Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κρίστιαν Βολφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κρίστιαν Βολφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Christian von Wolff (Γερμανικά)
Γέννηση24 Ιανουαρίουιουλ. / 3  Φεβρουαρίου 1679γρηγ.[1][2][3]
Βρότσλαβ[4][5]
Θάνατος9  Απριλίου 1754[1][2][3]
Χάλλε (Ζάαλε)[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Πρωσίας
ΘρησκείαΛουθηρανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Γερμανικά[7][8][9]
Εκπαίδευσηδιδάκτωρ φιλοσοφίας
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Ιένας (από 1699)
Πανεπιστήμιο της Λειψίας[10]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητανομικός
μαθηματικός[6][11]
φιλόσοφος[6]
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Λειψίας
Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ (1723–1740)
Πανεπιστήμιο Μαρτίνου Λούθηρου του Χάλλε-Βιτεμβέργης (από 1706)
Επηρεάστηκε απόΓκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς
Ehrenfried Walther von Tschirnhaus[12]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακαθηγητής πανεπιστημίου
ΒραβεύσειςΕταίρος της Βασιλικής Εταιρίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κρίστιαν Βολφ, γερμ.: Christian Wolff, εκλατινισμένα Βόλφιους, έγινε ευγενής ως Κρίστιαν, φράιχερ [κύριος] του Βολφ το 1745 (24 Ιανουαρίου 1679 - 9 Απριλίου 1754) ήταν Γερμανός φιλόσοφος. Ο Βολφ χαρακτηρίζεται ως ένας από τους πιο εξέχοντες Γερμανούς φιλόσοφους μεταξύ του Γκ. Β. Λάιμπνιτς και του Ιμ. Καντ. Το έργο της ζωής του επεκτάθηκε σχεδόν σε κάθε επιστημονικό θέμα της εποχής του, εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε σύμφωνα με την αποδεικτική-παραγωγική, μαθηματική μέθοδο του, την οποία κάποιοι θεωρούν το αποκορύφωμα της λογικής του Διαφωτισμού στη Γερμανία.[13]

Ο Βολφ έγραψε στα γερμανικά ως κύρια γλώσσα επιστημονικής διδασκαλίας και έρευνας, αν και μετέφρασε τα έργα του στα λατινικά για το ευρωπαϊκό κοινό του. Ιδρυτής, μεταξύ άλλων τομέων, των οικονομικών και της δημόσιας διοίκησης ως ακαδημαϊκών κλάδων, επικεντρώθηκε ιδιαίτερα σε αυτούς τους τομείς, δίνοντας συμβουλές για πρακτικά θέματα σε άτομα στην κυβέρνηση, και τονίζοντας τον επαγγελματικό χαρακτήρα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Πλάκα σε κτίριο, στο Βρότσλαβ (Μπρεσλάου), όπου γεννήθηκε και έζησε ο Βολφ, 1679-99.
Πλακάκι από το Ντέλφτ με κινεζικό θέμα, 17ος αι/

Φιλοσοφική εργασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η φιλοσοφία του Βολφ έχει μια έντονη επιμονή παντού σε μια σαφή και μεθοδική έκθεση, έχοντας εμπιστοσύνη στη δύναμη της λογικής να παράξει όλα τα υποκείμενα σε αυτή τη μορφή. Διακρίθηκε για την έκδοση αντιγράφων τόσο στα Λατινικά, όσο και στα Γερμανικά. Μέσα από την επιρροή του, το φυσικό δίκαιο και η φιλοσοφία διδάχθηκαν στα περισσότερα γερμανικά πανεπιστήμια, ιδιαίτερα εκείνα που βρίσκονταν στα προτεσταντικά πριγκιπάτα. Ο Βολφ επιτάχυνε προσωπικά στην εισαγωγή τους στο εσωτερικό της Έσσης-Κάσσελ.[14]

Το σύστημα του Βολφ διατηρεί τη νομοτέλεια και τον αισιοδοξία του Λάιμπνιτς, αλλά η μοναδολογία αποσύρεται στο βάθος, οι μονάδες περιορίζονται σε ψυχές ή συνειδητά όντα από τη μία πλευρά και απλά άτομα από την άλλη. Η διδασκαλία της προκαθορισμένης αρμονίας χάνει επίσης τη μεταφυσική της σημασία (παραμένει μια σημαντική ευρετική συσκευή), και η αρχή του επαρκούς λόγου απορρίπτεται για μια ακόμη φορά υπέρ της αρχής της αντίφασης, την οποία ο Βολφ επιδιώκει να κάνει τη θεμελιώδη αρχή της φιλοσοφίας.

