Ζακ Ρενέ Εμπέρ
| Ζακ Ρενέ Εμπέρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jacques-René Hébert (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 15 Νοεμβρίου 1757[1][2][3] Αλανσόν |
| Θάνατος | 24 Μαρτίου 1794[1][2][3] Παρίσι[4] |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Τόπος ταφής | Errancis Cemetery |
| Παρατσούκλι | Le Père Duchesne |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος πολιτικός επιμελητής εκδόσεων συγγραφέας |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Λέσχη των Κορδελιέρων |
| Υπογραφή | |
.png) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζακ Εμπέρ (Jacques René Hébert, 15 Νοεμβρίου 1757 – 24 Μαρτίου 1794) ήταν Γάλλος δημοσιογράφος και εκδότης της ακραίας ριζοσπαστικής εφημερίδας Le Père Duchesne ("Μπαρμπα-Ντισέν") στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης (1790-94).[5] Συνήθως οι οπαδοί του αναφέρονται με την ονομασία Εμπερτιστές (Hébertistes) και ίδιος μερικές φορές αυτοαποκαλούνταν Père Duchesne, από το όνομα της εφημερίδας του.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν μέλος της Λέσχης των Κορδελλιέρων, με έδρα στην Παρισινή Κομμούνα και ανέλαβε την αποχριστιανοποίηση της Γαλλίας. Από το 1792 ως το θάνατό του ήταν μέλος της Συμβατικής Εθνοσυνέλευσης. Κατάφερε να αναδειχθεί μέσω της δημοφιλούς εφημερίδας του. Αρχικά υποστήριζε τη βασιλεία, στη συνέχεια όμως αναδείχθηκε σε πολέμιο της βασιλικής οικογένειας. Κατά τη διάρκεια της δίκης της Μαρίας Αντουανέτας, ο Εμπέρ την κατηγόρησε για αιμομιξία με τον 7χρονο γιο της, Λουδοβίκο.[6]
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήρθε σε ρήξη με τον Νταντόν και στη συνέχεια με τον Ροβεσπιέρο, με αποτέλεσμα να συλληφθεί, να καταδικαστεί σε θάνατο και να καρατομηθεί στη λαιμητόμο μαζί με τους συντρόφους του Εμπερτιστές (Βενσάν, Ρονσέν, Μομορό και άλλοι) τον Μάρτιο του 1794.[7] Καθ' οδόν για το ικρίωμα, ο Εμπέρ λιποθύμησε πολλές φορές και όταν τον έβαλαν κάτω από τη λεπίδα, κραύγαζε υστερικά. Οι δήμιοι του Εμπέρ, για να κολακεύσουν το πλήθος, προσάρμοσαν τη λεπίδα ώστε να σταματήσει λίγες ίντσες πάνω από το λαιμό του Εμπέρ. [8] Η εκτέλεση δεν πραγματοποιήθηκε παρά μόνο στην τέταρτη απόπειρα. Το ακέφαλο πτώμα του ενταφιάστηκε στο Κοιμητήριο Μαντλέν. Η χήρα του εκτελέστηκε κι αυτή, στις 13 Απριλίου 1794.
Πινακοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Εικονογράφηση από τον "Μπάρμπα-Ντισέν". -
Επιστολή του Ζακ Εμπέρ προς τον πολίτη Παλουά.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12520097x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6k377fh. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jacques-Rene-Hebert. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Doyle, William (1989); The Oxford History of the French Revolution; Clarendon Press; ISBN 0-19-822781-7. See p.227: "[Hébert] was himself a journalist... producer of the increasingly popular Père Duchesne."
- ↑ Colwill, Elizabeth. “Just Another ‘Citoyenne?’” 79
- ↑ Doyle (1989); p.270. |"The trial took place on 21–4 March, its result a foregone conclusion. Among those who went to the scaffold with Pere Duchesne on the afternoon of the twenty-fourth were Vincent, Ronsin, and the leader of section Marat, Momoro."
- ↑ Page 27 BBC History Magazine, September 2015
- Louis Duval, "Hébert chez lui", in La Révolution Française, revue d'histoire moderne et contemporaine, t. xii. and t. xiii.
- D. Mater, J. R. Hibert, L'auteur du Père Duchesne avant la journée du 10 août 1792 (Bourges, Comm. Hist. du Cher, 1888).
- François Victor Alphonse Aulard, Le Culte de la raison et de l'être suprême (Paris, 1892).
