Ισοπροπυλομεθυλοθειαιθέρας
Ισοπροπυλομεθυλοθειαιθέρας | |
---|---|
Γενικά | |
Όνομα IUPAC | Ισοπροπυλομεθυλοθειαιθέρας |
Άλλες ονομασίες | Ισοπροπυλομεθυλοσουλφίδιο |
Χημικά αναγνωριστικά | |
Μοριακή μάζα | 90,18 amu |
Αριθμός CAS | 1551-21-9[1] |
SMILES | CC(C)SC |
Φυσικές ιδιότητες | |
Σημείο βρασμού | 85 °C |
Πυκνότητα | 830 kg/m3 |
Χημικές ιδιότητες | |
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Ο ισοπροπυλομεθυλοθειαιθέρας ή ισοπροπυλομεθυλοσουλφίδιο (isopropylmethylsulphide, IPMS) ή 2-μεθυλοθειοπροπάνιο ή 2-θεια-3-μεθυλοβουτάνιο είναι ένας διαλκυλ-θειαιθέρας, μια οργανική ένωση του θείου με συνοπτικό συντακτικό τύπο (CH3)3CHSCH3 (ή ακόμη πιο συνοπτικά iPrSMe). Στις συνηθισμένες συνθήκες (1 atm, 25 °C) είναι άχρωμο ελάχιστα διάλυτο στο νερό και εύφλεκτο πτητικό υγρό με χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή. Είναι ισομερές θέσης των παρακάτω έξι (6) ενώσεων:
- Μεθυλοπροπυλοθειαιθέρας
- Διαιθυλοθειαιθέρας
- βουτανοθειόλη-1
- βουτανοθειόλη-2
- μεθύλοπροπανοθειόλη-1
- μεθύλοπροπανοθειόλη-2
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εκτός από την απομόνωσή του από διάφορες φυσικές πηγές, είναι διαθέσιμες και οι παρακάτω χημικές μέθοδοι.
Με αλκυλίωση αλάτων θειολών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με μεθυλίωση από μεθυλαλογονίδια αλάτων ισοπροπανοθειόλης (π.χ. (CH3)3CHSK) ή ισοπροπυλίωση από ισοπροπυλαλογονίδια αλάτων μεθανοθειόλης (π.χ. CH3SK) παράγεται ισοπροπυλομεθυλοθειαιθέρας[2]. (Αντίδραση Williamson για θειαιθέρες):
ή
Αναγωγή σουλφοξειδίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αναγωγή ισοπροπυλομεθυλοσουλφοξείδιου από υδροϊώδιο παράγεται ισοπροπυλομεθυλοθειαιθέρας[3]:
Παράγωγα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επίδραση διαλογονούχου υδραργύρου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση διαλογονούχου υδραργύρου(HgX2) παράγονται ισοπροπυλομεθυλοθειοϋυδραργιρικά άλατα[4]:
Επίδραση αλκυλαογονιδίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση αλκυλαογονιδίων (RX) παράγονται άλατα του σουλφωνίου[5]:
Οξείδωση προς σουλφοξείδια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση υπεροξείδιου του υδρογόνου οξειδώνονται προς μεθυλοπροπυλοσουλοφοξείδιο[6]:
Αναφορές και παρατηρήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Όλα τα παρακάτω δεδομένα από εδώ
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ,266, §Β1.
- ↑ SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.Π4→3.
- ↑ SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.I3α.
- ↑ SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.I3β.
- ↑ SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, Σελ.360,§20.6.I3→4.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
- Πολυχρόνη Σ. Καραγκιοζίδη: Ονοματολογία οργανικών ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1991, Έκδοση Β΄.
- Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, Έκδοση Β΄.
- Δ. Νικολαΐδη: Ειδικά κεφάλαια Οργανικής Χημεία, Θεσσαλονίκη 1983.