Μετάβαση στο περιεχόμενο

Θανάσης Τσούρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θανάσης Τσούρας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση6 Ιουνίου 1946
Αθήνα
Θάνατος13 Μαΐου 2023 (76 ετών)
Αθήνα
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Ζωγράφου[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
ιατρός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΒίλμα Καραγιάννη
Τέκνα2
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών της Ελλάδας
Έλληνας υφυπουργός Εσωτερικών
Έλληνας υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών‎

Ο Θανάσης Τσούρας (Αθήνα, 6 Ιουνίου 1946 - 13 Μαΐου 2023) ήταν Έλληνας ιατρός και πολιτικός, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΚ και αργότερα του ΠΑΣΟΚ. Είχε διατελέσει βουλευτής Α΄ Αθηνών και χρημάτισε υφυπουργός, αναπληρωτής υπουργός και υπουργός σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής.[2] Την περίοδο της δικτατορίας υπήρξε υπεύθυνος της νεολαίας του ΠΑΚ Εσωτερικού και μέλος των Δημοκρατικών Επιτροπών Αντίστασης. Για μεγάλο διάστημα δρούσε στην παρανομία και είχε πλούσια αντιστασιακή δράση, σε συνεργασία με την ομάδα του Σήφη Βαλυράκη. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, μετά την καταστολή της οποίας συνελήφθη και βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.[3]

Μεταπολιτευτικά, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ήταν ο πρώτος υπεύθυνος για τη νεολαία του Κινήματος (1974-75) ενώ από τον Ιανουάριο του 1979 μέχρι τον Οκτώβριο του 1981 διετέλεσε διευθυντής του Γραφείου του δημάρχου Αθηναίων Δημήτρη Μπέη.

Τον Οκτώβριο του 1981 με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Ανδρέα Παπανδρέου, διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών, ο νεότερος στην ιστορία του υπουργείου. Σε συνεργασία με τον υπουργό Εσωτερικών Γιώργο Γεννηματά, προώθησε νόμους που επέτρεψαν την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα. Παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι τον Ιούνιο του 1985.

Στη δεύτερη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου διετέλεσε αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών με αρμοδιότητα τη Δημόσια Τάξη και τα Σώματα Ασφαλείας από τον Ιούνιο του 1985 μέχρι τον Απρίλιο του 1986, μετά τη συγχώνευση των υπουργείων Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης υπό τον Μένιο Κουτσόγιωργα.[4] Από τον Απρίλιο του 1986 έως τον Φεβρουάριο του 1987 ήταν υφυπουργός Εσωτερικών, ενώ από τον Φεβρουάριο του 1987 έως τον Μάιο του 1989 ήταν ειδικός σύμβουλος στο Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού.[2]

Τον Ιούνιο του 1989 έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα και εκλέχθηκε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Αθηνών, ενώ εκλεγόταν συνεχώς μέχρι και το 2012. Τα τελευταία χρόνια της κοινοβουλευτικής του θητείας (2010 - 2012) διετέλεσε Πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής των Ελλήνων[5].

Με την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1993, χρημάτισε υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (Οκτώβριος 1993 - Σεπτέμβριος 1994) και υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (Σεπτέμβριος 1994 - Σεπτέμβριος 1995).[6]

Απεβίωσε από καρκίνο στις 13 Μαΐου 2023.[7]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]