Θεοφάνης Φλωρίας
| Θεοφάνης Φλωρίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Συγγενείς | Παρθένιος Β΄ (ανιψιός) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών |
Ο Θεοφάνης ο Φλωρίας ήταν Έλληνας ιεράρχης, διετέλεσε Μητροπολίτης Σερρών και Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών[1], υπήρξε δε παράλληλα και συνοδικός.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Δημητσάνα και ήταν τρόφιμος της Μονής Φιλοσόφου στην οποία έμαθε και τα πρώτα γράμματα, έπειτα μετέβει στην Κωνσταντινούπολη[2]. Είχε την φήμη ότι είχει εξαιρετική ευφυΐα, μεγάλες ικανότητες και επιβλητικό ανάστημα.
Το 1603 διορίστηκε Μητροπολίτης Σερρών[2] ως το 1612 όπου μετατέθηκε από τον Πατριάρχη Τιμόθεο Μαρμαρηνό στην Μητρόπολη Παλαιών Πατρών[3]. Διατηρούσε άριστες σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και έχαιρε εκτίμηση από τους πατριάρχες, έλαβε μέρος σε πολλές συνόδους και υπέγραψε πάρα πολλές συνοδικές πράξεις[3].
Έδειξε πατρικό ενδιαφέρον για την παλιά του Μητρόπολη, την οποία επισκεπτόταν κατά καιρούς και έστελνε στις Σέρρες πολύτιμα ιερά άμφια και γενικά συνέβαλλε στην πρόοδό της[4]. Μάλιστα, όταν πέθανε ο μητροπολίτης Σερρών Τιμόθεος, με δική του βοήθεια εξελέγη νέος μητροπολίτης ο πρωτοσύγκελος της μητροπόλεως του Αχιλλεύς[4].
Το 1622 κέρδισε οριστικά τις επισκοπές της Μεθώνης και Κορώνης από την μητρόπολη Μονεμβασιάς[5]. Το 1635 μερίμνησε ώστε η Μονή της Θεοτόκου Χρυσοποδαρούσσας να ανακηρυχθεί σταυροπηγιακή μαζί με το μετόχι του Αγίου Νικολάου.
Το 1638 (30 Αυγούστου) παραιτήθηκε υπέρ του ανιψιού του Παρθένιου Β΄[6].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στέφανου Ν. Θωμόπουλου, Ο Παλαιών Πατρών Μητροπολίτης Θεοφάνης Α΄ ο Φλωρίας και τα οωφόρια αυτού, Εν Αθήναις , τύποι περιοδικού "Σφαίρα" Αγ. Κωνσταντίνου 1, 1922