Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κάστρο της Λοάρρε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κάστρο της Λοάρρε
Λοάρρε ( Ουέσκα) σε  Ισπανία
Το κάστρο της Λοάρρε
ΤύποςΚάστρο ρομανικής αρχιτεκτονικής
Πληροφορίες τόπου
ΣυνθήκηΑνακατασκευασμένο
Ιστορία τόπου
Ολοκλήρωση11ος αιώνας
Κτίστηκε απόΣάντσο Γκαρθές Γ΄ της Παμπλόνα
Πληροφορίες δοκιμών
Επανόρθωση
  • Περίπου το 1071
  • Τα τείχη το 1287

Το κάστρο της Λοάρρε (ισπανικά: castillo de Loarre‎‎) είναι ρομανικό κάστρο στην Ισπανία, που βρίσκεται κοντά στην πόλη με το ίδιο όνομα, στην οροσειρά της Λοάρρε, στην επαρχία της Ουέσκας, στην αυτόνομη κοινότητα της Αραγωνίας.

Από την θέση που είναι χτισμένο, έχει τον έλεγχο ολόκληρης της πεδιάδας της Όγια ντε Ουέσκα, και ιδίως της Μποέλα, των κύριων μουσουλμάνικών πεδίων της περιοχής που έλεγχε τα πλούσια γεωργικά εδάφη της πεδιάδας. Χτίστηκε τον 11ο αιώνα και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, πράγμα που το καθιστά ένα από τα καλύτερα δείγματα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής και αστικής ρομανικής στην Ισπανία. Εντάχθηκε με τον τίτλο του μνημείου «Μεγάλου Πολιτιστικού Ενδιαφέροντος» και ως «Εθνικό Μνημείο» το έτος 1906. Τα περιφερειακά ιδρύματα και τα ιδρύματα της κομάρκας ενδιαφέρονται για την προώθηση του ώστε να δηλωθεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ.[1]

Το κάστρο βρίσκεται σε ένα ύψωμα ακρωτήρι από ασβεστολιθικά πετρώματα που χρησιμεύουν ως θεμέλια στην βάση του. Αυτό αποτελούσε και ένα μεγάλο αμυντικό πλεονέκτημα για το κάστρο, καθώς με αυτόν τον τρόπο τα τείχη δεν θα μπορούσαν να διαπεραστούν (μέσω της κοινής τεχνικής στην πολιορκία των κάστρων, η οποία βασιζόταν στο να χτιστεί μια σήραγγα κάτω από τα τείχη, που στη συνέχεια θα τα διαπεράσει ώστε να ανοίξει ένα πέρασμα μέσα από το οποίο θα γίνει η επίθεση). Επιπλέον περιβάλλεται από ένα τείχος με πύργους.

Το κάστρο βρίσκεται διατηρημένο σε μια αρκετά καλή κατάσταση (εκτός από το κομμάτι του παλιού κάστρου του Σάντσο Γ´ της Ναβάρρας, που είναι σε πολύ χειρότερη), και θεωρείται ως η καλύτερα διατηρημένη ρομανική οχύρωση στην Ευρώπη. Ξεχωρίζουν το μικρό εκκλησάκι, η κρύπτη της Σάντα Κιτέρια, που βρίσκεται στην είσοδο (με μια καταπληκτική ακουστική) και η μεγαλοπρεπής εκκλησία του κάστρου (στην οποία είναι άγνωστη η προέλευσή των ρομανικών πινάκων που υπάρχουν στο εσωτερικό της) της οποίας ξεχωρίζει ο εντυπωσιακός θόλος (που θεωρείται τουλάχιστον σπάνιος στην ρομανική αρχιτεκτονική).

Τοποθεσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε μακρινή θέα.
Το Κάστρο της Λοάρρε από την αντίθετη πλευρά.

Η τοποθεσία του κτιρίου αποτελεί την βασική πτυχή στην κατανόηση του στρατιωτικού του χαρακτήρα. Βρίσκεται στην είσοδο των Πυρηναίων, ακριβώς εκεί που τα βουνά δίνουν τη θέση τους στην πεδιάδα, και με αυτόν τον τρόπο δεσπόζει σε ολόκληρη την περιοχή. Η μεγάλη πεδιάδα που σχηματίζει την περιοχή Όγια εκτείνεται μέχρι τις όχθες του ποταμού Έβρου έως την Σαραγόσα.

