Ιωάννα Φιτζάλαν, κόμισσα του Χέρφορντ
| Ιωάννα Φιτζάλαν, κόμισσα του Χέρφορντ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1347[1][2] Κάστρο Άρουντελ |
| Θάνατος | 7 Απριλίου 1419 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Χάμφρεϋ του Μπόχυν, 7ος κόμης του Χέρεφορντ (από 1359)[3][4] |
| Τέκνα | Μαρία του Μπόχυν[3] Ελεονόρα του Μπόχυν[3] |
| Γονείς | Richard FitzAlan, 10th Earl of Arundel[3] και Ελεονώρα του Λάνκαστερ[3] |
| Αδέλφια | Αλίκη Φιτζάλαν, κόμισσα του Κεντ[3] Richard FitzAlan, 11th Earl of Arundel[3] John FitzAlan, 1st Baron Arundel[3] Thomas Arundel[3] |
| Οικογένεια | FitzAlan |
Η Ιωάννα Φιτζάλαν, αγγλ.: Joan FitzAlan, [5] Countess of Hereford, Essex and Northampton (1347 – 7 Απριλίου 1419) ήταν σύζυγος του 7ου κόμη του Χέρφορντ, του 6ου κόμη του Έσσεξ και του 2ου κόμη του Νορθάμπτον. Ήταν η μητέρα της Mαρίας του Μπόχυν, της πρώτης συζύγου του Ερρίκου Μπόλινμπροκ, που αργότερα βασίλευσε ως Ερρίκος Δ΄ της Αγγλίας, και της Ελεονόρας ντε Μπόχυν, δούκισσας του Γκλόστερ. Εγγονός της ήταν ο Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας.
Το 1400, έδωσε τη διαταγή για τον αποκεφαλισμό του κόμη του Χάντινγκτον ως εκδίκηση για το ρόλο που είχε παίξει στην εκτέλεση του αδελφού της, του 11ου κόμη του Άρουντελ .
Τα κτήματα που περιλάμβαναν τη μεγάλη προίκα της Τζόαν την έκαναν μία από τις κύριες γαιοκτήμονες στο Έσσεξ, όπου άσκησε την κυριαρχία, ενεργώντας ως διαιτητής και υπόχρεος στις συναλλαγές ιδιοκτησίας.
Καταγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η λαίδη Ιωάννα Φιτζάλαν γεννήθηκε το 1347 στο κάστρο Άρουντελ, στο Σάσεξ, ως ένα από τα επτά παιδιά, και η μεγαλύτερη κόρη του Ριχάρδου Φιτζάλαν, 10ου κόμη του Άρουντελ και της δεύτερης συζύγου του Eλεονώρας του Λάνκαστερ. Οι γονείς τού πατέρα της ήταν ο Eδμόνδος Φιτζάλαν, 9ος κόμης του Άρουντελ και η Aλίς ντε Βαρέν, και οι γονείς τής μητέρας της ήταν ο Ερρίκος 3ος κόμης του Λάνκαστερ και η Mωντ Τσάγουορθ.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λίγο μετά τις 9 Σεπτεμβρίου 1359, η Ιωάννα παντρεύτηκε τον Χάμφρεϊ του Μπόχυν, έναν από τους πιο ισχυρούς ευγενείς τού βασιλείου. Οι τίτλοι του περιελάμβαναν: ήταν 7ος κόμης του Χέρφορντ, 6ος κόμης του Έσσεξ, 2ος κόμης του Νόρθαμπτον και ήταν ο κληρονομικός φύλακας (constable) της Αγγλίας. Ήταν γιος του Γουλιέλμου του Μπόχυν, 1ου κόμη του Nόρθαμπτον και της Ελισάβετ του Μπάντλεσμερ. Ο γάμος τους ένωσε δύο από τις πιο εξέχουσες οικογένειες ευγενών στο βασίλειο, μια συμμαχία που ενισχύθηκε περαιτέρω από τον γάμο του μεγαλύτερου αδελφού της Ρίτσαρντ με την αδελφή τού Χάμφρεϊ, Ελίζαμπεθ.
Μαζί ο Χάμφρεϊ και η Ιωάννα απέκτησαν δύο κόρες, οι οποίες μετά το τέλος τού πατέρα τους μοίρασαν τα τεράστια κτήματά του μεταξύ τους:
- Eλεονώρα του Μπόχυν (π. 1366- 3 Οκτωβρίου 1399), συγκληρονόμος με τη αδελφή της. Το 1376 παντρεύτηκε τον Θωμά του Γούντστοκ, 1ο δούκα τού Γκλόστερ, τον μικρότερο γιο τού Eδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας και της Φιλίππης του Αινώ. Ο γάμος απέκτησε πέντε παιδιά, συμπεριλαμβανομένης της Anne of Gloucester . Η Eleanor πέθανε ως μοναχή στο Barking Abbey.
- Mαρία του Μπόχυν (1369/70- 1394), συγκληρονόμος με την αδελφή της. Στις 27 Ιουλίου 1380 παντρεύτηκε τον Ερρίκο του Μπόλινμποκ, ο οποίος αργότερα στέφθηκε βασιλιάς ως Ερρίκος Δ'. Αυτή πέθανε πριν εκείνος ανέβει στον θρόνο. Απέκτησαν έξι παιδιά, συμπεριλαμβανομένου του βασιλιά Ερρίκου Ε' της Αγγλίας.
Το τέλος της
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η λαίδη Ιωάννα Φιτζάλαν πέθανε στις 7 Απριλίου 1419 και τάφηκε με τον σύζυγό της στο αβαείο Γουάλντεν, το οποίο είχε ενισχύσει προηγουμένως.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 I2272. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10169.htm#i101689. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 «Kindred Britain»
- ↑ p10169.htm#i101689. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Duggan, Anne· Ward, Jennifer C. (2000). Nobles and Nobility in Medieval Europe: Concepts, Origins, Transformations. Boydell & Brewer Ltd. σελ. 251. ISBN 9780851158822. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2021.
(...) because of the number of sons born to the higher nobility in the late fourteenth and fifteenth centuries, (...) The emphasis on agnatic lineage was reflected in the fact that the woman kept her natal family name when she married and did not become fully a member of her marital kin.