Ιζαάκ Χουρού Ντόκο
| Ιζαάκ Χουρού Ντόκο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 20 Νοεμβρίου 1913 Sabu Island |
| Θάνατος | 29 Ιουλίου 1985 Κούπανγκ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ινδονησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ινδονησιακά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολεμιστής |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Εθνικός Ήρωας της Ινδονησίας |
Ο Ιζαάκ Χουρού Ντόκο (επίσης γνωστός ως Ιζαάκ, 20 Νοεμβρίου 1913 - 29 Ιουλίου 1985) είναι Εθνικός Ήρωας της Ινδονησίας. Ο τίτλος χορηγήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2006.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ντόκο γεννήθηκε στο Σάμπου, στο Κούπανγκ στο Τιμόρ, στις 20 Νοεμβρίου 1913. Ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση σε ολλανδικά σχολεία σε Κούπανγκ πριν μετακινηθεί στο Μπαντούνγκ της Δυτικής Ιάβας, για να σπουδάσει σε σχολείο για εκπαιδευτικούς. Εκεί γνώρισε τον Χέρμαν Γιοχάνες, με τους οποίους ίδρυσε την οργάνωση Τιμόρσε Γιόνγκερεν (Νέοι Τιμορέζοι).[1]
Κατά τη διάρκεια της Ιαπωνικής κατοχής, μετά την ανατροπή της ολλανδικής αποικιακής κυβέρνησης, ο Ντόκο έγραψε εκτενώς για την κατάσταση του Τιμορέζικου λαού. Επίσης αντιπροσώπευσε το λαό του σε μια ηγούμενη από τους Ιαπωνέζους τοπική αυτοδιοίκηση. Στις 17 Αυγούστου 1945, μετά την ήττα της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό, η Ινδονησία διακήρυξε την ανεξαρτησία της. Κατά την επακόλουθη επανάσταση ο Ντόκο οργάνωσε την Τιμορέζικη νεολαία σε ένοπλο αγώνα ενάντια στην εισβολή των ολλανδικών δυνάμεων.[1]
Αφού οι Ολλανδοί αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της Ινδονησίας το 1949, ο Ντόκο οργάνωσε το Δημοκρατικό Κόμμα της Ινδονησίας (Partai Demokrasi Indonesia) και μίλησε εκτενώς κατά του σχηματισμού ενός ανεξάρτητου Κράτους της Ανατολικής Ινδονησίας. Επίσης, βοήθησε στην ίδρυση του Πανεπιστημίου Ουνταγιάνα στο Ντενπασάρ του Μπαλί, και το Πανεπιστήμιο Νούσα Τσεντάνα στο Κούπανγκ.[1] Υπηρέτησε ως σχολικός επόπτης στο Τιμόρ από τη δεκαετία του 1950 και εργάστηκε στη κατασκευή εκπαιδευτικών υποδομών στην περιοχή. Για αυτό, έζησε οκτώ μήνες στην Αυστραλία το 1958, μαθαίνοντας για τα διαφορετικά σχολικά συστήματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν.[2] Στη δεκαετία του 1970, ήταν ο επικεφαλής του γραφείου Τιμόρ του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.[2]
Ο Ντόκο που πέθανε στις 29 Ιουλίου του 1985. Στις 3 Νοεμβρίου 2006 του απενεμήθη ο τίτλος του Εθνικού Ήρωα της Ινδονησίας από τον Πρόεδρο Σουσίλο Μπάμπανγκ Γιουντχογιόνο.[1] Ένα δρόμος στο Κούπανγκ ονομάζεται προς τιμήν του.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Mirnawati 2012.
- ↑ 2,0 2,1 Sudarmanto 2007.
Έργα που παρατίθενται
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Mirnawati (2012). Kumpulan Pahlawan Indonesia Terlengkap [Most Complete Collection of Indonesian Heroes] (στα Ινδονησιακά). Jakarta: CIF. ISBN 978-979-788-343-0.
- Sudarmanto, J. B. (2007). Jejak-Jejak Pahlawan: Perekat Kesatuan Bangsa Indonesia [Footsteps of the Heroes: Uniting the Indonesian People] (στα Ινδονησιακά). Jakarta: Grasindo. ISBN 978-979-759-716-0.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Aco Manafe· Paul J. A. Doko. Pahlawan Nasional I.H. Doko: Berjuang Hingga Akhir (στα Ινδονησιακά). Artha Wacana Press.