Κάστρο του Μπούζοφ

Κάστρο του Μπούζοφ
Bouzov
Είδος	κάστρο
Γεωγραφικές συντεταγμένες	49°42′16″N 16°53′23″E
Διοικητική υπαγωγή	d:Q56413359
Χώρα	Τσεχία
Ιδιοκτήτης	Τσεχία
Προστασία	εθνικό μνημείο της Τσεχικής Δημοκρατίας
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Άποψη του Κάστρου του Μπούζοφ από το πάρκο.

Το Κάστρο του Μπούζοφ (τσεχικά: Hrad Bouzov) είναι ένα φρούριο του 14^ου αιώνα στη Μοραβία της Τσεχικής Δημοκρατίας, για το οποίο γίνεται αναφορά πρώτη φορά το 1317. Χτίστηκε πάνω σε έναν λόφο μεταξύ του χωριού Βόζντεκ και της πόλης Μπούζοφ, 21 χιλιόμετρα δυτικά του Λιτοβέλ και 28 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Όλομουτς. Το κάστρο έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορες παραγωγές ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, συμπεριλαμβανομένων των Αραμπέλα, Φανταγκίρο και Πριν από την πτώση.

Ιστορία

Το Μπουζόφ ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα με σκοπό να διασφαλίζει τον εμπορικό δρόμο από το Όλομουτς στο Λόστιτσε. Η μικρή αριστοκρατική οικογένεια των Μπουζ ήταν οι πρώτοι καταγραμμένοι ιδιοκτήτες του από το 1317 ως το 1339. Εξαιτίας αυτής της οικογένειας πήρε την ονομασία του το κάστρο. Η ιδιοκτησία του κάστρου έπειτα άλλαξε, με τους λόρδους του Κούνστατ να είναι μεταξύ των σημαντικότερων μεσαιωνικών ιδιοκτητών του. Σύμφωνα με την παράδοση, το κάστρο του Μπουζόφ συνδέεται συχνά με το όνομα του διασημότερου μέλους της ευγενούς δυναστείας, του Γεωργίου του Ποντεμπράντι, που γεννήθηκε στο Μπουζόφ το 1420 και στέφθηκε ως Τσέχος βασιλιάς το 1458. Ο αρχικός τίτλος του ήταν Γεώργιος του Κούνστατ και του Μπούζοφ. Το 1558 το κάστρο κάηκε ολοσχερώς και έχασε ένα μεγάλο μέρος της μεγαλοπρεπούς ποιότητάς του. Κατά τη διάρκεια των αιώνων υπήρξαν διάφορες αλλαγές στους ιδιοκτήτες του, από τους λόρδους του Βίλντενμπερκ, στον μαρκήσιο Ιάκωβος της Μοραβίας και τις οικογένειες Χάουγκβιτς και Ποντ Στάτσκι. Το 1696 η βαρονία του κάστρου αγοράστηκε από τον μεγάλο μάγιστρο του τεκτονικού τάγματος, τον Φραγκίσκο Λουδοβίκο από τη Ρηνανία.

Όπως η κατοχή του Μπούζοφ άλλαξε πολλές φορές χέρια, με παρόμοιο τρόπο, επίσης, η εμφάνισή του άλλαξε από ένα πρώιμο γοτθικό κάστρο σε ένα κάστρο αναγεννησιακού ρυθμού. Στην εποχή που κατεχόταν από τους λόρδους έπαιξε ως επί το πλείστον ένα αμυντικό ρόλο. Είναι πιθανόν να αποτελούνταν από ένα πύργο και ένα αμυντικό τείχος, καθώς και ξύλινες οικίες. Οι Βίλντενμπερκ έχτισαν ένα πέτρινο αρχοντικό στη δυτική πλευρά, που ήταν πιο ψηλό από τον προμαχώνα του κάστρο. Ήδη από τον 14^ο αιώνα, το κάστρο επεκτάθηκε σημαντικά, με τη δημιουργία ενός οικισμού, προπυργίου, το οποίο διέθετε ένα παρατηρητήριο 61 μέτρα σε ύψος, και μιας τάφρου, γύρω από το κάστρο. Κατά τη διάρκεια της κατοχής του από την οικογένεια του Κούνστατ, το αρχοντικό οχυρώθηκε με νέο προμαχώνα, δύο προπυργίων, και η τάφρος ανοικοδομήθηκε με πέντε προμαχώνες. Αργότερα, ανεγέρθηκε ένα στρογγυλό προπύργιο και το ψηλότερο παρατηρητήριο επισκευάστηκε.

