Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η τελευταία αποπλάνηση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η τελευταία αποπλάνηση
(The Last Seduction)
ΣκηνοθεσίαΤζον Νταλ[1][2]
ΣενάριοΣτιβ Μπάραντσικ
ΠρωταγωνιστέςΛίντα Φιορεντίνο[3][2][4], Πίτερ Μπεργκ[3][4], Μπιλ Πούλμαν[3][4], Ντιν Νόρις[4], Τζ. Τ. Γουόλς και Μπιλ Ναν[4]
ΜουσικήΤζόζεφ Βιταρέλι
ΦωτογραφίαΤζέφρι Τζουρ
ΔιανομήOctober Films και Netflix
Πρώτη προβολή1994 και 19  Ιανουαρίου 1995 (Γερμανία)[5]
Κυκλοφορία26 Οκτωβρίου 1994 (1994-10-26) (ΗΠΑ)
Διάρκεια106 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Τελευταία Αποπλάνηση (αγγλικά: The Last Seduction‎‎) είναι νεο-νουάρ ερωτική ταινία θρίλερ Αμερικανικής παραγωγής του 1994 σε σκηνοθεσία Τζον Νταλ. Πρωταγωνιστούν οι Λίντα Φιορεντίνο, Μπιλ Πούλμαν, Πίτερ Μπεργκ και Τζέι Τι Γουόλς.[6] Η παραγωγή της ταινίας έγινε από την ITC Entertainment και διανεμήθηκε από την October Films. Η ερμηνεία της Φιορεντίνο απέσπασε ευρεία αποδοχή από τους κριτικούς και προκάλεσε συζητήσεις για να κερδίσει μια υποψηφιότητα για τα Βραβεία Όσκαρ, ωστόσο κρίθηκε ακατάλληλη επειδή η ταινία προβλήθηκε ως τηλεταινία στο HBO πριν από την κυκλοφορία της στους κινηματογράφους. Η October Films και η ITC Entertainment μήνυσαν την Ακαδημία, αλλά δεν μπόρεσαν να κάνουν την Φιορεντίνο επιλέξιμη για υποψηφιότητα. [7] [8]

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπρίτζετ Γκρέγκορι εργάζεται ως υπεύθυνη τηλεμάρκετινγκ στη Νέα Υόρκη. Ο σύζυγός της, Κλέι, εκπαιδεύεται για να γίνει γιατρός και έχει πολλά χρέη σε έναν τοκογλύφο. Κανονίζει να πουλήσει κλεμμένη φαρμακευτική κοκαΐνη σε δύο εμπόρους ναρκωτικών. Η συναλλαγή γίνεται έντονη όταν οι αγοραστές τραβούν ένα όπλο, αλλά προς έκπληξη του Κλέι, τελικά του πληρώνουν 700.000 δολάρια. Ο Κλέι μένει ταραγμένος και με την επιστροφή του στο σπίτι, χαστουκίζει την Μπρίτζετ αφού αυτή τον προσβάλλει. Στη συνέχεια η Μπρίτζετ φεύγει από το διαμέρισμά τους με τα μετρητά ενώ εκείνος είναι στο ντους.

Στο δρόμο της για το Σικάγο, η Μπρίτζετ σταματά στο Μπέστον, μια μικρή πόλη κοντά στο Μπάφαλο . Εκεί γνωρίζει τον Μάικ Σουέιλ, έναν ντόπιο που επέστρεψε από έναν απρόοπτο γάμο στο Μπάφαλο για τον οποίο αρνείται να μιλήσει. Προσπαθεί να πάρει την Μπρίτζετ και εκείνη συνεχίζει να τον χρησιμοποιεί για απλή σεξουαλική ικανοποίηση κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην πόλη. Άριστη στα παιχνίδια λέξεων και στο γράψιμο με καθρέφτες, και έχοντας κατά νου μια επικείμενη επιστροφή στη γενέτειρά της, η Μπρίτζετ αλλάζει το όνομά της σε Γουέντι Κρόι (ως αντιστροφή του «New York») και πιάνει δουλειά στην ασφαλιστική εταιρεία όπου, κατά σύμπτωση, εργάζεται ο Μάικ. Η σχέση τους είναι τεταμένη από τη χειριστική συμπεριφορά της και το γεγονός ότι την ερωτεύεται.

