Ιωάννης Μηλιάδης
| Ιωάννης Μηλιάδης | |
|---|---|
| Γέννηση | 1895 Αθήνα |
| Θάνατος | 1975 Αθήνα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ιδιότητα | ανθρωπολόγος και αρχαιολόγος |
| δεδομένα () | |
Ο Ιωάννης Μηλιάδης (1895-1975) ήταν Έλληνας αρχαιολόγος του 20ού αιώνα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1895. Γιος του Νικολάου Μηλιάδη, αξιωματικού του ελληνικού στρατού, και της Καλλιόπης το γένος Κουφογιάννη, σπούδασε στη Φιλοσοφική της Αθήνας, αλλά παρακολούθησε και μαθήματα Νομικής. Έκανε μεταπτυχιακά στη Βιέννη, στο Βερολίνο και στο Μόναχο. Το 1919 συμμετείχε στην Καλλιτεχνική Συντροφιά, μαζί με τους Τέλλο Αγρα, Δημοσθένη Βουτυρά, Αγγελο Δόξα, Δημήτρη Μυράτ και άλλους. Ήταν δημοτικιστής, μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου και της Δημοκρατικής Νεολαίας του Αλέξανδρου Παπαναστασίου.
Διορίστηκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία το 1919 και έγινε Έφορος Αρχαιοτήτων το 1925. Διενήργησε ανασκαφές σε Αγρίνιο, Αμβρακία, Νικόπολη και αλλού. Το 1940 ανέλαβε διευθυντής του Μουσείου Ακροπόλεως θέση στην οποία παρέμεινε[1] μέχρι το 1961 που συνταξιοδοτήθηκε αν και εξακολούθησε να παρέχει υπηρεσίες στο Μουσείο αμισθί μέχρι τον θάνατό του. Ήταν πρωτεργάτης, μαζί με τους αρχαιολόγους Χρήστο Καρούζο και Σέμνη Παπασπυρίδη-Καρούζου, της σωτηρίας των ελληνικών αρχαιοτήτων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Την περίοδο της Κατοχής συμμετείχε στο Εθνικό Συμβούλιο ως εθνοσύμβουλος Αθηνών. Θα συλληφθεί μετά τα Δεκεμβριανά και θα σταλεί στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα της Λιβύης.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΛΔ και πρόεδρος της επιτροπής της για την επεξεργασία του προγράμματός της. Θα διαφωνήσει με την ΕΛΔ και το 1946 θα ενταχθεί στην «Ανεξάρτητη Σοσιαλιστική Ομάδα» και μετέπειτα στο Κόμμα των Προοδευτικών Φιλελευθέρων. Το 1964 διορίστηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Θεάτρου με πρόεδρο τον Γιώργο Θεοτοκά.[2]
Υπήρξε πολυσχιδής πνευματική προσωπικότητα αφήνοντας έργο που πραγματεύεται ευρύτερα θέματα λογοτεχνικά και κοινωνικού προβληματισμού, συνδεδεμένα με το ευρύτερο πλαίσιο της εποχής του.[3]
Πέθανε στην Αθήνα στις 24/9/1975 από ανακοπή καρδιάς κατά τη διάρκεια συνεδρίασης στο Υπουργείο Πολιτισμού για την Ακρόπολη.[4]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, επιμ. (1937). Λεύκωμα της εκατονταετηρίδος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 1837 - 1937. Εν Αθήναις: Αρχαιολογική Εταιρεία. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2010.
- Γιάννης Παπακώστας, Από τη Λογοτεχνία στον Κοινωνικό Προβληματισμό, Γιάννης Μηλιάδης (1895-1975), Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 2012.
- Γιάννης Μηλιάδης (επιμέλεια Γιολάντα Χατζή). Γράμματα στην Ελλη. Αλληλογραφία με την Έλλη Λαμπρίδη. Αρχείο, Ιούλιος 2017.
- Εκδήλωση μνήμης αφιερωμένη στο Γιάννη Μηλιάδη, 4/11/2016.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Για ένα διάστημα την περίοδο του Εμφυλίου είχε πιθανώς απομακρυνθεί από την υπηρεσία. (σελ. 93-94 στο: Β. Πετράκος. Η περιπέτεια της ελληνικής αρχαιολογίας στον βίο του Χρήστου Καρούζου, Αθήνα 1995, ISBN: 9789607036476)
- ↑ «"Ο Γιάννης Μηλιάδης στη θέση του παραιτηθέντος Σεφέρη"». εφημερίδα Ελευθερία: σελ. 2. 1964-06-11. http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=64&dc=11&db=6&da=1964.
- ↑ Παπακώστας, Γιάννης (2012). Από τη λογοτεχνία στον κοινωνικό προβληματισμό. Ποιήματα, μεταφράσεις, μελέτες και άρθρα του Γιάννη Μηλιάδη (1895-1975). Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη. ISBN 9789607316523.
- ↑ Καρακωτιας, Κώστας (21 Ιουλίου 2013). «Η ανάδυση ενός διανοούμενου και μιας εποχής | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2022.