Ο Βολφ είχε τη φιλοσοφία χωρισμένη σε θεωρητικό και πρακτικό τμήμα. Η λογική, που μερικές φορές ονομάζεται philosophia rationalis, αποτελεί την εισαγωγή ή την προπαδευτική και των δύο.

Η Θεωρητική φιλοσοφία είχε ως μέρος της την οντολογία ή πρώτη φιλοσοφία ως γενική μεταφυσική,[15] η οποία προκύπτει ως προηγουμένως για την διάκριση των τριών ειδικών μεταφυσικών[15] για την ψυχή, τον κόσμο και τον Θεό:[16][17] η ορθολογική ψυχολογία,[15][18] η ορθολογική κοσμολογία,[15] και η ορθολογική θεολογία.[15] Οι τρεις θεματολογίες ονομάζονται εμπειρικές και ορθολογικές, επειδή είναι ανεξάρτητες από την αλήθεια ως θεϊκή αποκάλυψη. Αυτό το σχέδιο, το οποίο είναι το αντίθετο του θρησκευτικού τρισδιάστατου στα πλάσματα, τη δημιουργία και τον Δημιουργό, είναι γνωστό στους φιλοσοφικούς φοιτητές από την αντιμετώπιση του Κάντ στην Κριτική του Καθαρού Λόγου.

Στον "Πρόλογο" της 2ης έκδοσης του βιβλίου του Καντ, ο Βολφ ορίζεται ως "ο μεγαλύτερος από όλους τους δογματικούς φιλόσοφους".[19] Τον Βολφ διάβασε ο πατέρας του Σαίρεν Κίρκεγκωρ, Μάικλ Πέντερσον. Ο ίδιος ο Κίρκεγκωρ επηρεάστηκε τόσο από τον Βολφ, όσο και από τον Καντ, ώστε επανέλαβε την τριμερή δομή και το φιλοσοφικό περιεχόμενο, για να διατυπώσει τα δικά του τρία Στάδιο στον Δρόμο της Ζωής.[20]

Ο Βολφ έβλεπε την οντολογία ως μια παραγωγική επιστήμη, γνωστή a priori και βασισμένη σε δύο θεμελιώδεις αρχές: την αρχή της μη αντίφασης ("δεν μπορεί να συμβεί ότι το ίδιο πράγμα είναι και δεν είναι") και την αρχή του επαρκούς λόγου ("τίποτε δεν υπάρχει χωρίς επαρκή λόγο για το γιατί υπάρχει και όχι για το ότι δεν υπάρχει").[21][22] Τα Όντα ορίζονται από τους προσδιορισμούς ή κατηγορήματα αυτών, που δεν μπορούν να περιλαμβάνουν αντίφαση. Οι προσδιορισμοί έρχονται σε 3 τύπους: ουσιώδεις, χαρακτηριστικά και τρόποι.[21] Οι ουσιώδεις αρχές καθορίζουν τη φύση ενός όντος και είναι επομένως απαραίτητες ιδιότητες αυτού του όντος. Τα χαρακτηριστικά είναι προσδιορισμοί που απορρέουν από ουσιώδη και είναι εξίσου αναγκαία, σε αντίθεση με τους τρόπους, οι οποίοι είναι απλώς ενδεχόμενοι. Ο Βολφ αντιλαμβάνεται την ύπαρξη μόνο ως προσδιορισμό, ο οποίος μπορεί να λείπει σε ένα όν.[23] Η οντολογία ενδιαφέρεται για τα όντα σε γενικές γραμμές, όχι μόνο για ένα πραγματικό όν. Αλλά όλα τα όντα, είτε υπάρχουν πραγματικά είτε όχι, έχουν επαρκή λόγο.[24] Ο επαρκής λόγος για τα πράγματα χωρίς πραγματική ύπαρξη συνίσταται σε όλους τους προσδιορισμούς, που αποτελούν την ουσιαστική φύση αυτού του πράγματος. Ο Βολφ αναφέρεται σε αυτό ως "δικαίωμα ύπαρξης", και το αντιπαραθέτει με τον "λόγο (αιτία) του να γίνεσαι", το οποίο εξηγεί γιατί ορισμένα πράγματα έχουν πραγματική ύπαρξη.[23]

