Ισλάμ Καρίμοφ
Ισλάμ Καρίμοφ | |
---|---|
![]() | |
Πρόεδρος του Ουζμπεκιστάν | |
Περίοδος 25 Δεκεμβρίου 1991 – 2 Σεπτεμβρίου 2016 | |
Πρωθυπουργός | Αμπντουλχασίμ Μουτάλοφ Οτκίρ Σουλτόνοφ Σαβκάτ Μιρζιγιάγιεφ |
Προκάτοχος | Η θέση δημιουργήθηκε |
Διάδοχος | Νιγκματίλα Γιουλντάσεφ (υπηρεσιακός) |
Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουζμπεκιστάν | |
Περίοδος 23 Ιουνίου 1989 – 29 Δεκεμβρίου 1991 | |
Διάδοχος | Η θέση καταργήθηκε |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 30 Ιανουαρίου 1938Σαμαρκάνδη, Σοβιετική Ένωση (σήμερα Ουζμπεκιστάν) | ,
Θάνατος | 2 Σεπτεμβρίου 2016 (78 ετών) Τασκένδη, Ουζμπεκιστάν |
Πολιτικό κόμμα | Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα του Ουζμπεκιστάν (2007-σήμερα) Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Ουζμπεκιστάν (1991-2007) Κομμουνιστικό Κόμμα Ουζμπεκιστάν (πριν το 1991) |
Σύζυγος | Τατιάνα Καρίμοβα |
Παιδιά | 2 |
![]() | |
Ο Ισλάμ Καρίμοφ (ουζμπεκικά: Islom Abdugʻaniyevich Karimov- διαβάζεται Ισλόμ Αμπντουγανίεβιτς Καρίμοφ, 30 Ιανουαρίου 1938 - 2 Σεπτεμβρίου 2016) ήταν πρόεδρος του Ουζμπεκιστάν, από τις 24 Μαρτίου 1990 έως το θάνατό του, στις 2 Σεπτεμβρίου 2016.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Σαμαρκάνδη στις 30 Ιανουαρίου 1938. Μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο της ΕΣΣΔ. Σπούδασε μηχανικός και οικονομολόγος[1] στην Τασκένδη. Είναι παντρεμένος με την Τατιάνα Ακμπάροβνα Καρίμοβα και έχει 2 κόρες και 5 εγγόνια.
Πολιτική καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έγινε σε σύντομο χρονικό διάστημα αξιωματούχος του Κομμουνιστικού Κόμματος και πρώτος Γραμματέας του το 1989. Στις 24 Μαρτίου 1990 έγινε Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Δημοκρατιας του Ουζμπεκιστάν και ανακήρυξε την ανεξαρτησία του στις 31 Αυγούστου 1991. Κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στις 29 Δεκεμβρίου 1991 με 86% των ψήφων. Οι εκλογές χαρακτηρίστηκαν άδικες και στηρίχθηκαν σε προπαγάνδα υπέρ του Καρίμοφ, παρόλο που συμμετείχε σε αυτές και υποψήφιος της Αντιπολίτευσης. Μετά τις εκλογές, οι περισσότεροι από τους πολιτικούς της Αντιπολίτευσης εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν ή εξαφανίστηκαν. Το 1995, ο Καρίμοφ με δημοψήφισμα παρέτεινε τη θητεία του ως το 2000 και επανεξελέγη με 91,9% στις 9 Ιανουαρίου 2000. Οι ΗΠΑ κατήγγειλαν τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών αυτών. Ο μοναδικός υποψήφιος από την Αντιπολίτευση παραδέχτηκε ότι είχε ψηφίσει αναγκαστικά υπέρ του Καρίμοφ.
Στις 27 Ιανουαρίου 2002, ο Καρίμοφ κέρδισε και άλλο δημοψήφισμα και εξασφάλισε την παράταση της θητείας του Προέδρου από τα 5 στα 7 χρόνια. Στις προεδρικές εκλογές στις 23 Δεκεμβρίου του 2007 επανεξελέγη[2] με 88,1% των ψήφων. Επανεκλέχθηκε με ποσοστό 90% στις 29 Μαρτίου 2015, κερδίζοντας τις εκλογές εκείνης της χρονιάς, στις οποίες η συμμετοχή ήταν 91%.[3]
Κριτική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Διεθνής Κοινότητα άσκησε κριτική[4] στην κυβέρνησή του για παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου αλλά και της ελευθερίας του Τύπου. Οι περιγραφές για βασανιστήρια -βράσιμο μέχρι θανάτου- είναι ανατριχιαστικές. Ο ίδιος ο Καρίμοφ πολέμησε τους ισλαμιστές αντάρτες, οι οποίοι προσπάθησαν να ανατρέψουν το καθεστώς του. Το 2004 έγιναν τρομοκρατικές επιθέσεις με βόμβες[5]. Οι ένοχοι καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο. Ένας από αυτούς, ο Ναμανγκάνι, φέρεται να σκοτώθηκε στο Αφγανιστάν.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Καρίμοφ απεβίωσε στο Ουζμπεκιστάν, στις 2 Σεπτεμβρίου 2016, σε ηλικία 78 ετών.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Επίσημη βιογραφία Αρχειοθετήθηκε 2005-04-07 στο Wayback Machine.
- Προφίλ στις ειδήσεις του ΒBC
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Islam Abduganiyevich Karimov | 2022» (στα Αγγλικά). 21 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ RFE-RL
- ↑ Ουζμπεκιστάν: Με 90% επανεξελέγη πρόεδρος ο Καρίμοφ Αρχειοθετήθηκε 2015-03-31 στο Wayback Machine., naftemporiki.gr, 30-3-2015.
- ↑ «Torture and other cruel, inhuman or degrading treatment». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2007.
- ↑ Esmer Islamov (30 Μαρτίου 2004). «Bombings and Shootings Rock Uzbekistan». EurasiaNet (αναδημοσίευση στο Yaleglobal). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2011.