Ηράκλεια οδός (Ιταλία - Λίμνη Λουκρίνο)
Συντεταγμένες: 40°49′45″N 14°04′49″E / 40.829252°N 14.080169°E
Η Ηράκλεια Οδός στη Νότια Ιταλία, στη λίμνη Λουκρίνο, κοντά στη σημερινή Νάπολη, ήταν ρωμαϊκή οδός που χώριζε την λίμνη Λουκρίνο ((Lacus Lucrinus - σημερινή Lago di Lucrino) από τη θάλασσα της Τοσκάνης και οδηγούσε στο Πουτεόλι (Puteoli) - (σημερινό Ποτσουόλι - Pozzuoli) [1][2]. Υπάρχει και σήμερα δρόμος που διαχωρίζει τη λίμνη Λουκρίνο από τη θάλασσα, αλλά αυτός ο δρόμος δεν είναι η Ηράκλεια οδός. Λόγω βραδείας σεισμικής δραστηριότητας, το επίπεδο του εδάφους έχει κατέβει και σήμερα η Ηράκλεια οδός βρίσκεται 3,5 - 4 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Η θέση της οδού φαίνεται από τη δημιουργία κυμάτων όταν φυσά πολύ επειδή στο σημείο εκείνο ο βυθός είναι ανυψωμένος (δες στην φωτογραφία), και βρίσκεται σήμερα 350-500 μέτρα από την ακτή.
Από τον Στράβωνα αναφέρεται ότι λεγόταν ότι το δρόμο έφτιαξε ο Ηρακλής όταν μετέφερε απ΄ αυτόν τα βόδια του Γηρυόνη. άλλες πληροφορίες που δίνει ο ίδιος είναι ότι είχε μήκος οκτώ σταδίων, πλάτος αμαξιτού και ότι το χειμώνα δεν ήταν δυνατό να περάσει κανείς πεζός λόγω των κυμάτων, καθώς επίσης και ότι τον επισκεύασε ο Αγρίππας (αναφερόμενος στον Μάρκο Βιψάνιο Αγρίππα) [3]. Τα κύματα που έσκαγαν στην Ηράκλεια οδό έκαναν επίσης εντύπωση στον Βιργίλιο, ο οποίος αναφέρει το φαινόμενο, χωρίς να κατονομάζει την ίδια την οδό, αλλά τη λίμνη του Λουκρίνο [4]
Το 37 π.Χ. ο Αγρίππας, στενός συνεργάτης του Οκταβιανού, έκοψε την Ηράκλεια οδό για να δώσει τη δυνατότητα σε πλοία να μπαίνουν στη λίμνη του Λουκρίνο (αλλά και στη Λίμνη Αβέρνους), δημιουργώντας ένα ασφαλές, εσωτερικό λιμάνι για το στόλο σε μια στιγμή κατά την οποία ο Σήξτος Πομπήιος είχε υπό τον έλεγχό του τις παραθαλάσσιες περιοχές της Ιταλίας.[5] Το σημείο της Ηράκλειας οδού που διέκοψε για τη δίοδο των πλοίων, το κάλυψε με ξύλα (δημιούργησε μια ξύλινη γέφυρα), επιτρέποντας τη χρήση της οδού. Το νέο σύμπλεγμα λιμένων της λίμνης Λουκρίνο και της λίμνης Αβέρνους, ονομάστηκε «Portus Julius» (Πόρτους Ιούλιους) προς τιμήν του Οκταβιανού (Γάιος Ιούλιος Καίσαρ Οκταβιανός)[6].
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ A Dictionary of Ancient Geography: Explaining the Local Appellations in Sacred, Grecian, and Roman History; Exhibiting the Extent of Kingdoms, and Situations of Cities, &c. And Illustrating the Allusions and Epithets in the Greek and Roman Poets. The Whole Established by Proper Authorities, and Designed for the Use of Schools, Alexander MacBean, Samuel Johnson, Ed. G. Robinson, 1773, σελ. ΗΕ «Via Herculanea: Cicero, a causeway made by Hercules between the Lacus Lucrinus and the Tuscan Sea to Puteoli, when driving Geryon's oxen, Strabo; iter Herculeum, Silius Italicus»
- ↑ de Vido, Stefania (Venice). " Lacus Lucrinus." Brill’s New Pauly. Antiquity volumes edited by: Hubert Cancik and, Helmuth Schneider. Brill Online, 2012. Reference. 10 August 2012 «Lacus Lucrinus: Brackish lagoon on the Campi Phlegraei, separated from the sea by a sandbar, on which Hercules is supposed to have built the via Herculanea (Str. 5,4,5f.). ... The later Augustus and Agrippa had the lacus Lucrinus (LL), together with lacus Avernus, converted into the portus Iulius (Plin. HN 36,125; Serv. Aen. 2,161)....»
- ↑ Στράβων 5.4.6 «῾ο δὲ Λοκρῖνος κόλπος πλατύνεται μέχρι Βαιῶν, χώματι εἰργόμενος ἀπὸ τῆς ἔξω θαλάττης ὀκτασταδίῳ τὸ μῆκος, πλάτος δὲ ἁμαξιτοῦ πλατείας, ὅ φασιν Ἡρακλέα διαχῶσαι τὰς βοῦς ἐλαύνοντα τὰς Γηρυόνου: δεχόμενον δ᾽ ἐπιπολῆς τὸ κῦμα τοῖς χειμῶσιν ὥστε μὴ πεζεύεσθαι ῥᾳδίως Ἀγρίππας ἐπεσκεύασεν.»
- ↑ Βιργίλιος, Georgicon, 2.159-164 «An mare, quod supra, memorem, quodque adluit infra anne lacus tantos? Te, Lari maxume, teque, fluctibus et fremitu adsurgens Benace marino an memorem portus Lucrinoque addita claustra atque indignatum magnis stridoribus aequor Iulia qua ponto longe sonat unda refuso Tyrrhenusque fretis inmittitur aestus Avernis?», σε μετάφραση «Το πέλαγο να μελετήσω εκείνο, Που από ταπάνου βρέχει την, ή τάλλο ταποκάτου; Ή και τες τόσες λίμνες της; Εσέ, ω μεγάλε Λάριε, Κ' εσένα που με κύματα φουσκόνεις, ω Βηνάκε, Και με ροές θαλασσινές; Ή και να μελετήσω Τες έπαρσες που εβάλθηκαν στο Λάκκο το Λουκρίνο, Και τα λιμάνια, και τ' αφριά, που δυνατά βροντώντας, Αγαναχτούν σ' εκείνο εκεί το μέρος, όπου αχάει Την άρμη ξαναχύνοντας το Ιουλιανό το κύμα Κι' ο σάλος μπαίνει ο Τυρρηνός στο στένωμα του Αόρνου;» μετάφραση από «Τα Γεωργικά του Βεργιλίου, Μεταφρασμένα από τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, Τυβίγγη, Τυπογραφείο του Ερρίκου Αλούπη Νεώτερου, 1909 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine.
- ↑ Reinhold, σελ. 29–32.
- ↑ Σουητόνιος, Βίος του Αυγούστου 16.1.