Η Συμμορία των Δέκα Ναπολιτάνων
| Η Συμμορία των 10 Ναπολιτάνων I Magliari | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Φραντσέσκο Ρόσι |
| Παραγωγή | Φράνκο Κριστάλντι |
| Σενάριο | Σούσο Κέκι Ντ' Αμίκο, Τζουζέπε Πατρόνι Γκρίφι και Φραντσέσκο Ρόσι |
| Πρωταγωνιστές | Αλμπέρτο Σόρντι, Μπελίντα Λι, Ρενάτο Σαλβατόρι, Νίνο Βινιέλι, Άλντο Τζιούφρε, Άλντο Μπούφι Λάντι, Σαλβατόρε Καφιέρο, Γιόζεφ Ντάμεν[1] και Έλζε Κνοτ[1] |
| Μουσική | Πιέρο Πικιόνι |
| Φωτογραφία | Τζιάνι ντι Βενάντσο |
| Μοντάζ | Μάριο Σεραντρέι |
| Εταιρεία παραγωγής | Vides Cinematografica και Titanus |
| Διανομή | Titanus |
| Πρώτη προβολή | 1959 |
| Διάρκεια | 92 λεπτά |
| Προέλευση | Ιταλία και Γαλλία |
| Γλώσσα | Ιταλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Συμμορία των Δέκα Ναπολιτάνων (Πρωτότυπος τίτλος I Magliari) είναι Ιταλική δραματική ταινία του 1959 σε σκηνοθεσία Φραντσέσκο Ρόσι και πρωταγωνιστούν οι Αλμπέρτο Σόρντι, Ρενάτο Σαλβατόρι και Μπελίντα Λι.
Πλοκή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μάριο Μπαλντούτσι είναι ένας νεαρός μετανάστης από το Γκροσέτο, που βρίσκεται στο Ανόβερο, στην τότε Δυτική Γερμανία, χωρίς εργασία και σε κατάσταση σοβαρής οικονομικής δυσπραγίας.
Απογοητευμένος από το γεγονός ότι απέτυχε να βρει μια δουλειά κατά την παραμονή του στη Γερμανία, θα γνωρίσει τον Φερνινάντο Ματζιούλο, γνωστός με το παρατσούκλι Τοτόνο, ο οποίος ανήκει στη συμμορία του Ναπολιτάνου μαφιόζου Ντον Ραφαέλε Τραμοντάνο.
Ο Τοτόνο θα πείσει τον Μάριο να συνεργαστεί μαζί του, προσπαθώντας να του μάθει τη δουλειά του εμπορίου πλεκτών ενδυμάτων. Ωστόσο, ο νεαρός Μάριο δεν θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να καταλάβει την ουσιαστικά ανέντιμη φύση της δουλειάς, αλλά, αναγκαστικά, θα δεχτεί να παραμείνει.
Το επόμενο πρωί ο Μάριο ανακαλύπτει ότι ο Τοτόνο έχει φύγει, αλλά στην πραγματικότητα, ο Τοτόνο βρίσκεται στην περιοχή και κλείνει κρυφά μια επιχειρηματική συμφωνία με τους Μάγερς, οι οποίοι ενδιαφέρονται να εισέλθουν στην κερδοφόρα αγορά πλεκτών. Έτσι, ο Τοτόνο, στο πλαίσιο της συμμορίας των Ναπολιτάνων, αναλαμβάνει το ρόλο του ηγέτη, απομακρύνοντας έτσι την συμμορία από την εξουσία του Ντον Ραφαέλε, ο οποίος μετά από αυτό, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση.
Διανομή ρόλων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αλμπέρτο Σόρντι - Τοτόνο
- Ρενάτο Σαλβατόρι - Μάριο Μπαλντούτσι
- Μπελίντα Λι - Πάολα Μάγερ
- Νίνο Βιντζέλι - Βιντζέτσο
- Άλντο Τζιούφρε - Αρμάντο
- Άλντο Μπάφι Λάντι - Ροδόλφο Βαλεντίνο
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταινία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στη Γερμανία, μεταξύ Ανόβερου και Αμβούργου. Οι συντελεστές της παραγωγής επισκέφτηκαν τα μέρη όπου συχνάζαν πραγματικοί εργάτες πλεκτοβιομηχανιών και αρκετοί από αυτούς συμμετείχαν στη ταινία ως κομπάρσοι.
Κυκλοφορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην Ελλάδα η ταινία κυκλοφόρησε στις 27 Μαρτίου 1961 στις κινηματογράφους «Άστυ» και «Ελληνίς» στην Αθήνα.[2]
Υποδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κριτικές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Senses of Cinema έγραψε: «Αδίκως παραμελημένη από κριτικούς και ιστορικούς, η ταινία θεωρείται συνήθως ως προοίμιο για τα φιλόδοξα, δαιδαλώδη χρονικά εξουσίας και διαφθοράς του Ναπολιτάνου σκηνοθέτη των δεκαετιών του 1960 και του 70».[3]
Διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βραβείο Νάστρο ντ' Αρτζέντο καλύτερης φωτογραφίας
- Νάστρο ντ' Αρτζέντο καλύτερης μουσικής
Αποκατάσταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταινία αποκαταστάθηκε το 2009 από την Cineteca del Comune di Bologna και το Εθνικό Μουσείο Κινηματογράφου του Τορίνο, εγκαινιάζοντας το έργο των 100 ιταλικών ταινιών που θα διασωθούν στις «Ημέρες Συγγραφέων» στο Φεστιβάλ Βενετίας. Η αποκατάσταση πραγματοποιήθηκε από το εργαστήριο «L'Immagine Ritrovata» της Cineteca di Bologna, ξεκινώντας από τα αρχικά αρνητικά που κατέθεσε η εταιρεία παραγωγής Titanus στο ίδιο το εργαστήριο. Η αποκατεστημένη εκδοχή έκανε πρεμιέρα στις 10 Σεπτεμβρίου 2009 στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.[4][5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
- ↑ «Η ζωή της πόλεως» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 26 Μαρτίου 1961. σελ. 3η. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Iannone, Pasquale (March 2012). «I Magliari». Senses of Cinema (62). http://sensesofcinema.com/2012/cteq/i-magliari/#3.
- ↑ «Cineteca di Bologna - News». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2009.
- ↑ Rete degli Spettatori
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η Συμμορία των Δέκα Ναπολιτάνων στην IMDb (Αγγλικά)
- Η Συμμορία των Δέκα Ναπολιτάνων στο AllMovie (Αγγλικά)
- Η Συμμορία των Δέκα Ναπολιτάνων στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Η Συμμορία των Δέκα Ναπολιτάνων στο TCMDB (Αγγλικά)
- Η Συμμορία των Δέκα Ναπολιτάνων στο AlloCine (Γαλλικά)
- Η Συμμορία των Δέκα Ναπολιτάνων στο Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (Αγγλικά)
