Κομέντια σέξι αλ'ιταλιάνα
| Κομέντια σέξι αλ'ιταλιάνα Commedia sexy all'italiana | |
|---|---|
_-_Laura_Antonelli.jpg) Η Λάουρα Αντονέλι σε μια από τις πιο εμβληματικές σκηνές της κομέντια σέξι αλ'ιταλιάνα, από την ταινία Ο ερωτιάρης και το βιολοντσέλο του (1971) | |
| Περίοδος | Δεκαετίες 1970-1980 |
| Τοποθεσία | Ιταλία |
| Προέλευση | Κομέντια αλ'ιταλιάνα |
| Σημαντικά πρόσωπα |
|
| δεδομένα () | |
Η Κομέντια σέξι αλ'ιταλιάνα (ιταλ.: Commedia sexy all'italiana, (προφέρεται: [komˈmɛːdja ˈsɛksi allitaˈljaːna], αποδίδεται στα ελληνικά ως σεξουαλική κωμωδία ιταλικού στιλ), γνωστή και ως κομέντια ερότικα αλ'ιταλιάνα (commedia erotica all'italiana) είναι κινηματογραφικό υποείδος της Κομέντια αλ'ιταλιάνα.
Στυλ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κομέντια σέξι αλ'ιταλιάνα χαρακτηρίζεται τυπικά τόσο από τις άφθονες γυναικείες γυμνές σκηνές όσο και από την κωμωδία, και από το ελάχιστο βάρος που δόθηκε στην κοινωνική κριτική που ήταν το βασικό συστατικό του κύριου είδους της κομέντια αλ'ιταλιάνα. [1] Οι ιστορίες διαδραματίζονται συχνά σε εύπορα περιβάλλοντα όπως τα πλούσια νοικοκυριά. Είναι στενά συνδεδεμένο με τη σεξουαλική επανάσταση και ήταν κάτι εξαιρετικά νέο και καινοτόμο για εκείνη την περίοδο. Για πρώτη φορά, ταινίες με γυναικείες γυμνές σκηνές μπορούσαν να παρακολουθηθούν στον κινηματογράφο. Η πορνογραφία και οι σκηνές σαφούς σεξ εξακολουθούσαν να απαγορεύονται στους ιταλικούς κινηματογράφους, αλλά οι μερικές γυμνές σκηνές ήταν κάπως ανεκτικές. Το είδος έχει περιγραφεί ως μια διασταύρωση μεταξύ της κακής κωμωδίας και της χιουμοριστικής ερωτικής ταινίας με άφθονα slapstick στοιχεία που ακολουθεί περισσότερο ή λιγότερο κλισέ ιστορίες.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προέλευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αυτό το υποείδος έχει τις ρίζες του σε πολλές διαφορετικές σειρές ταινιών. Το είδος ταινιών mondo έκανε δημοφιλή το γυμνό, μετατοπίζοντας τα όρια αυτού που θα μπορούσε να προβληθεί στον ιταλικό κινηματογράφο. Μια σειρά επιτυχημένων κωμικών ταινιών της δεκαετίας του '60 (όπως το Κυρίες και Κύριοι (1966) του Πιέτρο Τζέρμι και το 7 φορές τρελός (1969) του Ντίνο Ρίζι επικεντρώθηκαν στην ιταλική υποκρισία και την ντροπή για τα σεξουαλικά ταμπού, εκλαϊκεύοντας ιστορίες που βασίζονται στο σεξ.
