Θεοδέμιρ (βασιλιάς των Σουηβών)
| Θεοδέμιρ (βασιλιάς των Σουηβών) | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6ος αιώνας |
| Θάνατος | 570 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο των Σουηβών |
| Θρησκεία | Χαλκηδόνιος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Μίρο (βασιλιάς των Σουηβών) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | king of the Suebi (559–570)[1][2][3] |
Ο Θεοδέμιρ, Theodemir ή Theodemar ή Teodomiro, [4] λατινικά: Theodemirus, (απεβ. το 570) ήταν ένας από τους τελευταίους Σουηβούς βασιλείς της Γαλικίας και ένας από τους πρώτους Ορθόδοξους κατά το δόγμα της Χαλκηδόνας (Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου), που κατείχαν τον τίτλο. Διαδέχθηκε τον Αριάμιρ κάποια στιγμή μεταξύ του τέλους Μαΐου 561 και του έτους 566 και κυβέρνησε μέχρι το τέλος του.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Θεοδέμιρ θεωρείται ως ο πρώτος Ορθόδοξος Χριστιανός μονάρχης των Σουηβών, από το τέλος τού Ρεχίαρ και ο μονάρχης που οδήγησε στη μεταστροφή τού λαού του από τον Αρειανισμό στην Ορθοδοξία, με τη βοήθεια του ιεραπόστολου Mάρτιν του Ντούμιο. Αυτή η θεωρία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην Ιστορία των Σουηβών (Historia Suevorum) του Ισίδωρου της Σεβίλλης: Ο Θεοδέμιρ ανέλαβε την εξουσία του βασιλείου, αποκατέστησε αμέσως τους Σουηβούς στην Ορθόδοξη πίστη, κατεστραμμένους από το λάθος της ασέβειας του Αρειανισμού (regni potestatem Theodimirus suscepit: qui confestim Arrianae impietatis errore destructo Suevos catholicae fidei reddidit). [5] Ωστόσο, άλλες πηγές, ιδίως ο Ιωάννης του Bικλάρουμ και ο Γρηγόριος του Τουρ, καθώς και τα πρακτικά της Α' Συνόδου της Μπράγκα, δίνουν ή υπονοούν διαφορετικά περιστατικά: ο Ιωάννης λέει ότι ο Ρεκαρέδ Α' των Βησιγότθων επέφερε τη μεταστροφή και των δύο λαών, ο Γρηγόριος ότι η αγία μεσολάβηση του Mαρτίνου του Τουρ με αίτημα του βασιλιά Χαράρικ το έκανε, και τα πρακτικά της Α΄ Συνόδου της Μπράγκα ότι ο Aριάμιρ ήταν ο πρώτος που ήρε την απαγόρευση των Ορθόδοξων συνόδων.
Οι περισσότεροι μελετητές προσπάθησαν να συγχωνεύσουν αυτές τις ιστορίες. Έχει υποστηριχθεί ότι ο Θεοδέμιρ πρέπει να ήταν διάδοχος του Aριάμιρ, αφού ο Aριάμιρ ήταν ο πρώτος Σουηβός μονάρχης, που ήρε την απαγόρευση των Ορθοδόξων συνόδων. Ο Ισίδωρος λοιπόν κάνει λάθος τη χρονολογία. [6] [7] Ο Ράινχαρτ πρότεινε ότι ο Χαράρικ μεταστράφηκε πρώτα μέσω των λειψάνων του Αγίου Μαρτίνου και ότι ο Θεόδεμιρ μεταστράφηκε αργότερα, μέσω του κηρύγματος του Μάρτιν του Ντούμιο. [8] Ο Φέλιξ Νταχν ταύτισε τον Χαράρικ με τον Θεοδέμιρ, λέγοντας μάλιστα ότι το τελευταίο ήταν το όνομα, που πήρε κατά τη βάπτιση. [8] Έχει επίσης προταθεί ότι ο Θεοδέμιρ και ο Aριάμιρ ήταν το ίδιο πρόσωπο, και γιος του Χαράρικ. [8] Ο Φερέιρο πιστεύει ότι η μεταστροφή των Σουηβών ήταν προοδευτική και σταδιακή, και ότι ο Θεοδέμιρ ήταν υπεύθυνος για την έναρξη μίας δίωξης των Αρειανών στο βασίλειό του, για να ξεριζώσει την αίρεση τους. [9]
Το 569 ο Θεόδεμιρ συγκάλεσε την Α΄ Σύνοδο του Λούγο [10], η οποία αύξησε τον αριθμό των επισκοπών εντός του βασιλείου. Το 570 δέχτηκε επίθεση από τον Αρειανό βασιλιά των Βησιγότθων, Λιουβιγγέλδ.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ First Council of Lugo. books
.google .es /books?id=oHLb87Y6qAoC&dq=%22Galleciae+totius+provinciae+rex%22&hl=es&pg=PA654 #v=onepage&q=%22Galleciae%20totius%20provinciae%20rex%22&f=false. - ↑ Σιγεβέρτος του Ζαμπλού: www
.intratext .com /IXT /LAT0664 / _PJ .HTM. - ↑ Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης: (Μεσαιωνική ισπανική γλώσσα) Estoria de España. digibug
.ugr .es /bitstream /handle /10481 /55381 /visigodosI .pdf?sequence=1&isAllowed=y #page=179&zoom=auto,-219,181. - ↑ In Galician, Portuguese and Spanish.
- ↑ Ferreiro, 198 n8.
- ↑ Thompson, 87.
- ↑ Ferreiro, 199.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Thompson, 86.
- ↑ Ferreiro, 207.
- ↑ Ferreiro, 199 n11.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ferreiro, Alberto. "Braga and Tours: Some Observations on Gregory's De virtutibus sancti Martini." Journal of Early Christian Studies. 3 (1995), p. 195–210.
- Thompson, E. A. "The Conversion of the Spanish Suevi to Catholicism." Visigothic Spain: New Approaches. ed. Edward James. Oxford: Oxford University Press, 1980. (ISBN 0-19-822543-1).