Ιωάννης Βαληνάκης
| Ιωάννης Βαληνάκης | |
|---|---|
 | |
| Υφυπουργός Εξωτερικών | |
| Περίοδος 10 Μαρτίου 2004 – 7 Οκτωβρίου 2009 | |
| Πρωθυπουργός | Κώστας Καραμανλής |
| Προκάτοχος | Ανδρέας Λοβέρδος |
| Διάδοχος | Σπύρος Κουβέλης |
| Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου | |
| Περίοδος 7 Μαρτίου 2004 – 7 Σεπτεμβρίου 2009 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 31 Μαΐου 1955, Αθήνα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Νέα Δημοκρατία |
| Σύζυγος | Χριστίνα Χαρατσάρη |
| Παιδιά | 1 |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης Πανεπιστήμιο Παντεόν-Σορμπόν Γερμανική Σχολή Αθηνών |
| Επάγγελμα | Καθηγητής Πανεπιστημίου |
| Ιστοσελίδα | valinakis |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιωάννης Βαληνάκης ( Αθήνα ,31 Μαΐου 1955) είναι Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου στον τομέα των διεθνών σχέσεων και πολιτικός.
Γενικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955 με καταγωγή από τη Χάλκη και την Κάλυμνο των Δωδεκανήσων. Πατέρας του ήταν ο ιατρός Γεώργιος Βαληνάκης, και μητέρα του η πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Τότα Βαληνάκη. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διεθνές δίκαιο και πολιτική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Ολοκλήρωσε μεταπτυχιακά προγράμματα στη διεθνή πολιτική, στην αμυντική πολιτική και στην ιστορία των διεθνών σχέσεων, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι Ι) από το οποίο αναγορεύθηκε διδάκτορας των διεθνών σχέσεων με άριστα το 1981.[1][2] Σήμερα είναι Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αριστείας Jean Monnet του ΕΚΠΑ και μέλος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου του Wilfried Martens Centre for European Studies στις Βρυξέλλες. Διετέλεσε Υφυπουργός Εξωτερικών (2004 - 2009), Βουλευτής Δωδεκανήσου με τη Νέα Δημοκρατία και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Η σύζυγός του, Χριστίνα Χαρατσάρη, είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και μαζί έχουν μια κόρη.[3]
Έχει συγγράψει βιβλία σχετικά με τις διεθνείς σχέσεις ενώ έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα και μελέτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.[2][4] Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά.[3]
Συμμετείχε σε πολλές διεθνείς και ελληνικές επιτροπές και έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις, διεθνή παράσημα και μετάλλια, από τη Γερμανία (Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας, 2009), Ιταλία (Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας, 2008), Αυστρία (Χρυσός Μεγαλόσταυρος Α΄ Τάξεως του Τάγματος της Τιμής, 2007), Δανία (Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Ντάνενμπρογκ, 2006), Κύπρο (Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Μακαρίου Γ΄, 2005) και Νορβηγία (Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας, 2004).[5]
Πανεπιστημιακή σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1983, σε ηλικία 28 χρόνων, εξελέγη επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Νομικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Το 1988 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών στο γνωστικό αντικείμενο «Διεθνείς Σχέσεις». Το 1992 εξελέγη καθηγητής της διεθνούς και ευρωπαϊκής πολιτικής στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Έχει τιμηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2000, 2010, 2013 και 2017) με τα ευρωπαϊκά βραβεία "Έδρα Jean Monnet" και "Ευρωπαϊκή Αριστεία Jean Monnet". Το 2013 του απενεμήθη η ανώτατη ευρωπαϊκή διάκριση της Έδρας "Jean Monnet Ad Personam" για το συνολικό πανεπιστημιακό και πολιτικό του έργο και την προσφορά του στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Δίδαξε και διετέλεσε ερευνητής σε πολλά Πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μεταξύ αυτών στη Νέα Υόρκη (Ινστιτούτο Ανατολικών και Δυτικών Σπουδών), τις Βρυξέλλες (Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών), το Λονδίνο (Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου), το Παρίσι (Ινστιτούτο Σπουδών Ασφάλειας στην ΕΕ) και την Κύπρο (Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις),[1] ενώ είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων και μελετών σχετικά με τις Διεθνείς Σχέσεις, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Έχει διετελέσει γενικός διευθυντής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) (1988-1998), δενικός διευθυντής (2000-2004) και πρόεδρος του Κέντρου Αριστείας Jean Monnet του Πανεπιστημίου Αθηνών (2009-σήμερα), επιστημονικός ακόλουθος στη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου (2011-2013) και στο Ινστιτούτο Μελετών για θέματα ασφαλείας της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης (1997-1998). Ήταν, επίσης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ρόμπερτ Σούμαν (1999-2001), του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Ευξείνου Πόντου (ΔΙΚΕΜΕΠ) και άλλων ερευνητικών φορέων.[1]
Πολιτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ενασχόληση του με την πολιτική ξεκίνησε το 1998 όταν προσκλήθηκε από τον Κώστα Καραμανλή, τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αναλάβει σύμβουλός του για ευρωπαϊκά θέματα και γραμματέας Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας (Οκτώβριος 1998). Από τον Μάιο του 2003 μέχρι και τον Μάρτιο του 2004 διετέλεσε εξωκοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής.[3]
Εξελέγη βουλετής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του Μαρτίου 2004 ενώ τον Σεπτέμβριο του 2007 εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Δωδεκανήσου.[6] Την περίοδο που ήταν βουλευτής διετέλεσε Υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τα πολιτικά και ευρωπαϊκά θέματα στις κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή (2004[7] και 2007[8]). Ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας που διαπραγματεύθηκε το Κυπριακό στη Λουκέρνη οι οποίες οδήγησαν στην απόρριψη του Σχεδίου Ανάν και στην ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς όρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.[3]
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Υφυπουργός Εξωτερικών συμμετείχε επίσης ως κύριος διαπραγματευτής εκ μέρους της Ελλάδας σε διάφορα ευρωπαϊκά θέματα, όπως το «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» και τη μετέπειτα Συνθήκη της Λισσαβώνας (2004-2008), τον Προϋπολογισμό του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης της περιόδου 2007-2013, τις διαπραγματεύσεις με τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες για τη διεύρυνση της Ένωσης κ.ά.[3] Θεωρείται ο θεωρητικός της εξωτερικής πολιτικής του Κώστα Καραμανλή [9] του οποίου ήταν σύμβουλος για τα εξωτερικά και ευρωπαϊκά θέματα την περίοδο της αντιπολίτευσης και υφυπουργός εξωτερικών την περίοδο της Πρωθυπουργίας του (2004-2009), συνοδεύοντας τον σε όλα του σχεδόν τα ταξίδια στο εξωτερικό. Το βιβλίο του "Με όραμα και πρόγραμμα: Εξωτερική πολιτική για μια Ελλάδα με αυτοπεποίθηση"[10] επηρέασε τη σκέψη του Κώστα Καραμανλή και την ελληνική διπλωματία της περιόδου 2004 - 2009. Είναι ο εμπνευστής του μυστικού σχεδίου "Ελλάς επί τέσσερα" για τη δημιουργία ελληνικής ΑΟΖ που θα τετραπλασίαζε τον χώρο ελληνικής κυριαρχίας στην Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο[11].
Μετά τις εκλογές του 2009 ο Γιάννης Βαληνάκης, αποχώρησε από την πολιτική και δίδαξε σε πανεπιστήμια του εξωτερικού ενώ εργάστηκε στον κοινωφελή και ιδιωτικό τομέα διατηρώντας μόνο την ιδιότητα του συνεργάτη του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Βίλφριντ Μάρτενς, καθώς και του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Μελετών του ΕΛΚ.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «ΕΚΠΑ: Ευρωπαϊκό Κέντρο Αριστείας Jean Monnet - Βαληνάκης Ιωάννης». www.jmc.uoa.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 «Βαληνάκης, Γιάννης Γ». www.biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2016.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ιωάννη Βαληνάκη». www.valinakis.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Ιωάννης Βαληνάκης - Συγγραφικό έργο». www.valinakis.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Βιογραφικό Γιάννη Βαληνάκη» (PDF). www.rhodes.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Κοινοβουλευτική Θητεία Βουλευτών Από Τη Μεταπολίτευση Ως Σήμερα - Βαληνάκης Γεωργίου Ιωάννης». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (2004)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (2007)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2016.
- ↑ 1968-, Kottakēs, Manōlēs,· 1968-, Κοττάκης, Μανώλης, (2011). Karamanlēs : off the record. Athēna: Ekdotikos Organismos Livanē. ISBN 9789601424538. 778212614.
- ↑ 1955-, Valēnakēs, Giannēs, (1997). Me horama kai programma : exōterikē politikē gia mia Hellada me autopepoithēsē. Thessalonikē: Paratērētēs. ISBN 9789602609552. 42619331.
- ↑ Foreign Affairs. Ιούνιος 2012. https://www.foreignaffairs.com.