Κουρτέσι Ηλείας
Συντεταγμένες: 37°58′42″N 21°19′12″E / 37.97833°N 21.32000°E
| Κουρτέσι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Ανδραβίδας-Κυλλήνης |
| Δημοτική Ενότητα | Βουπρασίας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Νομός | Ηλείας |
| Υψόμετρο | 18 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 403 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Σούβαρδον, Ελαιότοπος |
| Ταχ. κώδικας | 270 00 |
| Τηλ. κωδικός | 26230 |
To Κουρτέσι είναι οικισμός του Νομού Ηλείας. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού. Το χωριό περικλείουν οι τοπικοί χείμαρροι "Γουβός" και "Σκλήθρος". Ανήκει από το 2010 κ.εξ. διοικητικά στο Δήμο Ανδραβίδας-Κυλλήνης[1].
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το προηγούμενο όνομα του χωριού ήταν Σούβαρδον[1][2].
Ο οικισμός απείχε δύο ώρες δρόμο στα 1885 από τη Μανωλάδα, την έδρα του τότε Δήμου Βουπρασίων[3].
Με το ΦΕΚ 50Α της 25/07/1879 ο οικισμός προσαρτάται στο Δήμο Βουπρασίων, ενώ με το ΦΕΚ 256Α της 28/08/1912 αποσπάται από το Δήμο Βουπρασίων και προσαρτάται στην κοινότητα Καπελέτου[1]. Με το ΦΕΚ 258Α της 13/10/1924 αποσπάται από την κοινότητα Καπελέτου και προσαρτάται στην κοινότητα Μαζίου[1]. Την 08/08/1928 με το ΦΕΚ 156Α μετονομάζεται σε Ελαιότοπος[1][4]. Με το ΦΕΚ 276Α της 23/09/1977 ξαναλλάζει όνομα και ονομάζεται πλέον Κουρτέσιον[1]. Με το ΦΕΚ 244Α της 04/12/1997, σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", προσαρτάται στο Δήμο Βουπρασίας μέχρι το 2010 που εντάχθηκε στο Δήμο Ανδραβίδας-Κυλλήνης (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης"[1].
Δημογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η εξέλιξη του μόνιμου πληθυσμού του οικισμού τον 21ο αιώνα είναι η εξής:
| έτος | κάτοικοι |
|---|---|
| 2001 | 531[5] |
| 2011 | 385[6] |
Λοιπά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο χωριό δραστηριοποιείται ο ποδοσφαιρικός σύλλογος "Α.Π.Ο. Κουρτεσίου" που παίζει στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα του Νομού Ηλείας. Τις τελευταίες δεκαετίες το χωριό αντιμετωπίζει συχνά πυκνά πλημμυρικά φαινόμενα λόγω της υπερχείλισης του χειμάρρου "Γουβός". Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κουρτεσίου Ηλείας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/02/2014.
- ↑ Οι κάτοικοι του χωριού ήταν αλβανόφωνοι. Βλ. Καλλιβρετάκης 2003, σελ. 231 [υποσημ. 28]
- ↑ Νουχάκης 1885, σελ. 69
- ↑ Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Κουρτεσίου Ηλείας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 11/09/2016.
- ↑ Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001
- ↑ ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012)
- Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
- Νέος χωρογραφικός πίναξ. Συνταχθείς και εκδοθείς εγκρίσει του Υπουργείου των Στρατιωτικών υπό Ιωάννου Εμ. Νουχάκη ανθυπασπιστού του Πεζικού, Εκ του Τυπογραφείου του Υπουργείου των Στρατιωτικών, Εν Αθήναις 1885
- Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός και Οικισμοί της Πελοποννήσου: 13ος-18ος αιώνας, μετάφρ. Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμ. Αγγελική Κόκκου, Ιστορικό Αρχείο - Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα 1987. ISBN 978-000-7059-21-8.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λεωνίδας Φ. Καλλιβρετάκης, "Νέα Πικέρνη Δήμου Βουπρασίων: το χρονικό ενός οικισμού της Πελοποννήσου τον 19ο αιώνα (και η περιπέτεια ενός πληθυσμού)" στον τόμο Πληθυσμοί και οικισμοί του ελληνικού χώρου. Ιστορικά μελετήματα, σειρά Τετράδια Εργασίας, αρ. 18, Αθήνα, ΙΝΕ/ΕΙΕ, 2003, σελ. 221-242 (ιδίως σελ. 230-231)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κουρτεσίου Ηλείας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 23/02/2014.
- Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Κουρτεσίου Ηλείας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 11/09/2016.