμβρίου 1918, ως εκπρόσωπος του Προσωρινού Εθνικού Συμβουλίου της Λετονίας, έλαβε γραπτή επιβεβαίωση ότι το Ηνωμένο Βασίλειο αναγνώρισε την ντε φάκτο κρατική υπόσταση της Λετονίας και του Εθνικού Συμβουλίου ως τη κυβέρνησή της. Ο Μεϊερόβιτς έγινε ο πρώτος Υπουργός Εξωτερικών της Λετονίας στις 19 Νοεμβρίου του 1918, μια μέρα μετά την ανακοίνωση της Δημοκρατίας της Λετονίας. Ήταν μέλος του Λετονικού Λαϊκού Συμβουλίου, της Συνταγματικής Συνέλευσης της Λετονίας και της 1ης Σαεϊμά.

Τιμητικές διακρίσεις και βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 17 Μαρτίου 1922, ο Μεϊερόβιτς βραβεύτηκε με τον μεγαλόσταυρο του πολωνικού Τάγματος της Ανεστημένης Πολωνίας. Στις 30 Μαΐου 1922, έλαβε τον μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Αγίου Σιλβέστρου 1ης τάξης (Αγία Έδρα). Τιμήθηκε επίσης με το Τάγμα των Τριών Αστεριών Πρώτης Κατηγορίας (Λετονία), Τάγμα του Λευκού Τριαντάφυλλου (Φινλανδία) και το Croix de guerre (Γαλλία)

Στις άλλες βραβεύσεις περιλαμβάνονται το τάγμα του Λατσπλέσις, 3η τάξης (Λετονία) και το αυστροουγγρικό Τάγμα του Ερυθρού Σταυρού.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1910 ο Μεϊερόβιτς παντρεύτηκε την Άννα Φίλχολντ, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι, τους Χέλμουτς, Ρούτα και Γκουνάρς. Στις 18 Φεβρουαρίου 1924 χώρισαν επίσημα, και στις 7 Ιουνίου του ίδιου έτους παντρεύτηκε την Κριστίνε Μπακμάνε.

Ο Ζίγκφριντς Άννα Μεϊερόβιτς πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 22 Αυγούστου 1925 σε ηλικία 38 ετών. Το αυτοκίνητο με τον υπουργό, τον σοφέρ του, την πρώην γυναίκα του και τα παιδιά του από τον πρώτο του γάμο, αναχώρησαν από το Τουκούμς, όπου βρισκόταν το αρχοντικό της πρώην γυναίκας του, πηγαίνοντας προς τη θάλασσα. Περίπου 18 χλμ. από το Τουκούμς το αυτοκίνητο έπεσε από το δρόμο και ανατράπηκε. Ενώ οι άλλοι επιβάτες υπέστησαν μόνο μικρές μελανιές, ο υπουργός φαίνεται να συνθλίφθηκε από το όχημα, με αποτέλεσμα να σπάσει ο λαιμός του και να κοπεί ο νωτιαίος μυελός. Ο σοφέρ έπρεπε να τρέξει περίπου 2 χλμ. από το πλησιέστερο σπίτι, αλλά μέχρι να έρθει ο γιατρός, ο υπουργός είχε πεθάνει.[7] Η χήρα του αυτοκτόνησε στις 2 Δεκεμβρίου 1925 και είναι θαμμένη δίπλα του.

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 104064728. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119498049. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2015.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  5. Pētersone, Inta (1999). Latvijas Brīvības cīņas 1918–1920 : enciklopēdija (στα Λετονικά). Riga: Preses nams. ISBN 9984-00-395-7. 
  6. Treijs, Rihards (2004). Prezidenti : Latvijas valsts un ministru prezidenti (1918–1940) (στα Λετονικά). Riga: Latvijas Vēstnesis. ISBN 9984-731-47-2. 
  7. "Подробности катастрофы," newspaper Сегодня, Sunday, 08–23–25, p. 2. Retrieved 05–05–11.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]