Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ισπίκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 36°47′7″N 14°54′25″E / 36.78528°N 14.90694°E / 36.78528; 14.90694

Ισπίκα

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ισπίκα
36°47′7″N 14°54′25″E
ΧώραΙταλία
Διοικητική υπαγωγήFree Municipal Consortium of Ragusa
ΠροστάτηςOur Lady of Mount Carmel
Έκταση113,75 km²[1]
Υψόμετρο170 μέτρα
Πληθυσμός16.253 (1  Ιανουαρίου 2023)[2]
Ταχ. κωδ.97014
Τηλ. κωδ.0932
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ισπίκα ή Σπακκαφούρνου (ιταλ. Ispica, σικελ. Spaccafurnu, αμφότερα από τη λατινική ονομασία Hyspicae Fundus) είναι πόλη και δήμος της Ιταλίας, στην Επαρχία της Ραγκούζας, στην αυτόνομη περιφέρεια της Σικελίας. Ευρισκόμενο πολύ κοντά στο νοτιότερο και νοτιοανατολικότερο σημείο της Σικελίας, απέχει περίπου 30 χιλιόμετρα από την πόλη Ραγκούζα, 50 χιλιόμετρα από τις Συρακούσες, αλλά και 90 χιλιόμετρα από τη Βαλέτα, την πρωτεύουσα της Μάλτας.

Το 2023 ο πληθυσμός του Δήμου ήταν 16.386 κάτοικοι (που αποκαλούνται «Ισπιτσέζι»), έναντι 14.457 κατοίκων το 2001 και 13.260 κατοίκων το 1951, ενώ η έκτασή του είναι 113,75 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η Ισπίκα είναι κτισμένη πάνω σε ομαλό λόφο, σε μεσοσταθμικό υψόμετρο 170 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Από τα 10 χιλιόμετρα ακτών του Δήμου στη Μεσόγειο Θάλασσα, τα περισσότερα είναι αμμώδεις παραλίες με αμμόλοφους, ενώ ένα νησάκι, το Πόρρι, απέχει 2 χιλιόμετρα από την ακτή.

Οι κάτοικοι της Ισπίκα βιοπορίζονται κυρίως από τη γεωργία, ιδίως από την καλλιέργεια λαχανικών (καρότων, κολοκυθιών, ντοματών), ελαιόδενδρων και αμπελιών. Ιδιαίτερη είναι η έμφαση που δόθηκε στη βιολογική γεωργία, με την Ισπίκα να είναι σήμερα η μεγαλύτερη παραγωγός βιολογικών καρότων σε ολόκληρη τη νότια Ιταλία με ετήσια παραγωγή περί τους 18 χιλιάδες τόνους.

Η Ισπίκα καταστράφηκε από τον μεγάλο σεισμό του 1693 και ξανακτίσθηκε στη σημερινή θέση της.

Το «Κάβα ντ' Ισπίκα» («Σπήλαιο της Ισπίκα») είναι αρχαιολογική θέση που αποτελείται από μία σειρά κατοικιών σκαλισμένων σε βραχώδη σχηματισμό. Οι κατοικίες αυτές δημιουργήθηκαν πριν από τον αρχαιοελληνικό εποικισμό της Σικελίας και χρησιμοποιούνταν μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Η τοποθεσία, παρά την ονομασία της, ανήκει και σε δύο άλλους δήμους, τη Μόντικα και το Ροζολίνι.