Κάστρο Παραλίου Άστρους
Συντεταγμένες: 37°25′06″N 22°46′01″E / 37.418392°N 22.767044°E
Κάστρο Παραλίου Άστρους | |
---|---|
Είδος | κάστρο και οικισμός |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°25′6″N 22°46′1″E |
Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Βόρειας Κυνουρίας |
Τοποθεσία | Παράλιο Άστρος |
Χώρα | Ελλάδα |
Έναρξη κατασκευής | 1256 |
Υλικά | πέτρα |
Προστασία | αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Το Κάστρο Παραλίου Άστρους είναι μεσαιωνικό κάστρο που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου του Παραλίου Άστρους, απέχει 4 χιλιόμετρα από το Άστρος.[1]
Ο χώρος του κάστρου, είναι ανοιχτός και επισκέψιμος καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου και ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τη θέα προς τον Αργολικό κόλπο, το Ναύπλιο και την πεδιάδα του Άστρους.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο κάστρο διακρίνονται δύο οικοδομικές φάσεις: Η πρώτη φάση αφορά την περίοδο μεταξύ του 17ου αι. και του τέλους του 18ου αι. Ίσως μάλιστα να σχετίζεται με το τέλος της Β’ Ενετοκρατίας και την ανακατάληψη του Μοριά το 1715 από τους Οθωμανούς. (Εκείνη την εποχή οι Οθωμανοί οχύρωσαν κάποιες θέσεις για να εδραιώσουν την παρουσία τους στην περιοχή φοβούμενοι τους Τσάκωνες αλλά και την επιστροφή των Ενετών.)[2]
Η δεύτερη κατασκευαστική περίοδος εντοπίζεται από το 1824 και 1825, όταν το κάστρο ανήκε στους τρεις αδερφούς Ζαφειρόπουλους[3] οι οποίοι ήταν πλούσιοι έμποροι από το εξωτερικό και μυημένοι στη Φιλική Εταιρεία.
Την περίοδο του 1821 οι αδερφοί Ζαφειρόπουλοι (Κωνσταντίνος, Ιωάννης και Παναγιώτης), με καταγωγή από τον Άγιο Ιωάννη, οχυρώνουν το κάστρο φτιάχνοντας εκεί τις κατοικίες τους. Στις 4 Αυγούστου 1826, 1200 στρατιώτες που είχαν κλειστεί μέσα στο κάστρο νίκησαν τον πολυάριθμο στρατό του Ιμπραήμ που το πολιορκούσε. Το 1833, ο Πάνος Ζαφειρόπουλος (Άκουρος), αφιέρωσε το κάστρο στο Βασίλειο της Ελλάδας και στον βασιλιά Όθωνα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, το κάστρο εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε.[4]
Αρχιτεκτονική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το σχήμα του κάστρου είναι σχεδόν τετράγωνο ενώ οι απότομοι βράχοι στα δυτικά και η θάλασσα στα ανατολικά κάνουν το στενόμακρο λόφο οχυρό που δύσκολα κυριευόταν. Το κάστρο έχει δύο πύλες, μία προς το βορειοδυτικό άκρο την οποία προστατεύει ένας ογκώδης κυκλικός πύργος και η δεύτερη στα ανατολικά, που έχει πρόσβαση από το πάνω μέρος του Παραλίου Άστρους. Ο οχυρωματικός περίβολος του σώζεται σε ύψος ως 6 μέτρα και διαθέτει, κυρίως στην ανατολική πλευρά, πολεμίστρες ενώ στο νότιο μέρος του διαθέτει ανοίγματα για πυροβόλα όπλα. Στο πλάτωμα της κορυφής διασώζονται ερειπωμένες αποθήκες, δεξαμενές νερού και οι τρεις κατοικίες των Ζαφειρόπουλων.
Η πρώτη κατοικία, του Παναγιώτη Ζαφειρόπουλου, έχει ορθογώνια κάτοψη και είναι χτισμένη πάνω στα θεμέλια παλαιότερου οικοδομήματος. Η δεύτερη, του Κωνσταντίνου Ζαφειρόπουλου, έχει τέσσερα διαμερίσματα, βοηθητικούς χώρους, αποχωρητήριο και στέρνες. Η τρίτη κατοικία, του Ιωάννη Ζαφειρόπουλου, δε σώζεται σε καλή κατάσταση και μοιάζει αρκετά με αυτή του Κωνσταντίνου.
Φωτοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Η είσοδος του κάστρου (νότια πλευρά)
-
Ο ενετικός πύργος του κάστρου (ανατολική πλευρά)
-
Το κάστρο και η κορυφογραμμή του λόφου ως τη θάλασσα
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού - Κάστρο Παράλιου Άστρους». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Παπαθανασίου, Μανώλης. «Κάστρο Παράλιου Άστρους». Καστρολόγος. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2022.
- ↑ «Παράλιο Άστρος - mobileContent». ecastles.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2022.
- ↑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ - Πελοπόννησος - Κάστρο Παράλιου Άστρους
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πέτρος Σαραντάκης - Αρκαδία: οι Ακροπόλεις, τα Κάστρα και οι Πύργοι της, εκδόσεις Οιάτης, ISBN 960-91420-3-6, Αθήνα 1993
- Παράλιο Άστρος – mobileContent – eCastles (culture.gr)
- Σμαράγδη Ι. Αρβανίτη, Το κάστρο του Παράλιου Άστρους Κυνουρίας – Ένα προπύργιο της Ελληνικής Επανάστασης, Days of Art in Greece, τεύχος 12, 2021
- Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα, Εκδόσεις Πεντάλοφος, 2015, ISBN 978-960-99424-2-3