Όταν ο Μάικ της λέει πώς να ανακαλύψει εάν ένας άντρας απατά τη γυναίκα του διαβάζοντας τις πιστωτικές αναφορές του, η Μπρίτζετ εφευρίσκει ένα σχέδιο που βασίζεται στα συμβόλαια θανάτου σε απατημένες συζύγους. Προτείνει να ξεκινήσουν με τον Λανς Κόλιερ, έναν απατημένο και ξυλοδαρμένο σύζυγο που κατοικεί στη Φλόριντα. Αυτό αποδεικνύεται η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Μάικ και την αφήνει μόνη στη θέση του μετά από έναν καυγά. Εν τω μεταξύ, ο τοκογλύφος σπάει τον αντίχειρα του Κλέι επειδή δεν αποπλήρωσε το δάνειό του. Φοβούμενος για την υγεία του και την δεινή οικονομική κατάσταση, προσλαμβάνει έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ, τον Χάρλαν, για να πάρει τα χρήματα από τη γυναίκα του.

Ο Χάρλαν εντοπίζει τον κωδικό της περιοχής του τηλεφώνου της, ταξιδεύει στο Μπέστον και αρπάζει την Μπρίτζετ υπό την απειλή όπλου αμέσως μετά τη διαμάχη της με τον Μάικ. Η Μπρίτζετ σκόπιμα τρακάρει το αυτοκίνητό της αφού ξεγέλασε τον Χάρλαν να βγάλει τη ζώνη ασφαλείας του, με αποτέλεσμα τον θάνατό του. Επειδή ο Χάρλαν ήταν μαύρος, χρησιμοποιεί την τοπική φυλετική προκατάληψη για να πείσει την αστυνομία να κλείσει την υπόθεση χωρίς περαιτέρω έρευνα. Στη συνέχεια, η Μπρίτζετ συνεχίζει να χειραγωγεί τον Μάικ και προσποιείται ότι ταξιδεύει στη Φλόριντα για να σκοτώσει τον Κόλιερ. Αντίθετα, πηγαίνει στο Μπάφαλο για να συναντήσει την πρώην γυναίκα του Μάικ, Τρις. Επιστρέφοντας, η Μπρίτζετ δείχνει στον Μάικ τα χρήματα που έκλεψε από τον Κλέι, ισχυριζόμενη ότι είναι η αμοιβή της πληρωμής της ασφάλισης ζωής από τη νέα χήρα.

Η Μπρίτζετ ισχυρίζεται ότι το έκανε για να μπορέσουν να ζήσουν μαζί και στη συνέχεια προσπαθεί να τον πείσει ότι πρέπει να διαπράξει κι αυτός έναν παρόμοιο φόνο, ώστε να είναι ίσοι και να αποδείξουν ότι την αγαπά. Προσπαθεί να πει στον Μάικ να σκοτώσει έναν φορολογικό δικηγόρο στη Νέα Υόρκη, ο οποίος εξαπατά τις ηλικιωμένες κυρίες έξω από τα σπίτια τους. Στην αρχή, αρνείται, αλλά αργότερα συμφωνεί αφού έλαβε ένα γράμμα από την Τρις που του έλεγε ότι μετακομίζει στο Μπέστον. Το γράμμα πλαστογραφήθηκε από την Μπρίτζετ προκειμένου να αλλάξει γνώμη ο Μάικ.

Ο Μάικ πηγαίνει στη Νέα Υόρκη και εισβάλλει στο διαμέρισμα του υποτιθέμενου δικηγόρου, ο οποίος αποδεικνύεται ότι είναι ο Κλέι. Καθώς ο Μάικ περνά χειροπέδες στον Κλέι, ο Κλέι συνειδητοποιεί τι συμβαίνει όταν ο Μάικ αναφέρει το ψευδώνυμο της Μπρίτζετ και πείθει τον Μάικ για την αλήθεια δείχνοντάς του μια φωτογραφία του ίδιου και της Μπρίτζετ μαζί. Στη συνέχεια καταστρώνουν μια πλοκή για να την ενοχοποιήσουν.

Η Μπρίτζετ φτάνει και ο ακινητοποιημένος ακόμα Κλέι, ο οποίος ήταν αρκετά έξυπνος για να προβλέψει τις περισσότερες ενέργειες της Μπρίτζετ αλλά δεν καταλαβαίνει την κοινωνιοπάθειά της, προσπαθεί να επανορθώσει μαζί της. Αντίθετα, αδειάζει ένα μπουκάλι σπρέι πιπεριού στο λαιμό του, σκοτώνοντάς τον. Η Μπρίτζετ λέει σε έναν έκπληκτο Μάικ να τη βιάσει. Όταν εκείνος αρνείται, εκείνη του λέει ότι γνωρίζει την αλήθεια για την Τρις, η οποία είναι τρανς, και τον παρακινεί αποκαλώντας τον ομοφοβικό. Αυτό κάνει τον Μάικι να κάνει σκληρό σεξ μαζί της ενώ υποδύεται μια φαντασίωση βιασμού .

