Κιμ Γιονγκ-τζου
| Κιμ Γιονγκ-τζου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 김영주 (Κορεατικά) |
| Γέννηση | 21 Σεπτεμβρίου 1920[1][2] Μανγκιονγκντέ |
| Θάνατος | Δεκέμβριος 2021[3][4] Πιονγιάνγκ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βόρεια Κορέα[5] |
| Θρησκεία | Αθρησκία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Νομική σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εργατικό Κόμμα Κορέας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κιμ Χιονγκ-τζικ και Κανγκ Παν-σοκ |
| Αδέλφια | Κιμ Ιλ Σουνγκ Κιμ Τσολ-τζου |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Κιμ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Vice President of North Korea (1993–1997) |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Κιμ Γιονγκ Ιλ (Φεβρουάριος 2012) Τάγμα του Κιμ Ιλ Σουνγκ[6] Hero of the Republic[6] |
Ο Κιμ Γιονγκ-τζου (κορεατικά: 김영주, 1920-2021) είναι Βορειοκορεάτης πολιτικός και ο νεότερος αδελφός του πρώτου Ανώτατου Ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Ιλ-σονγκ, ο οποίος κατείχε το αξίωμα αυτό από το 1948 έως και το 1994. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ιλ-σονγκ στη Βόρεια Κορέα, ο Γιονγκ-τζου κατείχε ισχυρή θέση στο Εργατικό Κόμμα της Κορέας, ειδικότερα τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Ωστόσο, μετά το 1974, και μετά τη διαμάχη εξουσίας που είχε με τον Κιμ Τζονγκ-ιλ (γιος του Κιμ Ιλ-σονγκ), έχασε την εύνοια της κυβέρνησης. Βέβαια, μετά το 1998, ξεκίνησε να κατέχει την τυπική περισσότερο θέση του Τιμητικού Αντιπροέδρου του Προεδρείου της Ανώτατης Λαϊκής Συνέλευσης, ήτοι της Βορειοκορεατικής Βουλής.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κιμ Γιονγκ-τζου γεννήθηκε στο Μανγκιόνγκντε (περιοχή της Πιονγιάνγκ) και είναι γιος του Κιμ Χιονγκ-τζικ και της Κανγκ Παν-σοκ Mangyongdae το 1920,[7] οκτώ χρόνια μετά τον αδερφό του Κιμ Ιλ-σονγκ. Όταν ο Κιμ ήταν τριών ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στη νότια Μαντζουρία.[8]
Μετά την αποφοίτησή του από το τμήμα οικονομικών στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας το 1945,[9] όπου επίσης εντρύφησε βαθιά στη φιλοσοφία,[10] ο Κιμ Γιονγκ-τζου εντάχθηκε στο Εργατικό Κόμμα της Κορέας. Η άνοδος του στα κλιμάκια του κόμματος ήταν γρήγορη: από τη δεκαετία του 1950 έως τη δεκαετία του 1960 ήταν επικεφαλής στελεχών (1954), αντιπρόεδρος (1957) και τελικά διευθυντής (1960) του Τμήματος Οργάνωσης και Προσανατολισμού του κόμματος, και διορίστηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής στο 4ο Συνέδριο του Κόμματος το 1961. Το 1966, προήχθη σε Οργανωτικό Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Το 1967, αυτός ήταν που πρότεινε στον αδερφό του τις «Δέκα Αρχές για την Καθιέρωση του Συστήματος Μονο-Ιδεολογίας» (του οποίου η πρώτη αρχή ήταν: «Πρέπει να δώσουμε ό, τι μπορούμε στον αγώνα για την ενοποίηση ολόκληρης της κοινωνίας με την επαναστατική ιδεολογία του Μεγάλου Ηγέτη και συντρόφου Κιμ Ιλ-σονγκ' »), οι οποίες δημοσιεύθηκαν τελικά το 1974.[11]
Μέχρι το 1970, όταν εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, ο Κιμ, πιστεύεται ευρέως ότι ήταν ο πιο πιθανός διάδοχος του αδελφού του.[12] Εκλέχτηκε επίσης στην κορυφή της Κεντρικής Λαϊκής Επιτροπής και στο Προεδρείο της, το 1972. Ωστόσο, την ίδια στιγμή ο Κιμ Ιλ-σονγκ άρχισε να ετοιμάζει τον γιο του Κιμ Τζονγκ-ιλ για να ορίσει αυτόν ως διάδοχό του και ξέσπασε μια διαμάχη εξουσίας, μεταξύ του Τζονγκ-ιλ και του Γιονγκ-τζου.[10]
