Γιαροσίτης
 | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Θειικά. Ομάδα αλουνίτη |
| Χημικός τύπος | KFe3+3 (SO4)2(OH)6 |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 3,1 gr/cm3 |
| Χρώμα | Κίτρινο, ανοικτοκίτρινο, καστανοκίτρινο, καστανό |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Τριγωνικό[1] |
| Κρύσταλλοι | Καλοσχηματισμένοι, ψευδοκυβικοί, ρομβοεδρικοί ή τραπεζοειδείς, μέχρι 25 cm |
| Υφή | Συμπαγής, κοκκώδης, φλοιώδης, ενίοτε ινώδης, σπανιότερα γαιώδης |
| Διδυμία | Όχι |
| Σκληρότητα | 2,5 - 3,5 |
| Σχισμός | Σαφής {0001} |
| Θραύση | Κογχοειδής έως ανώμαλη |
| Λάμψη | Υαλώδης, ρητινώδης |
| Γραμμή κόνεως | Κίτρινη |
| Πλεοχρωισμός | Ο = καστανέρυθρος Ε = άχρωμος |
| Διαφάνεια | Διαφανής έως ημιδιαφανής |
Ο Γιαροσίτης (αγγλ. jarosite) είναι ορυκτό ένυδρο θειικό άλας του καλίου και του (τρισθενούς) σιδήρου. Το όνομά του το οφείλει στην περιοχή Barranco del Jaroso της Ισπανίας, απ' όπου ελήφθησαν τα πρώτα δείγματά του που μελετήθηκαν επιστημονικά.
Είναι δευτερογενές ορυκτό, εμφανιζόμενο στις ζώνες οξείδωσης θειούχων ορυκτών, τυπικά προκύπτοντας από εξαλλοίωση του σιδηροπυρίτη. Λιγότερο συχνά εμφανίζεται ως πρωτογενές υδροθερμικό ορυκτό, κυρίως σε αποθέσεις πέριξ θερμών πηγών. Σχηματίζει παραμικτική σειρά με τον νατριοϊαροσίτη (NaFe3+3 (SO4)2(OH)6).
Σχετίζεται με αλουνίτη, σιδηροπυρίτη, βαρύτη, γαληνίτη, λειμωνίτη, αιματίτη και τυρκουάζ. Δεν έχει πρακτικές χρήσεις, παρά μόνον ως αντικείμενο συλλογής από συλλέκτες ορυκτών.
Απαντά σε πολλές περιοχές του κόσμου. Αξιοσημείωτες εμφανίσεις του, σχετικά με το μέγεθος των κρυστάλλων του, είναι στην Ισπανία, (περιοχές Barranco del Jaroso και Sierra Almagrera), τη Γερμανία (κυρίως στη Σαξωνία), τη Γαλλία, το Μεξικό (ορυχείο La Domitila, περιοχή της Τσιουάουα, πολύ μεγάλοι κρύσταλλοι), την Αντοφαγάστα της Χιλής, σε ηφαιστειογενείς περιοχές της χερσονήσου Καμτσάτκα και τη χερσόνησο Κόλα της Ρωσίας, τις Πολιτείες Αριζόνα, Οχάιο, Νεβάδα και Γιούτα των ΗΠΑ, την περιοχή Minas Gerais στη Βραζιλία, την Κολομβία, το ορυχείο Tsumeb της Ναμίμπια και την Αυστραλία.
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία Λαυρίου (Καμάριζα, Σουρέζα, Σπιθαροπούσι, Χάος), στο ορυχείο της Ολυμπιάδας του Νομού Χαλκιδικής και την περιοχή "Χοντρό Βουνό" της νήσου Μήλου, καθώς επίσης και στο ορυχείο "Σκουριώτισσα" της Κύπρου.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Στο "Handbook of Mineralogy" αναφέρεται εξαγωνικό