Πίσω από το κάστρο στα βόρεια βρίσκονται τα Πυρηναία όρη και η σημαντική πόλη Χάκα.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πίσω άποψη.
Μακρινή άποψη της τοποθεσίας του φρουρίου.
Ο πύργος του παρατηρητηρίου και μέρος των εξωτερικών τειχών.
Χάρτης του Κάστρου της Λοάρρε. Δείχνει την γενική κάτοψη του κτιρίου. Με πιο σκούρο χρώμα φαίνονται τα τείχη της αρχικής αμυντικής κατασκευής που έγινε μεταξύ των ετών 1020 και 1035 και με το πιο ανοιχτό χρώμα η διεύρυνση τους που έγινε το 1071 ώστε να προσαρμοστεί η οχύρωση στα νέα μοναστηριακά χαρακτηριστικά.

Η ανακάλυψη ρωμαϊκών νομισμάτων στην περιοχή γύρω από το κάστρο οδηγεί στο συμπέρασμα πως αυτό πρέπει να ήταν χτισμένο πάνω από τον ρωμαϊκό οικισμό Calagurris Fibularia.[2]

Το κάστρο χτίστηκε τον 11ο αιώνα, με διαταγή του βασιλιά Σάντσο Γ΄, προκειμένου να χρησιμεύσει ως φυλάκιο στα σύνορα, για προστασία από τις οργανωμένες επιθέσεις εναντίον του χωριού της Μπολέα, που βρίσκεται στην πεδιάδα όπου δεσπόζει το κτίριο. Από την εποχή αυτή χρονολογείται το βασιλικό κτίριο, το παρεκκλήσι, ο πύργος της Βασίλισσας, η αυλή των όπλων, τα στρατιωτικά και υπηρεσιακά δωμάτια και ο κύριος πύργος (πρώην παρατηρητήριο).

Αργότερα, το 1071, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σάντσο Ραμίρεθ έγινε μια επέκταση που του έδωσε τη μορφή με την οποία παραμένει έως σήμερα. Από την περίοδο αυτή είναι τα άλλα κτίσματα συμπεριλαμβανομένης της εκκλησίας. Η εντός των τειχών πόλη χτίστηκε το 1287.

Μετά την επέκταση ιδρύθηκε ένα κανονικό μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου. Ο Πέτρος Α΄ της Αραγωνίας, γιος του Σάντσο Ραμίρεθ, άλλαξε την κεφαλή του εκκλησιασμού προς το Μοντεαραγόν, κίνηση με το οποία η Λοάρρε έχασε τον μοναστικό της χαρακτήρα. Η έξωση των μουσουλμάνων της περιοχής της Όγια, είχε ως αποτέλεσμα το κάστρο να χάσει και τον στρατιωτικό του χαρακτήρα, χάνοντας έτσι την σημασία και την επιρροή του. Στο πλαίσιο της εξέγερσης του κόμη του Ουρζέλ, το φρούριο αυτό χρησίμευσε προς όφελος της πλευράς των μαχητών του Ουρζέλ, και έπαιξε ρόλο στην πολιορκία του 1413, όταν η ηγουμένη Violante de Luna υπερασπίστηκε με σθένος το κάστρο, αλλά ωστόσο ηττήθηκε από την βασιλική πλευρά.

Τον δέκατο πέμπτο αιώνα, ο πληθυσμός που ζούσε στους πρόποδες του κάστρου μεταφέρθηκε στο σημερινό χωριό της Λοάρρε, επαναχρησιμοποιόντας υλικά από το φρούριο.

Περιγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θέα του κάστρου στο ηλιοβασίλεμα.
Πόρτα των τειχών που δίνει είσοδο στο κάστρο της Λοάρρε

Η κατασκευή δένει αρμονικά με το τοπίο παρά το μεγάλο της μέγεθος. Όλο το σύνολο περιβάλλεται από ένα μεγάλο τείχος που χτίστηκε το 1287. Το τείχος καλύπτει περίπου 10.000 τετραγωνικά μέτρα και έχει περίμετρο 172 μέτρα. Είναι κατασκευασμένο με ημικυκλικούς οχυρωματικούς πύργους, ενώ υπάρχει και ένας ορθογώνιος σε μία από τις εισόδους του.

Η πύλη της εισόδου του κτιρίου είναι ρομανικού ρυθμού με διακόσμηση στο τύμπανο. Οδηγεί στη συνέχεια σε μια επιβλητική σκάλα που καλύπτεται από θολωτή καμάρα και είναι διακοσμημένη με πέτρινο καρό στολισμό τύπου καθεδρικού της Χάκας. Στις πλευρές της σκάλας υπάρχουν δύο δωμάτια, το ένα στα αριστερά είναι το σώμα φρουράς και το άλλο στα δεξιά είναι η κρύπτη της Σάντα Κιντέρια, που ήταν τόπος ταφής. Αυτή η σκάλα διαμέσου δύο άλλων στενών κλιμάκων οδηγεί στην εκκλησία.