Κύρια περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κομέντια σέξι αλ'ιταλιάνα ήταν πολύ επιτυχημένη εμπορικά μεταξύ της δεκαετίας του 1970 και των αρχών της δεκαετίας του 1980, αν και γενικά επικροτήθηκε από τους κριτικούς (με λίγες εξαιρέσεις όπως πολλές κωμωδίες με πρωταγωνιστή τον Λάντο Μπουζάνκα) και στη συνέχεια μειώθηκε όταν οι γυναικείες γυμνές σκηνές έγιναν κοινές στον ιταλικό κινηματογράφο, την τηλεόραση και τα περιοδικά, καθώς και όταν οι πορνογραφικές ταινίες έγιναν ευρύτερα διαθέσιμες.[1]
Υποείδη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Άλλα πολύ δημοφιλή υποείδη της κομέντια σέξι αλ'ιταλιάνα περιλάμβαναν τις σχολικές, τις στρατιωτικές, τις νοσοκομειακές, τις αστυνομικές κωμωδίες[2]
Επίσης ένα άλλο δημοφιλές υποείδος είναι αυτό της οικογενειακής ερωτικής κωμωδίας[3][4][5][6] και η ταινία που το γέννησε είναι το Ευχαριστώ θεία! (1968) του Σαλβατόρε Σαμπέρι,[7], η οποία, παρά το γεγονός ότι είναι μια πολυάσχολη και «θυμωμένη» ταινία με επίκεντρο μια αιμομικτική σχέση μεταξύ θείας και ανιψιού σε μια αστική οικογένεια, θεωρήθηκε ζωηρή ταινία.[8] Με αυτό το ντεμπούτο του, και με την επακόλουθη Μαλίτσια του 1973, ο Σαμπέρι έθεσε τα θεμέλια για ένα υποείδος,[9]που, στο πλαίσιο της ιταλικής ερωτικής (ή σέξι) κωμωδίας, εστίαζε στις πτυχές που συνδέονται ερωτικά ζητήματα στις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Η αστική οικογένεια, που επεκτάθηκε σε όλους όσους ήταν μέρος της, όπως οι υπηρέτες, έγινε ο χώρος στον οποίο οι έφηβοι μυήθηκαν στο σεξ από μέλη της ίδιας της οικογένειας. Έτσι λοιπόν υπάρχουν μια στρατιά από θείες, ξαδέρφια, υπηρέτες και ακόμη και γιαγιάδες (όπως το Ευχαριστώ...γιαγιά του 1974) που φροντίζουν να μυούν τους ανιψιούς, τα ξαδέρφια και τους νεαρούς αφέντες στις χαρές του σεξ.
Ηθοποιοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κομέντια σέξι αλ'ιταλιάνα ξεκίνησε τις καριέρες πολλών ηθοποιών, συμπεριλαμβανομένης της Έντβιτζε Φένεκ, που συνήθως θεωρείται η πεμπτουσία του είδους. Η Μαρία Μπάξα και η Γκλόρια Γκουίντα, η βασική πρωταγωνίστρια των ταινιών ενηλικίωσης και της δημοφιλούς σειράς Η Λυκειάρχης στα μέσα της δεκαετίας του 1970, καθώς και η Νάντια Κασίνι που προήχθη ως διάδοχος της Φένεχ στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Πολλές ηθοποιοί που είχαν σημειώσει επιτυχία σε άλλα είδη μετακόμισαν στην κομέντια σέξι αλ'ιταλιάνα και έγιναν πολύ γνωστές, όπως η Φέμι Μπενούσι στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και η Μπάρμπαρα Μπουσέ στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τα γνωστά μοντέλα Άννα Μαρία Ριτσόλι και Κάρμεν Ρούσο ακολούθησαν επίσης αυτή τη διαδρομή στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μια περίοδο που το είδος είχε αρχίσει να ξεθωριάζει σε δημοτικότητα.
