Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ισοεπιφάνεια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εφαρμογή του marching cubes[1] για την αναπαράσταση της ισοεπιφάνειας που σχηματίζεται από τα διάφορα υλικά που αποτελούν το κρανίο και την εγκεφαλική ύλη
Ισοεπιφάνεια στροβιλότητας που έλκεται από πτερύγιο έλικας. Ας σημειωθεί ότι πρόκειται για μια ισοεπιφάνεια που απεικονίζεται με ένα χρωματικό τεμάχιο.

Μια ισοεπιφάνεια είναι ένα τρισδιάστατο ανάλογο μιας ισογραμμής. Είναι μια επιφάνεια που αντιπροσωπεύει σημεία σταθερής τιμής (π.χ. πίεση, θερμοκρασία, ταχύτητα, πυκνότητα) μέσα σε έναν όγκο χώρου- με άλλα λόγια, είναι ένα σύνολο επιπέδων μιας συνεχούς συνάρτησης της οποίας το πεδίο είναι ο τρισδιάστατος χώρος.

Ο όρος ισόγραμμη χρησιμοποιείται επίσης μερικές φορές για πεδία με περισσότερες από 3 διαστάσεις[2] .

Η ισοεπιφάνεια για ένα Βαθμωτό πεδίο στην ισοεπιφάνεια είναι η ποσότητα [3][4].

Οι τρισδιάστατες ισοεπιφάνειες προσεγγίζονται συνήθως από ένα πεπερασμένο σύνολο σημείων δεδομένων (πλέγμα), επί παραδείγματι με τη χρήση τριγωνικών πλεγμάτων.

Οι ισοεπιφάνειες απεικονίζονται συνήθως με τη χρήση γραφικά υπολογιστών και χρησιμοποιούνται ως μέθοδοι απεικόνισης δεδομένων στην υπολογιστική ρευστοδυναμική (CFD), επιτρέποντας στους μηχανικούς να μελετήσουν τα χαρακτηριστικά μιας ροής ρευστού (αερίου ή υγρού) γύρω από αντικείμενα, όπως π.χ. τα φτερά αεροσκαφών. Μια ισοεπιφάνεια μπορεί να αναπαριστά ένα μεμονωμένο κρουστικό κύμα σε υπερηχητική πτήση, ή να δημιουργηθούν πολλές ισοεπιφάνειες που δείχνουν μια ακολουθία τιμών πίεσης στον αέρα που ρέει γύρω από ένα φτερό. Οι ισοεπιφάνειες τείνουν να είναι μια δημοφιλής μορφή απεικόνισης για σύνολα δεδομένων όγκου, δεδομένου ότι μπορούν να αποδοθούν από ένα απλό πολυγωνικό μοντέλο, το οποίο μπορεί να σχεδιαστεί στην οθόνη πολύ γρήγορα.

Στην ιατρική απεικόνιση, οι ισοεπιφάνειες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναπαράσταση περιοχών συγκεκριμένης πυκνότητας σε μια τρισδιάστατη αξονική τομογραφία, επιτρέποντας την απεικόνιση εσωτερικών οργάνων, οστών ή άλλων δομών.

Πολυάριθμοι άλλοι κλάδοι που ενδιαφέρονται για τρισδιάστατα δεδομένα χρησιμοποιούν συχνά ισοεπιφάνειες για να λάβουν πληροφορίες σχετικά με τη φαρμακολογία, τη χημεία, τη γεωφυσική και τη μετεωρολογία.

Αλγόριθμοι υλοποίησης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αλγόριθμος marching cubes[1] δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα πρακτικά του SIGGRAPH το 1987 από τους Λόρενσεν και Κλάιν,[5] και δημιουργεί μια επιφάνεια τέμνοντας τις ακμές ενός πλέγματος όγκου δεδομένων με το περίγραμμα του όγκου. Όπου η επιφάνεια τέμνει την ακμή, ο αλγόριθμος δημιουργεί μια κορυφή. Χρησιμοποιώντας έναν πίνακα διαφορετικών τριγώνων ανάλογα με διαφορετικά μοτίβα τομής ακμών ο αλγόριθμος μπορεί να δημιουργήσει μια επιφάνεια. Αυτός ο αλγόριθμος έχει λύσεις για υλοποίηση τόσο στην CPU όσο και στην GPU.