Πάνω από την κρύπτη βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Πέτρου. Είναι μια ρομανική κατασκευή ενός ενιαίου ναού με μια ημικυκλική αψίδα διακοσμημένη με κίονες λαξευμένους στους τοίχους με σκαλιστά κιονόκρανα με φανταστικά, φυτικά και βιβλικά μοτίβα. Το κεντρικό κλίτος καλύπτεται από καμάρα και είναι διακοσμημένη από ένα μακρύ πέτρινο καρό στολισμό. Μεταξύ της κόγχης του ιερού βήματος και του κυρίως ναού ανοίγεται ένας θόλος ύψους 26 μέτρων.

Στα δεξιά της κατασκευής βρίσκονται οι εξαρτήσεις των κανονικών κληρικών και των ευγενών που ζούσαν στο κάστρο. Υπάρχει επίσης το μπουντρούμι (το οποίο χρησιμοποιούταν επίσης για αποθήκευση) και η αίθουσα των όπλων. Διάφορα παράθυρα αραβικού τύπου παρέχουν θέα προς το σημείο όπου βρισκόταν το χωριό της Λοάρρε μέχρι τον δέκατο έκτο αιώνα.

Στα νότια, εκεί που υπήρχε το τμήμα του αρχικού κάστρου με τον περισσότερο στρατιωτικό χαρακτήρα, βρίσκεται η αυλή των όπλων και δίπλα η εκκλησία της Σάντα Μαρία, η οποία προϋπήρχε της ίδρυσης της μονής. Ξεχωρίζουν το υδραγωγείο με χωρητικότητα αποθήκευσης έως και 8.000 λίτρα νερού, οι στρατιωτικοί ξενώνες, ο βορινός πύργος (που καταστράφηκε) και οι κουζίνες.

Ο πύργος της βασίλισσας βρίσκεται προς την είσοδο στο στρατιωτικό τμήμα, το οποίο και προστατεύει. Ο κυρίως πύργος, ύψους 22 μέτρων, έχει 5 ορόφους και επικοινωνούσε με το κάστρο μέσω μιας κρεμαστής γέφυρας.[3]

Κινηματογράφος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μία από τις πρώτες ταινίες που γυρίστηκαν σε αυτό το σκηνικό, ήταν ισπανική ταινία «Βαλεντίνα» το 1982 με πρωταγωνιστή τον Χόρχε Σάνθ και τον Άντονι Κουίν και σε σκηνοθεσία Αντόνιο Χοσέ Μπετανκόρ, που βασίζεται στο μυθιστόρημα του αραγωνέζου Ραμόν Χοσέ Σεντέρ Γκαρθές, «Το Χρονικό της Αυγής».

Το Κάστρο της Λοάρρε πρωταγωνίστησε στα γυρίσματα της ταινίας «Το βασίλειο των Ουρανών» (Kingdom of Heaven) (2005) από τον σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ, με πρωταγωνιστές μεταξύ άλλων τους Ορλάντο Μπλουμ, Έυα Γκριν, Λίαμ Νίσον και Τζέρεμι Άιρονς. Οι κάτοικοι του χωριού Λοάρρε συμμετείχαν στα γυρίσματα της ταινίας ως κομπάρσοι στις συμπληρωματικές σκηνές.[4] Το κάστρο εμφανίζεται στην αρχή και στο τέλος της ταινίας.

Ήταν επίσης σκηνικό για την ισπανική ταινία «Μιγκέλ και Γουίλιαμ» (Miguel y William) (2006), με τους Έλενα Ανάγια, Juan Luis Galiardo, Τζεραλντίν Τσάπλιν, Malena Alterio και Josep Maria Pou.




Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Loarre, a la espera de que su Castillo sea Patrimonio de la Humanidad». ABC (periódico). 9 Μαίου 2013. http://www.abc.es/local-aragon/20130512/abci-loarre-patrimonio-humanidad-201305090945.html. Ανακτήθηκε στις 23 Μαίου 2013. 
  2. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2017. 
  3. ↑ Tríptico de la vista al castillo de Loarre.
  4. ↑ Κρεκούκιας, Θανάσης. «Ένα μεσαιωνικό ταξίδι στα κάστρα της Ισπανίας». oneman.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-06-17. https://web.archive.org/web/20170617161652/http://www.oneman.gr/keimena/diabasma/megala_keimena/ta-kastra-ths-ispanias.3532027.html. Ανακτήθηκε στις 07 Αυγούστου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάστρο_της_Λοάρρε&oldid=10765133"