Κλέλια Κοντέρνο Γκουλιελμινέττι
| Κλέλια Κοντέρνο Γκουλιελμινέττι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18 Φεβρουαρίου 1915[1] Τορίνο[1] |
| Θάνατος | 22 Ιανουαρίου 1984[1] Τορίνο[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–1984) Βασίλειο της Ιταλίας (1915–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ιταλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Εσπεράντο |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Τορίνο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | εσπεραντίστρια (από 1934) συγγραφέας (1957–1977) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Fine Arts Competitions of UEA |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Κλέλια Κοντέρνο Γκουλιελμινέττι (ιταλικά: Clelia Conterno Guglielminetti), γεννημένη ως Γκουλιελμινέττι (18 Φεβρουαρίου 1915 - 22 Ιανουαρίου 1984) ήταν Ιταλίδα εσπεραντίστρια.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Κλέλια Κοντέρνο Γκουλιελμινέττι γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1915 στο Τορίνο ως κόρη πατέρα δικηγόρου και διευθυντή ασφαλιστικής εταιρείας και μητέρας νοικοκυράς[2]. Πραγματοποίησε τις σπουδές της στο Κλασικό Λύκειο Μάσσιμο ντ'Ατσέλιο στο Τορίνο και έλαβε, το 1938, διδακτορικό φιλολογίας με την πτυχιακή εργασία της να έχει ως αντικείμενο την Μαρία Λουίζα Γκοντζάγκα, σύζυγο δύο βασιλέων της Πολωνίας[2]. Εργάστηκε ως δασκάλα σε λύκειο, καθώς και ενώπιον παιδιών πασχόντων από πολιομυελίτιδα[2]. Το 1939, νυμφεύθηκε με τον Τσέζαρε Κοντέρνο, διδάκτωρ μαθηματικών και αναλογιστής, με τον οποίον και απέκτησε, το 1956, έναν υιό, τον Ρενάτο[2]. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο σύζυγός της συνελήφθη και οδηγήθηκε εντός ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης[2]. Συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του περιοδικού In Marcia![2]. Μεταξύ του 1957 και του 1977, συνέγραψε, συνολικά, τέσσερα βιβλία στην ιταλική γλώσσα: δύο συλλογές ποιημάτων και δύο μυθιστορήματα[2]. Συνταξιοδοτήθηκε το 1980 και απεβίωσε στο Τορίνο στις 22 Ιανουαρίου 1984[2].
Εσπεράντο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Κλέλια Κοντέρνο Γκουλιελμινέττι έμαθε την εσπεραντική γλώσσα και συμμετείχε στο πρώτο της παγκόσμιο συνέδριο το 1934[2]. Κατά τη διάρκεια του αμέσως επόμενου έτους, συνεισέφερε στη συγγραφή των περιοδικών La Pirato και L’esperanto[2]. Μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατέστη διευθύντρια του L’esperanto και αντιπρόεδρος της Ιταλικής Ομοσπονδίας Εσπεράντο[2]. Παράλληλα, υπήρξε συντάκτρια των Literatura Foiro και Rivista Italiana di Esperanto[2]. Επίσης, συνέγραψε ποίηση και πεζογραφία στην εσπεραντική γλώσσα[2].
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα ιταλικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- (Ιταλικά) Una piccola vita. 1957.
- (Ιταλικά) La tempesta. 1959.
- (Ιταλικά) In tanti a dire di no. 1968.
- (Ιταλικά) Bambino mio tanto atteso. 1977.
Στα εσπεράντο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- (Εσπεράντο) Eta vivo. 1969.
- (Εσπεράντο) Ho, tomboj de l’ prapatroj. 2015.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Halina Gorecka, Alexander Korzhenkov: «Nia diligenta kolegaro» (Εσπεράντο) Lithuanian Esperanto Association, Sezonoj. 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 Gorecka & Korzhenkov 2018, σελ. 59.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- (Εσπεράντο) Gorecka, Halina· Korzhenkov, Alexander (2018). Nia diligenta kolegaro. Sezonoj & Lithuanian Esperanto Association. σελ. 320. ISBN 609-95087-6-7.
- (Εσπεράντο) Minnaja, Carlo· Silfer, Giorgio (2017). Historio de la esperanta literaturo. σελ. 748. ISBN 3-906595-21-8.
- (Αγγλικά) Sutton, Geoffrey (2008). Concise Encyclopedia of the Original Literature of Esperanto. Νέα Υόρκη: Mondial, σσ. 728. ISBN 978-1-59569-090-6.