Το Μπούζοφ στις αρχές του 19^ου αιώνα.

Το 1408 το κάστρο πέρασε στα χέρια του Βικτορίν του Μπούζοφ. Το 1499 οι Χάουγκβιτς άρχισαν την οικοδόμηση ενός παλατιού στην ανατολική πλευρά του και συνέδεσαν το βόρειο και το νότιο κτήριο κατοικιών. Στο πρώτο μισό του 15^ου αιώνα μετατράπηκε σε ένα φρούριο των Ουσιτών, χρησιμεύοντας ως φυλακή για συλληφθέντες Σουηδούς, κατά τη διάρκεια του Τριακονταετή Πολέμου. Στο δεύτερο μισό του 16^ου αιώνα το κάστρων καταστράφηκε σε πυρκαγιά και παρέμεινε ακατοίκητο.

Περίπου εκατό έτη αργότερα, ξεκίνησε εκ νέου η ανοικοδόμηση του κάστρου, με την αναδιαμόρφωση της νότιας πτέρυγας. Εκείνη τη στιγμή το κάστρο είχε χάσει ήδη την αμυντική λειτουργία του και χρησίμευε απλώς ως ένας τόπος κατοικίας. Με την άφιξη των Τεκτόνων, κατά τη διάρκεια του δέκατου όγδοου αιώνα, το κάστρο έχασε και αυτή την λειτουργία. Μόνο το κτήριο στην εξωτερική εγκατάσταση παρέμεινε κατοικημένο, ενώ μέχρι το τέλος του 19^ου αιώνα η καταστροφή του κάστρου έγινε στόχος βανδαλιστών.

Το κάστρο απέκτησε τη σημερινή εμφάνισή του, μετά από την ογκώδη νεογοτθική ανακατασκευή του, μεταξύ των ετών 1895 ως 1910. Ο μεγάλος μάγιστρος των Τεκτόνων Ιπποτών Αρχιδούκας Ευγένιος της Αυστρίας, αποφάσισε να το ανακατασκευάσει σε ρομαντικό και κατά κύριο λόγο νεογοτθικό ύφος, σύμφωνα με τα σχέδια του αρχιτέκτονα Γκέοργκ φον Χαουμπερίσερ (1841-1922) του Πολυτεχνικού Πανεπιστημίου του Μόναχου. Οι αλλαγές πραγματοποιήθηκαν με την πρόθεση μέρος του κάστρου να παραμένει ανοικτό στο κοινό. Το Μπούζοφ απέκτησε σύγχρονα έπιπλα και εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένου του τρεχούμενου νερού και της κεντρικής θέρμανσης.

Το Τάγμα καταργήθηκε το 1939, ενώ το κάστρο δημεύθηκε από τους Φασίστες, καταλήφθηκε και λεηλατήθηκε από τους Ναζί, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το κάστρο το απέκτησε ο αρχηγός της Γκεστάπο Χάινριχ Χίμλερ, ο οποίος ανάγκασε τον Μοναστήρι του Στράχοφ να του το πουλήσει για ένα εκατομμύριο κορώνες, ως δώρο για την Αδόλφο Χίτλερ. Μετά το 1989 το Τάγμα των Τεκτότων Ιπποτών εκδήλωσε ενδιαφέρον για το κάστρο, αλλά το αίτημά τους να τους επιστραφεί η ιδιοκτησία του, έχει μέχρι στιγμής απορριφθεί.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Hrad Bouzov (Τσεχικά)
• Státní hrad Bouzov (Τσεχικά)
• Bouzov castle (Αγγλικά)