Το είδος ταυτίζεται επίσης με αρκετούς εξέχοντες άνδρες κωμικούς ηθοποιούς, συμπεριλαμβανομένων των Λάντο Μπουζάνκα, Λίνο Μπάνφι, Κάρλο Τζούφρε, Πίπο Φράνκο, Αλβάρο Βιτάλι και Ρέντζο Μοντανιάνι.[1][10]
Ενδεικτική Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Τίτλος | Παρ. | |
|---|---|---|---|
| Πρωτότυπος | Ελληνικός | ||
| 1971 | Il merlo maschio | Ο ερωτιάρης και το βιολοντσέλο του | |
| 1972 | La bella Antonia, prima Monica e poi Dimonia | Η όμορφη Antonia | |
| Quel gran pezzo dell'Ubalda tutta nuda e tutta calda | Ουμπάλντα, Γυμνή και Καυτή | ||
| 1973 | Malizia | Μαλίτσια | [11] |
| Giovannona Coscialunga disonorata con onore | Giovannona Coscialunga, ατιμασμένη με... τιμή | ||
| 1974 | La signora gioca bene a scopa? | Η κυρία παίζει πόκερ στο κρεβάτι | |
| 1975 | La moglie vergine | Η γυναίκα μου είναι παρθένα | |
| Il vizio di famiglia | Οικογενειακά Αμαρτήματα | ||
| 1976 | La dottoressa del distretto militare | Ο Μπόμπος και η Γιατρίνα του 7ου Συντάγματος | |
| 1978 | La soldatessa alle grandi manovre | Η Γιατρίνα του 7ου σε Γυμνάσια | |
| L'insegnante va in collegio | Η δασκάλα πάει στο κολέγιο | ||
| L'insegnante viene a casa | Η δασκάλα πάει στο σπίτι | ||
| 1980 | La moglie in vacanza... l'amante in città | Η κυρία σε διακοπές… ο κερατάς στο σπίτι | [12] |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Peter E. Bondanella (12 Οκτωβρίου 2009). A history of Italian cinema. Continuum International Publishing Group, 2009. ISBN 978-1441160690.
- ↑ Cremonini, Maria. Le Favolose Attrici Anni Settanta (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ Cfr pag 151 vol 4, Gordiano Lupi: Le dive nude, Profondo Rosso Editore (2006).
- ↑ Cfr pag 190 vol 1, R. Poppi: Dizionario del cinema italiano, Gremese Editore, Roma (2000) ISBN 88-7742-423-0.
- ↑ Cfr pag 20, Andrea di Quarto - Michele Giordano: Moana e le altre (Vent'anni di cinema porno in Italia), Gremese Editore, Roma (1997) ISBN 88-7742-067-7.
- ↑ Cfr pag 56 Michele Giordano e Daniele Aramu: La commedia erotica italiana: vent'anni di cinema sexy made in Italy, Gremese Editore ISBN 88-8440-035-X
- ↑ Vedi ancora la biografia di Samperi su italica.Rai.it Αρχειοθετήθηκε 2010-09-25 στο Wayback Machine.
- ↑ Alberto Pezzotta (17). «Grazie zia, un Samperi dal rivalutare Eros e thanatos nel Veneto del 1968». Il Corriere della Sera. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1º gennaio 2016. https://web.archive.org/web/20160101000000/http://archiviostorico.corriere.it/2005/giugno/17/Grazie_zia_Samperi_dal_rivalutare_co_7_050617012.shtml. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2010.
- ↑ Cfr. articolo di Central do cinema Αρχειοθετήθηκε 2010-09-13 στο Wayback Machine.
- ↑ Michele Giordano, Daniele Aramu (2000). La commedia erotica italiana. Gremese Editore, 2000. ISBN 888440035X.
- ↑ Τζίνο Μολιτέρνο. The A to Z of Italian Cinema, σ. 388, στα Google Books (αγγλικά)
- ↑ Roberto Poppi (1996). Dizionario del cinema italiano: I film. Gremese, 2000. ISBN 887742429X.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Michele Giordano, Daniele Aramu, La commedia erotica italiana, Gremese Editore, 2000. (ISBN 888440035X).
- Max Serio, Commedia sexy all'italiana, Mediane, 2007. (ISBN 978-8896042113).
- Marco Bertolino, Ettore Ridola, Vizietti all'italiana: l'epoca d'oro della commedia sexy, I. Molino, 1999
- Gordiano Lupi, Le dive nude, Profondo rosso, 2006
- Gordiano Lupi, Grazie... zie! Tutto sulle attrici e i registi della commedia sexy all'italiana, Profondo rosso, 2012.(ISBN 8895294521).
- Andrea Di Quarto, Michele Giordano, Moana e le altre, Gremese Editore, 1997
- Stefano Loparco, Il corpo dei Settanta. Il corpo, l'immagine e la maschera di Edwige Fenech, Il Foglio Letterario, 2009. (ISBN 978-8876062582).
- Giuliano Pavone, Giovannona Coscialunga a Cannes: storia e riabilitazione della commedia all'italiana anni '70, Tarab, 1999