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Λίντα Φιορεντίνο ως Μπρίτζετ Γκρέγκορι
  • Πίτερ Μπεργκ ως Μάικ Σουέιλ
  • Μπιλ Πούλμαν ως Κλέι Γκρέγκορι
  • Τζέι Τι Γουόλς ως Φρανκ Γκρίφιθ
  • Ντιν Νόρις ως Σεπ
  • Μπριέν Βάραντι ως Κρις
  • Μπιλ Ναν ως Χαρλάν
  • Χερμπ Μίτσελ ως Μπομπ Τρότερ

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σεναριογράφος Στηβ Μπάραντσικ είπε ότι πίστευε ότι η ταινία παρουσιάστηκε αρχικά στην ITC Entertainment ως «τυποποιημένη ταινία Skinemax» χαμηλού προϋπολογισμού, παρόλο που οι σκηνοθέτες είχαν «μια πρόθεση να κάνουν μια καλή ταινία». [7] Η Λίντα Φιορεντίνο ανέφερε σχετικά με την αποδοχή του ρόλου της: «Αφού διάβασα αυτό το σενάριο, ήμουν στην Αριζόνα και μπήκα σε ένα αυτοκίνητο και οδήγησα έξι ώρες για να φτάσω στη συνάντηση γιατί δεν είχα διαβάσει ποτέ κάτι τόσο μοναδικό όσον αφορά τον γυναικείο χαρακτήρα. Και πήγα στη συνάντηση με τον Τζον Νταλ, τον σκηνοθέτη, και είπα, "Τζον, δεν επιτρέπεται να προσλάβεις κανέναν εκτός από εμένα για αυτήν την ταινία. Και δεν έκανα πλάκα [9]

Τα στελέχη της ITC Entertainment αναστατώθηκαν με μια σκηνή στην οποία η Φιορεντίνο είναι ντυμένη τσιρλίντερ και φοράει τιράντες στο στήθος της. Ο Μπάραντσικ θυμάται: Προφανώς, ένας τύπος από την εταιρεία που παρακολουθούσε τα πράγματα και παρακολουθούσε τις καθημερινές εφημερίδες είδε τις τιράντες πάνω από τις θηλές της Λίντα και φώναξε: Κάνουμε μια καλλιτεχνική ταινία; ! Έκλεισε την παραγωγή και κάλεσε τους σκηνοθέτες της ταινίας, λέγοντας τους ότι και όλοι έπρεπε να δεσμευτούν ότι δεν είχαν καλλιτεχνικές αξιώσεις.[7] Η σκηνή κόπηκε και το σεξουαλικό θέμα του παιχνιδιού ρόλων χάθηκε. [7]

Ο Πίτερ Μπεργκ είπε ότι ήταν ιδέα της Φιορεντίνο να γυρίσει τη σκηνή του σεξ με αυτόν τον τρόπο. Είπε: Τζον, πάρε μια κάμερα και σκαρφάλωσε πάνω μου στον φράχτη και είπε στον Τζον Νταλ να το τραβήξει, και αυτή ήταν η σκηνή. Το σκέφτηκε, το συνέλαβε, το εκτέλεσε. Ήταν φοβερό. [10]

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τελευταία Αποπλάνηση απέσπασε ως επί τον πλείστον θετικές κριτικές. Κατέχει βαθμολογία 94% στο Rotten Tomatoes με βάση 51 κριτικές. [11] Στο Metacritic έχει βαθμολογία 85 στα 100 με βάση 12 κριτικές, υποδεικνύοντας «καθολική αναγνώριση». [12]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ των Chicago Sun-Times έδωσε στην ταινία τέσσερα στα τέσσερα αστεράκια του, τονίζοντας την ικανότητα της Φιορεντίνο να προβάλλει τον χαρακτήρα της με ξερό χιούμορ και μια ελευθερία από τις συμβάσεις του Χόλιγουντ που συνήθως περιβάλλουν μια γυναίκα ανταγωνιστή.[13]


Ο Ιμπερτ αργότερα κατέταξε την ταινία πέμπτη στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες του 1994 για το τέλος του έτους. [14]

