Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εθνικών Μειονοτήτων Δύσης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εθνικών Μειονοτήτων Δύσης
Είδοςπανεπιστήμιο
Διοικητική υπαγωγήΜόσχα και Αγία Πετρούπολη
ΧώραΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Έναρξη κατασκευής1921
Κατεδάφιση1936

Το Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εθνικών Μειονοτήτων Δύσης ή KUNMZ (ρωσική γλώσσα: Коммунистический университет национальных меншинств запада (КУНМЗ), Kommunistichesky Universitet Natcionalnykh Menshinstv Zapada), γνωστό επίσης ως Πανεπιστήμιο της Δύσης, ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1921 στη Μόσχα από την Κομμουνιστική Διεθνή (Κομιντέρν), ως πυρήνας εκπαίδευσης κομμουνιστικών στελεχών, προορισμένων να αποτελέσουν τα ηγετικά στελέχη των ανά τον κόσμο κομμουνιστικών κομμάτων.

Το εκπαιδευτικό αυτό ίδρυμα ξεκίνησε επίσημα τις εκπαιδευτικές του λειτουργίες τον Νοέμβριο του 1921, με απόφαση του Συμβουλίου Λαϊκών Επιτρόπων της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδίας Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΡΣΟΣΔ). Πρώτος διευθυντής του ήταν ο Πολωνός Τζούλιαν Μαρσλέφσκι (1866-1925). Αρχικά στόχευε στην εκπαίδευση κομμουνιστών από τις δυτικές περιοχές της Ρωσίας, όπου ζούσαν μειονότητες (γερμανικές, πολωνικές κλπ),[1] αργότερα όμως διευρύνθηκε και οι σπουδαστές που δεχόταν προέρχονταν από την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη, τις Σκανδιναβικές χώρες, τα Βαλκάνια, τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Η έδρα του ήταν στη Μόσχα και παράρτημά του στην Αγία Πετρούπολη.[2]

Οι λειτουργίες του ήταν παρόμοιες με εκείνες του Κομμουνιστικού Πανεπιστημίου Εργαζομένων Ανατολής (KUTV) που δεχόταν σπουδαστές κυρίως από την Ασία και την Ανατολική Ευρώπη. Το τρίτο κομματικό ίδρυμα Διεθνές Πανεπιστήμιο Λένιν (MLS) λειτουργούσε με σπουδαστές από όλο τον κόσμο σε πιο προχωρημένο επίπεδο.

Τα μαθήματα περιελάμβαναν θεωρητικά και πρακτικά θέματα, όπως γνώση και ανάλυση της μαρξιστικής θεωρίας σε ανώτατο επίπεδο, οργανωτικά θέματα κομμάτων, μελέτη της επιστήμης του Δικαίου και της Διοίκησης, θεωρία και τακτικές της προλεταριακής επανάστασης, ανάλυση των προβλημάτων της σοσιαλιστικής πολιτικής θεώρησης, καθώς και οργανωτικά θέματα των εργατικών συνδικάτων και συνδικαλιστικών ενώσεων.

Στα τέλη του 1936, το Πανεπιστήμιο έκλεισε και οι λειτουργίες του μεταφέρθηκαν σε μικρότερα, τοπικά ινστιτούτα, σε διάφορες σοβιετικές δημοκρατίες. Στο KUNMZ σπούδασαν αρκετά σημαίνοντα στελέχη του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, όπως ο Τίτο και ο Ενβέρ Χότζα, αλλά και καλλιτέχνες, όπως ο γερμανός ζωγράφος H. Vogeler. Η μεγάλη πλειοψηφία των μελών και στελεχών του ΚΚΕ σπούδασαν στο ΚΟΥΤΒ, ενώ λίγοι ήταν οι έλληνες κομμουνιστές που σπούδασαν στο KUNMZ, όπως ο Μάρκος Μαρκοβίτης, ο Γρηγόρης Γρηγοριάδης, ο Γιώργος Τυρίμος και ο Τζανής Φλαράκος. Όταν το KUNMZ έκλεισε σπούδαζαν 11 Έλληνες, οι οποίοι στάλθηκαν για την καθοδήγηση της ελληνικής κοινότητας που ζούσε στη νότια Ρωσία σε περιοχές της Μαύρης Θάλασσας.[3]

  • Service, Robert. Σύντροφοι: η παγκόσμια ιστορία του κομμουνισμού. Αθήνα: Ψυχογιός, 2007.
  • Βλάσης Αγτζίδης "Ο κόκινος καπνάς", Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2010
  • Μάριος Μαρκοβίτης "Όχι, δεν είμαι εχθρός του Λαού", Εκδόσεις Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2017
  • Τρότσκι, Λεόν. Η Τρίτη Διεθνής μετά τον Λένιν. Αθήνα: Παρασκήνιο, 2004.
  1. Αγτζίδης (2010), σελ. 266-267
  2. Μαρκοβίτης (2017), σελ. 138
  3. Μαρκοβίτης (2017), σελ. 140