Κουρούμζα

Η Κουρούμζα (ή Γαριπτσάς και τουρκ. Curumze), βρίσκεται σε ορεινή δασώδη περιοχή, 84 χλμ. νοτιοανατολικά της Καισάρειας και 31.5 χλμ. ανατολικά-βορειοανατολικά του Βαρασού στις νοτιοανατολικές πλαγιές του Τσός-ντάγ, πρόβουνου του Ελμά-ντάγ στον Αντίταυρο. Οι κάτοικοί της το 1924 ήταν Έλληνες τουρκόφωνοι (128 οικογένειες – 554 άτομα). Διοικητικά ήταν μουχταρλίκι και υπαγόταν στο μουδουρλίκι της Κίσκας, στο καϊμακαμλίκι του Φέκε, στο μουτεσαριφλίκι του Κοζάν και στο βαλελίκι των Αδάνων ενώ εκκλησιαστικά ανήκε στην μητρόπολη της Καισάρειας. Οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την γεωργία, την κτηνοτροφία και την υλοτομία. Υπήρχαν αρκετοί τεχνίτες που έφτιαχναν «κασνάκια» (στρογγυλά πλαίσια) για κόσκινα και ντέφια, «βντόκκα», μικρά και μεγάλα δοχεία για νερό και «μπαρδάκια», που ήταν ένα είδος στάμνας, ξυλοκάνατα. Παρήγαγαν ακόμη βαφή για δέρματα από την φλούδα των πεύκων που την έλεγαν «τσέφτ» και από τα αποξηραμένα και κοπανισμένα φύλλα του αγριόχορτου «τατίφ» μία σκόνη που την πουλούσαν για ιατρική χρήση στο Έβερεκ.

Πηγές

1. Αρχεία Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών.
2. Ασβέστη Β. Μαρίας, «Ἐπαγγελματικές ἀσχολίες τῶν κατοίκων τῆς Καππαδοκίας», Επικαιρότητα, Αθήνα 1980.
3. Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, «Η ΕΞΟΔΟΣ. Τόμος Β΄. Μαρτυρίες ἀπό τίς ἐπαρχίες τῆς Κεντρικῆς καί Νότιας Μικρασίας», Αθήνα 1982.
4. Λαμπρόπουλου Αναστ. Ευάγγελου, "Καππαδοκία - Φάρασα. Τα τραγούδια και οι χοροί των Φαράσων της Καππαδοκίας, μαζί με διάφορα λαογραφικά στοιχεία.", Μεσσήνη, Α΄ έκδοσις 1995, Δ΄ έκδοσις επαυξημένη 2005.