Λίστες τέλους έτους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 5η – Ρότζερ Ίμπερτ, Chicago Sun Times [14]
  • 6η – Τζάνετ Μάσλιν, The New York Times [15]
  • 8ο – Μπομπ Στράους, Los Angeles Daily News [16]
  • 8ο – Glenn Lovell, San Jose Mercury News [17]
  • 9η – Todd Anthony, Miami New Times [18]
  • 10η – Michael Mills, The Palm Beach Post [19]
  • Top 10 (αναφέρονται αλφαβητικά, χωρίς κατάταξη) – Eleanor Ringel, The Atlanta Journal-Constitution [20]
  • Top 10 (αναφέρονται αλφαβητικά, χωρίς κατάταξη) – Jeff Simon, The Buffalo News [21]
  • Τιμητική αναφορά – Michael MacCambridge, Austin American-Statesman [22]
  • Τιμητική αναφορά – Betsy Pickle, Knoxville News-Sentinel [23]
  • Τιμητική αναφορά – William Arnold, Seattle Post-Intelligencer [24]

Βραβεία και υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ετος Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
1995 BAFTA [25] Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος Λίντα Φιορεντίνο Υποψηφιότητα
1994 Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Σικάγο [26] Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος Λίντα Φιορεντίνο Υποψηφιότητα
1994 Cognac Festival du Film Policier [27] Βραβείο Κριτικών Τζον Νταλ Νίκη
1995 Σωματείο Σκηνοθετών της Αμερικής [28] Εξαιρετικό επίτευγμα σε δραματικές ταινίες Τζον Νταλ Υποψηφιότητα
1995 Έντγκαρ Άλαν Πόε Καλύτερη Ταινία Στηβ Μπαράντσικ Υποψηφιότητα
1995 Independent Spirit [29] Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος Λίντα Φιορεντίνο Νίκη
1995 Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Λονδίνου Ηθοποιός της Χρονιάς Λίντα Φιορεντίνο Νίκη
1994 Mystfest Καλύτερη Ταινία Τζον Νταλ Υποψηφιότητα
1994 Εθνικό Συμβούλιο Αναθεώρησης Καλύτερη τηλεοπτική ταινία Νίκη
1994 Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Νέας Υόρκης [30] Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος Λίντα Φιορεντίνο Νίκη
1994 Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Τέξας Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος Λίντα Φιορεντίνο Νίκη

Κληρονομιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η τελευταία αποπλάνηση έχει γίνει Καλτ ταινία την πάροδο του χρόνου και ο κύριος χαρακτήρας του, η Bridget Gregory, έχει αναγνωριστεί ως μία από τις πιο εμβληματικές Φαμ φατάλ στην ιστορία του κινηματογράφου. [31] [32] [33] Το 2019, το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου συμπεριέλαβε την ταινία, μαζί με Το κορίτσι που εξαφανίστηκε και το Θάνατος Σου Πάει Πολύ , σε ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στην εξερεύνηση των «πονηρών συναρπαστικών γυναικείων χαρακτήρων στην οθόνη». [34] Η ταινία εμφανίστηκε επίσης στη σειρά Νεο-νουάρ της The Criterion Channel τον Ιούλιο του 2021. [35] Ένα σίκουελ, Η τελευταία αποπλάνηση II, κυκλοφόρησε το 1999. Ωστόσο, δεν είχε κανένα από το αρχικό καστ και πρωταγωνίστησε η Joan Severance ως Μπρίτζετ Γκρέγκορι.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0110308/. Ανακτήθηκε στις 9  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 www.filmaffinity.com/es/film934444.html. Ανακτήθηκε στις 9  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 www.metacritic.com/movie/the-last-seduction. Ανακτήθηκε στις 9  Μαΐου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 www.imdb.com/title/tt0110308/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 9  Μαΐου 2016.
  5. ↑ www.zelluloid.de/filme/index.php3?id=3498. Ανακτήθηκε στις 28  Απριλίου 2018.
  6. ↑ Maslin, Janet (October 26, 1994). «THE LAST SEDUCTION; A Femme Fatale Who Lives Up To the Description». The New York Times. https://movies.nytimes.com/movie/review?res=9E06E2D6153FF935A15753C1A962958260. Ανακτήθηκε στις March 8, 2012. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Bloomenthal, Andrew (10 Σεπτεμβρίου 2015). «Seduced by Steve Barancik: The Last Seduction». Creative Screenwriting. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2015. 
  8. ↑ «'Last Seduction' Sues For Oscar Eligibility» (στα αγγλικά). The New York Times. 1994-12-21. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1994/12/21/arts/last-seduction-sues-for-oscar-eligibility.html. Ανακτήθηκε στις 2022-10-09. 
  9. ↑ «Linda Fiorentino Finds Good Ways to be Bad». RogerEbert.com. 8 Οκτωβρίου 1995. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022. 
  10. ↑ «Peter Berg on His Wild The Last Seduction Sex Scenes With Linda Fiorentino». Vulture. 7 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2022. 
  11. ↑ «The Last Seduction (1994)», Rotten Tomatoes, https://www.rottentomatoes.com/m/the_last_seduction, ανακτήθηκε στις July 6, 2021 
  12. ↑ «The Last Seduction», Metacritic, https://www.metacritic.com/movie/the-last-seduction, ανακτήθηκε στις July 6, 2021 
  13. ↑ Ebert, Roger (November 18, 1994). «The Last Seduction Movie Review (1994)». Chicago Sun-Times. http://www.rogerebert.com/reviews/the-last-seduction-1994. Ανακτήθηκε στις June 28, 2017. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Ebert, Roger (31 Δεκεμβρίου 1994). «The Best 10 Movies of 1994». RogerEbert.com (στα Αγγλικά). 
  15. ↑ Maslin, Janet (27 Δεκεμβρίου 1994). «CRITIC'S NOTEBOOK; The Good, Bad and In-Between In a Year of Surprises on Film». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  16. ↑ Strauss, Bob (December 30, 1994). «At the Movies: Quantity Over Quality». Los Angeles Daily News: σελ. L6. 
  17. ↑ Lovell, Glenn (December 25, 1994). «The Past Picture Show the Good, the Bad and the Ugly -- a Year Worth's of Movie Memories». San Jose Mercury News: σελ. 3. 
  18. ↑ Anthony, Todd (January 5, 1995). «Hits & Disses». Miami New Times. 
  19. ↑ Mills, Michael (December 30, 1994). «It's a Fact: 'Pulp Fiction' Year's Best». The Palm Beach Post: σελ. 7. 
  20. ↑ «The Year's Best». The Atlanta Journal-Constitution: σελ. K/1. December 25, 1994. 
  21. ↑ Simon, Jeff (1 Ιανουαρίου 1995). «Movies: Once More, with Feeling». The Buffalo News. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  22. ↑ MacCambridge, Michael (December 22, 1994). «it's a LOVE-HATE thing». Austin American-Statesman: σελ. 38. 
  23. ↑ Pickle, Betsy (December 30, 1994). «Searching for the Top 10... Whenever They May Be». Knoxville News-Sentinel: σελ. 3. 
  24. ↑ Arnold, William (December 30, 1994). «'94 Movies: Best and Worst». Seattle Post-Intelligencer: σελ. 20. 
  25. ↑ «Film in 1995 | BAFTA Awards». awards.bafta.org. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022. 
  26. ↑ «Chicago Film Critics Awards 1994». FilmAffinity (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022. 
  27. ↑ «Palmares : Festival du film policier de Cognac 1994 : récompenses, nominations». AlloCiné (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022. 
  28. ↑ «DGA Television Award Nominees -». www.dga.org (στα Αγγλικά). 23 Ιανουαρίου 1995. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022. 
  29. ↑ «'Pulp Fiction' Wings It at Independent Spirit Awards». Los Angeles Times. March 27, 1995. https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1995-03-27-ca-47721-story.html. Ανακτήθηκε στις October 8, 2022. 
  30. ↑ Maslin, Janet (1994-12-16). «Critics Honor 'Pulp Fiction' And 'Quiz Show'» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1994/12/16/movies/critics-honor-pulp-fiction-and-quiz-show.html. Ανακτήθηκε στις 2022-10-09. 
  31. ↑ Smith, Anna (6 Αυγούστου 2020). «The Last Seduction: The greatest femme fatale ever?». BBC (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022. 
  32. ↑ Juzwiak, Rich (August 13, 2021). «The Lost Art of the Erotic Thriller». Jezebel. https://www.theguardian.com/film/filmblog/2014/jul/18/linda-fiorentino-last-seduction-role-model. Ανακτήθηκε στις 9 October 2022. 
  33. ↑ Smith, Anna (July 18, 2014). «Why I'd like to be… Linda Fiorentino in The Last Seduction». The Guardian. https://www.theguardian.com/film/filmblog/2014/jul/18/linda-fiorentino-last-seduction-role-model. Ανακτήθηκε στις 9 October 2022. 
  34. ↑ «Press release» (PDF). BFI Film. 1 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022. 
  35. ↑ «The Criterion Channel's July 2021 Lineup». The Criterion Channel. June 8, 2021. https://www.criterion.com/current/posts/7437-the-criterion-channel-s-july-2021-lineup. Ανακτήθηκε στις 9 October 2022. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Η_τελευταία_αποπλάνηση&oldid=10246652"