Κερί (αντικείμενο)

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Κερί.

Νεαρός Άνδρας με ένα Κερί, πίνακας του Μισέλ Γκομπά, 1681.

Κηροκόπτης

Κηροσβέστης.

Κερί ονομάζουμε το αντικείμενο που αποτελείται από φιτίλι τοποθετημένο μέσα σε κερί ή άλλη εύφλεκτη ουσία. Παρέχει φως, και σε κάποιες περιπτώσεις, άρωμα. Μπορεί επίσης να παρέχει θερμότητα ή να χρησιμοποιείται για την μέτρηση του χρόνου. Ο κατασκευαστής κεριών είναι γνωστός ως κηροποιός.

Για την καύση ενός κεριού μια πηγή θερμότητας (συχνά μια γυμνή φλόγα) χρησιμοποιείται για να ανάψει το φιτίλι του κεριού, το οποίο κατόπιν λιώνει και εξατμίζει μια μικρή ποσότητα καυσίμου (το περιβάλλον κερί). Μόλις εξατμιστεί, το καύσιμο συνδυάζεται με το ατμοσφαιρικό οξυγόνο και αναφλέγεται, σχηματίζοντας μια σταθερή φλόγα. Η φλόγα αυτή παρέχει επαρκή θερμότητα για να διατηρεί το κερί αναμμένο, μέσω μία αυτοσυντηρούμενης αλυσίδας γεγονότων: η θερμότητα της φλόγας λιώνει το πάνω μέρος της μάζας του στερεού καυσίμου, έπειτα το λιωμένο καύσιμο διαποτίζει το φιτίλι και κινείται στο πάνω μέρος του μέσω τριχοειδούς δράσης, και τέλος το καύσιμο εξατμίζεται και καίγεται μέσα στην φλόγα του κεριού.

Καθώς η μάζα του στερεού καυσίμου λιώνει και καταναλώνεται, το κερί κονταίνει. Μέρη του φιτιλιού, τα οποία δεν παράγουν εξατμισμένο καύσιμο, καταναλώνονται από την φλόγα. Η καύση του φιτιλιού περιορίζει το εκτεθειμένο μήκος του, διατηρώντας έτσι μία διαρκή θερμοκρασία καύσης και έναν διαρκή ρυθμό κατανάλωσης του καυσίμου. Μερικά φιτίλια χρειάζονται συχνό κόψιμο με ψαλίδι ή ειδικό κόφτη φιτιλιών, συνήθως σε μήκος 0,7 εκατοστών, ώστε να παρέχουν πιο αργή, σταθερή καύση και ώστε να αποφεύγεται η δημιουργία καπνού.

Στις παλαιότερες εποχές, το φιτίλι χρειαζόταν συχνό κόψιμο. Ειδικά εργαλεία, ψαλίδια κεριών γνωστά ως κηροκόπτες, παράγονταν για αυτόν τον σκοπό στον 20ο αιώνα, και συχνά συνδυάζονταν με έναν κηροσβέστη, σε ένα και μοναδικό εργαλείο. Στα μοντέρνα κεριά, το φιτίλι είναι κατασκευασμένο ώστε να κάμπτεται καθώς καίγεται. Αυτό εξασφαλίζει ότι το άκρο του φιτιλιού οξυγονώνεται και κατόπιν καίγεται από την φλόγα, δημιουργώντας έτσι ένα αυτοκαταναλούμενο φιτίλι, και εξαφανίζοντας την ανάγκη για την χρήση του προαναφερθέντος εργαλείου και την διαρκή επιμέλεια του κεριού.