Ήταν η περίοδος που το κόμμα επικεντρώθηκε ιδεολογικά στο Τζούτσε του Ιλ-σονγκ, ενώ ο Τζονγκ-ιλ υποστήριζε ενεργά αυτήν τη διαδικασία, ο Γιονγκ-τζου, έχοντας σπουδάσει στη Σοβιετική Ένωση, υποστήριξε μια πιο κλασική άποψη του μαρξισμού και δεν του άρεσε η εκτεταμένη προσωπολατρεία που δημιουργηθεί γύρω από τον αδερφό του.[10] Αυτό τελικά λειτούργησε προς όφελος του Κιμ Τζονγκ-ιλ: Ο Κιμ Γιονγκ-τζου ήταν όλο και περισσότερο περιθωριοποιημένος, και οι βασικοί του σύμμαχοι Κιμ Το-μαν (διευθυντής προπαγάνδας) και Πακ Γιονγκ-γκουκ (διευθυντής διεθνούς συνδέσμου) απομακρύνθηκαν. Μετά από την Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής το Φεβρουάριο του 1974, ο Κιμ Τζονγκ-ιλ έλαβε τη θέση του διαδόχου και ο Κιμ Γιονγκ-τζου υποβιβάστηκε σε αντιπρόεδρο.[10]
Ο Κιμ Γιονγκ-τζου εξαφανίστηκε εντελώς από το προσκήνιο μέχρι το 1993, όταν ο Ιλ-σονγκ τον κάλεσε πίσω στην Πιονγκγιάνγκ για να υπηρετήσει ως ένας από τους Αντιπροέδρους.[13][14] Διορίστηκε Επίτιμος Αντιπρόεδρος του Προεδρείου της Ανωτάτης Λαϊκής Συνέλευσης το 1998, μια θέση που κατέχει μέχρι και σήμερα.Ο ίδιος ο Κιμ Γιονγκ Ουν έστειλε στεφάνι την Τρίτη (14/12/2021), σύμφωνα με το πρακτορείο KCNA, το οποίο δεν διευκρινίζει πότε συνέβη σε Απεβίωσε σε ηλικία 101 ετών στις Δεκέμβριος 2021[15]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «김영주». Yonhap News Agency. 15 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ «Brother of North Korea's founder Kim dies: state media». Yonhap News Agency. 15 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ «General Secretary Kim Jong Un mourns death of former vice-chairman of SPA Standing Committee». 15 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ www
.infoplease .com /world /leaders /korea-north .html. - ↑ 6,0 6,1 «Respected Comrade Kim Jong Un Sends Wreath to Bier of Late Kim Yong Ju». (Αγγλικά) Korean Central News Agency. 15 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Profile of Kim Yong-ju in James Hoare, "Historical Dictionary of Democratic People's Republic of Korea" book (Scarecrow Press, 2012, (ISBN 9780810861510)), page 226
- ↑ Kim Yong-ju The New York Times Archives, originally published on July 5, 1972.
- ↑ «My First Trials Begin». The Daily NK. July 19, 2010. http://www.dailynk.com/english/read_print.php?cataId=nk02400&num=6610. «Kim Young Ju was from the law department at Moscow University»
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Hwang Jang Yop's Memoirs (2006)
- ↑ Ten Principles for the Establishment of the One-Ideology System, Columbia Law School website
- ↑ "The Losers in N.Korea's Ruling Family", Chosun Ilbo, February 17, 2011.
- ↑ https://www.upi.com/Archives/1993/12/11/Kim-Il-Sungs-brother-elected-North-Korean-vice-president/9854755586000/
- ↑ https://hdl.handle.net/2027/mdp.39015073049192
- ↑ Welle (www.dw.com), Deutsche. «Muere Kim Yong-ju, hermano del fundador de Corea del Norte, a los 101 años | DW | 15.12.2021». DW.COM (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2021.