Θεόφιλος Κουρτίδης
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 9 Μαρτίου 1940 | ||
| Τόπος γέννησης | Αναγέννηση Σερρών | ||
| Ημερ. θανάτου | 3 Απριλίου 2022 (82 ετών) | ||
| Τόπος θανάτου | Θεσσαλονίκη | ||
| Θέση | Αμυντικός | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1963–1964 | Θύελλα Πατρών | ||
| 1964–1967 | Ηρακλής Θεσσαλονίκης | 77 | (0) |
| 1967–1969 | Άρης Θεσσαλονίκης | 11 | (0) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1976 | Ηρακλής Θεσσαλονίκης (υπηρεσιακός) | ||
| 1976 | Ηρακλής Θεσσαλονίκης (υπηρεσιακός) | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ο Θεόφιλος Κουρτίδης ήταν Έλληνας βετεράνος ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Κατά τη δεκαετία του 1960 αγωνίστηκε ως κεντρικός αμυντικός κυρίως στις ομάδες του Ηρακλή Θεσσαλονίκης (1964–67) και Άρη Θεσσαλονίκης (1967–69).
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κουρτίδης ξεκίνησε την καριέρα του από την Θύελλα Πατρών με τα χρώματα της οποίας έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής κατά τη σεζόν 1963–64. Η πορεία της ομάδας υπήρξε ικανοποιητική καθώς τερμάτισε 6η θέση στον Α΄ όμιλο.
Τον Αύγουστο του 1964 μεταγράφηκε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης,[1] με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε ως αμυντικός για μια τριετία καταγράφοντας 77 συμμετοχές στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής.
Το καλοκαίρι του 1967 μεταπήδησε στον συμπολίτη Άρη Θεσσαλονίκης, με τον οποίο αγωνίστηκε συνολικά σε 11 αγώνες στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής. Ειδικότερα, τη σεζόν 1967–68, αγωνίστηκε ως κεντρικός αμυντικός σε 9 αγώνες, διακρινόμενος για τα αθλητικά του προσόντα και το πολύ δυνατό παιχνίδι του.
Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις 2 Δεκεμβρίου 1967 στον αγώνα Αιγάλεω – Άρης 3–3.[2] Τη σεζόν 1968–69, κατέγραψε μόνο 2 συμμετοχές. Έπαιξε για τελευταία φορά με τους «κίτρινους» στις 15 Δεκεμβρίου 1968, στη νίκη του Άρη επί του Ο.Φ.Η. με 2–1 στο Χαριλάου.
Με τη φανέλα του Άρη πραγματοποίησε και την μοναδική του εμφάνιση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αγωνιζόμενος στις 20 Νοεμβρίου 1968 στον εκτός έδρας αγώνα με την ουγγρική Ούιπεστ.[3]
Μετά το τέλος της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής, απέκτησε την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του προπονητή (1971) και έκτοτε διετέλεσε προπονητής σε πολλές ομάδες, κυρίως όμως των χαμηλότερων κατηγοριών. Μεταξύ άλλων υπήρξε προπονητής στο Φοίνικα Πολίχνης (1992/93), τον Παναρκαδικό (1978–79 και 1989–90),[4] την Αναγέννηση Επανομής (1980), τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης, τον Εορδαϊκό (1983–84 και 1986–87), τον Αλμωπό Αριδαίας (1982–83 αλλά και στις αρχές της σεζόν 1985–86),[5] τον Ποσειδώνα Νέας Μηχανιώνας (1985–86), τον Καμπανιακό (1986 και 1987–88), και τη Θύελλα Περιστερώνα (2002–03).
Επίσης, κάθισε στον πάγκο του Ηρακλή Θεσσαλονίκης ως υπηρεσιακός προπονητής από την 1η Ιουλίου 1976 έως 5 Σεπτεμβρίου 1976 κι από τις 18 Σεπτεμβρίου 1976 έως τις 30 Σεπτεμβρίου 1976 (και πιο συγκεκριμένα στο ευρωπαϊκό παιχνίδι με τον ΑΠΟΕΛ, όταν έφυγε ο Τσίριτς και πριν έλθει ο Ρίμπαρ) ενώ ήταν βοηθός προπονητή του Λες Σάνον τη περίοδο 1975–76, όταν η ομάδα του «Γηραιού» κατέκτησε το μοναδικό Κύπελλο Ελλάδας, στην ιστορία του.[6]
Απεβίωσε στις 3 Απριλίου 2022 στη Θεσσαλονίκη.[7][8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εφημερίδα Μακεδονία, 1/8/1964, Σελίδα:4, efimeris.nlg.gr
- ↑ Εφημερίδα Έθνος, 4/12/1967, Σελίδα:9, efimeris.nlg.gr
- ↑ 1968: Μαγυάρικη Τραγωδία
- ↑ Συλληπητήρια των παλαιμάχων του Παναρκαδικού για τον θάνατο του Θεόφιλου Κουρτίδη
- ↑ Ιστορία Αλμωπόύ -Αξιόλογοι Προπονητές
- ↑ «Έφυγε» ο Θεόφιλος Κουρτίδης
- ↑ 2022:"Φεύγει" ο Θεόφιλος Κουρτίδης, μέλος της ομάδας του 1967-69
- ↑ Τίμησαν τη μνήμη του Θεόφιλου Κουρτίδη
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Την καρδιά αν ρωτήσεις ποτέ... Αυτοί που μας έφτασαν ως τα εκατό, ISBN 978-960-93-5927-6