Ασυμπτωτικός αποφασιστής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ασυμπτωτικός αλγόριθμος decider αναπτύχθηκε ως επέκταση του αλγορίθμου marching cubes, προκειμένου να επιλυθεί η πιθανότητα ασάφειας σε αυτόν.

Βαδίζοντας τετράεδρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΟΟ αλγόριθμος marching tetrahedra (πορεία τετραέδρων) αναπτύχθηκε ως επέκταση του αλγορίθμου marching cubes προκειμένου να επιλυθεί μια ασάφεια στον εν λόγω αλγόριθμο και να δημιουργηθεί επιφάνεια εξόδου υψηλότερης ποιότητας.

Δίκτυα επιφάνειας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αλγόριθμος Surface Nets τοποθετεί μια τέμνουσα κορυφή στη μέση ενός voxel όγκου αντί στις άκρες, οδηγώντας σε μια πιο ομαλή επιφάνεια εξόδου.

Ο αλγόριθμος dual contouring δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στα πρακτικά του SIGGRAPH το 2002 από τους Τζου και Λοσάσο,[6] και αναπτύχθηκε ως επέκταση τόσο των επιφανειακών δικτύων όσο και των κύβων βάδισης. Διατηρεί μια διπλή κορυφή εντός του voxel[7][8] αλλά όχι πλέον στο κέντρο. Το δυϊκό περίγραμμα αξιοποιεί τη θέση και την κανονική του σημείου όπου η επιφάνεια διασχίζει τις ακμές ενός voxel για να παρεμβάλει τη θέση της δυϊκής κορυφής εντός του voxel[7]. Αυτό έχει το πλεονέκτημα της διατήρησης αιχμηρών ή λείων επιφανειών, όπου τα επιφανειακά δίκτυα συχνά φαίνονται μπλοκαρισμένα ή λανθασμένα λοξά.[9] Η διπλή διαμόρφωση περιγράμματος χρησιμοποιεί συχνά τη δημιουργία επιφανειών που αξιοποιεί τα οκτάρια ως βελτιστοποίηση για να προσαρμόσει τον αριθμό των τριγώνων στην έξοδο στην πολυπλοκότητα της επιφάνειας.

Παραδείγματα ισοεπιφανειών είναι οι «μεταμπάλες» ή τα « αντικείμενα blobby» που χρησιμοποιούνται στην τρισδιάστατη απεικόνιση. Ένας πιο γενικός τρόπος κατασκευής μιας ισοεπιφάνειας είναι η χρήση της αναπαράστασης συναρτήσεων.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. 1,0 1,1 «Marching Cubes - Robert Hunt» (PDF). 
  2. Hamilton–Jacobi equation, 2020-12-06, https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Hamilton%E2%80%93Jacobi_equation&oldid=992629363, ανακτήθηκε στις 2020-12-14 
  3. «Isosurface - an overview | ScienceDirect Topics». www.sciencedirect.com. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2025. 
  4. «Function Reference: isosurface». octave.sourceforge.io. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2025. 
  5. William E. Lorensen, Harvey E. Cline: Marching Cubes: A high resolution 3D surface construction algorithm. In: Computer Graphics, Vol. 21, Nr. 4, July 1987
  6. Tao Ju, Frank Losasso, Scott Schaefer, Joe Warren: Dual Contouring of Hermite Data. Αρχειοθετήθηκε 2017-09-18 στο Wayback Machine. In: ACM Transactions on Graphics, Volume 21 Issue 3, July 2002
  7. 7,0 7,1 «Voxel - an overview | ScienceDirect Topics». www.sciencedirect.com. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2025. 
  8. «voxel». Βικιλεξικό. 2018-09-13. https://el.wiktionary.org/wiki/voxel. 
  9. «Smooth Voxel Terrain (Part 2)». 12 Ιουλίου 2012.