Θεόφιλος Βέικος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Θεόφιλος Βέικος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1936[1] Βελβεντός |
| Θάνατος | 1995 ή 14 Μαρτίου 1995[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων |
Ο Θεόφιλος Βέικος (1936-1995) ήταν Έλληνας καθηγητής φιλοσοφίας. Το επίκεντρο των ερευνητικών του ενδιαφερόντων αποτελούσε η Προσωκρατική και η σύγχρονη φιλοσοφία.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1936 στο Βελβεντό Κοζάνης. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Ανακηρύχθηκε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διδάκτορας φιλοσοφίας χάρη στη διδακτορική διατριβή Ο θάνατος στη σκέψη του Ηρακλείτου (1968) και υφηγητής στην ιστορία της φιλοσοφίας χάρη στην επί υφηγεσία διατριβή: Κοσμολογία και κοσμική δικαιοσύνη. Πρώτο μέρος: Αναξίμανδρος (1969).
Υπηρέτησε ως εντεταλμένος υφηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1970-1972), ως καθηγητής στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1972-1979) και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με ειδίκευση στη Φιλοσοφία και την Ιστορία της Φιλοσοφίας (1979-1995). Απεβίωσε το 1995[3][4].
Κυριότερα έργα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Σχήματα σκέψης στον Ηράκλειτο». Φιλόλογος 1965, 3-27.
- Ο θάνατος στη σκέψη του Ηρακλείτου. Διδακτορική Διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1968. (2η έκδοση, "Gutenberg", Αθήνα 2017).
- «Χώρος και χρόνος στην κοσμολογία του Εμπεδοκλή». Ελληνικά 22, 2 (1969), 326-340.
- Κοσμολογία και κοσμική δικαιοσύνη στην αρχαία ελληνική διανόηση. Πρώτο μέρος: Αναξίμανδρος. [Διατριβή επί υφηγεσία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης], Θεσσαλονίκη 1969.
- Nietzsche. Μια μεταφυσική της τέχνης. Θεσσαλονίκη 1970, σελ. 141.
- Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι. Θεσσαλονίκη 1972, σελ. 286. (5η έκδοση, 1988. 6η έκδοση, "Ελληνικά Γράμματα", Αθήνα 1995. 7η έκδοση, "Gutenberg", Αθήνα 2016).
- Νεώτερη ευρωπαϊκή φιλοσοφία. Ιωάννινα 1973, σελ. 81.
- Μαθηματικές αντινομίες του Kant και σύγχρονη επιστήμη. Ιωάννινα 1974, σελ. 177.
- Σύγχρονη διαλεκτική φιλοσοφία. Hegel, Marx, Engels, Lenin, Stalin, Adler, Korsch, Gramsci, Marcović, Lucács, Bloch, Marcuse, Adorno, Horkheimer, Sartre, Merleu-Ponty, Popper. Ιωάννινα 1976, σελ. 172.
- Ο μύθος του λόγου. Αθήνα, εκδ. Παπαζήσης, 1977, σελ. 247.
- Φιλοσοφία της Ιστορίας. εκδ. Γρηγόρης, Αθήνα 1980, σελ. 121.
- Ιστορία και Φιλοσοφία. Δοκίμιο για μια κοινωνική κατανόηση της φιλοσοφίας. εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα 19841 (19992), σελ. 306.
- Εισαγωγή στις φιλοσοφικές σπουδές. Αθήνα, Γρηγόρη, 1988, σελ. 222.
- Αναλυτική φιλοσοφία. «Σμίλη», Αθήνα 1990, σελ. 286. (2η έκδοση, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000).
- Φύση και κοινωνία. «Σμίλη», Αθήνα 1991, σελ. 244.
- Εν πολέμω. Αθήνα 1993, σελ. 261.
Μια εκτενή λίστα με 80 έργα του μπορεί να βρει κανείς στην ιστοσελίδα του Εργαστηρίου Ερευνών της Νεοελληνικής Φιλοσοφίας[5].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 data
.nlg .gr /resource /authority /record15739. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 18000413q. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2024.
- ↑ Μουτσόπουλος, Ευάγγελος Α (2015-06-30). «Θεόφιλος Βέικος (1936-1995): επικήδειοι χαιρετισμοί». Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών 0 (0): 528. ISSN 7590 0571 7590. http://epub.lib.uoa.gr/index.php/epetirisphil/article/view/2021.
- ↑ Α.Ε., tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. «tovima.gr - Μνήμη Θεόφιλου Βέικου». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2016.
- ↑ «ΤΕΚΜΗΡΙΑ». www.kenef.phil.uoi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2016.