Η πρακτική φιλοσοφία χωρίζεται σε ηθική, οικονομία και πολιτική. Η ηθική αρχή του Βολφ είναι η επίτευξη της ανθρώπινης τελειότητας[25], που θεωρείται ρεαλιστικά ως το είδος της τελειότητας που μπορεί πραγματικά να επιτύχει το ανθρώπινο άτομο στον κόσμο στον οποίο ζούμε. Ίσως είναι ο συνδυασμός της αισιοδοξίας του Διαφωτισμού και του κοσμικού ρεαλισμού, που έκανε τον Βολφ τόσο επιτυχημένο και δημοφιλή ως διδάσκαλο μελλοντικών πολιτικών και επιχειρηματικών ηγετών.

Το συγγραφικό του έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Elementa matheseos universae (Στοιχεία Μάθησης Παγκόσμιας), 1746

Τα πιο σημαντικά έργα του Βολφ είναι τα εξής:

  • Dissertatio algebraica de algorithmo infinitesimali differentiali [Διατριβή αλγεβρική της μεθόδου των απειροστών διαφορών] 1704 [26]
  • Anfangsgründe aller mathematischen Wissenschaften [Μαθηματικές Αρχές όλων των Επιστημών] (1710), στα Λατινικά Elementa matheseos universsae [Στοιχεία Μάθησης Παγκόσμιας] (1713-1715)
  • Vernünftige Gedanken von den Kräften des menschlichen Verstandes [Λογικές σκέψεις για τις δυνάμεις του ανθρώπινου μυαλού] (1712), το οποίο είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα της ανθρώπινης κατανόησης. Γαλλική μετάφραση του Jean Des Champs, Logique, Βερολίνο 1736. Αγγλική μετάφραση από Anonymous, Logic, Λονδίνο 1770. Δυστυχώς η αγγλική έκδοση είναι μετάφραση της γαλλικής έκδοσης του Des Champs, αντί της αρχικής γερμανικής εκδοχής των Vernünftige Gedanken του Βολφ.
  • Vernünftige Gedanken von Gott, der Welt und der Seele des Menschen, auch allen Dingen überhaupt [Λογικές σκέψεις για τον Θεό, τον κόσμο και την ανθρώπινη ψυχή, και γενικά για όλα τα πράγματα] (1719)
  • Vernünftige Gedanken von der Menschen Thun und Lassen [Λογικές σκέψεις σχετικά με το τι κάνουν και τι δεν κάνουν οι άνθρωποι] (1720)
  • Vernünftige Gedanken von dem gesellschaftlichen Leben der Menschen [Λογικές σκέψεις για την κοινωνική ζωή των ανθρώπων] (1721)
  • Vernünftige Gedanken von den Wirkungen der Natur [Λογικές σκέψεις για τις επιπτώσεις της Φύσης] (1723)
  • Vernünftige Gedanken von den Absichten der natürlichen Dinge [Λογικές σκέψεις για τις προθέσεις των φυσικών πραγμάτων] (1724)
  • Vernünftige Gedanken von dem Gebrauche der Theile in Menschen, Thieren und Pflanzenγια [Λογικές σκέψεις για τις χρήσεις εξαρτημάτων σε ανθρώπους, ζώα και φυτά] (1725). οι τελευταίες επτά μπορούν να περιγραφούν σύντομα ως πραγματείες για τη λογική, την μεταφυσική, τη ηθική φιλοσοφία, την πολιτική φιλοσοφία, τη θεωρητική φυσική, τη θεολογία, τη φυσιολογία (1725).
  • Philosophia rationalis, sive logica [Φιλοσοφία Λογική, ή Λογική] (1728)
  • Philosophia prima, sive Ontologia [Φιλοσοφία Πρώτη ή Οντολογία] (1730). Το πρώτο μέρος μεταφράστηκε ως Φιλοσοφία Πρώτη, ή Οντολογία, μια μετάφραση με κριτική εισαγωγή και σημείωση από τον Klaus Ottmann, Thompson: Spring Publications (2022).
  • Cosmologia generalis [Κοσμολογία Γενική] (1731)
  • Psychologia empirica [Ψυχολογία Εμπειρική] (1732)
  • Psychologia rationalis [Ψυχολογία λογική] (1734)
  • Theologia naturalis [Θεολογία Φυσική] (1736-1737)
  • Kleine philosophische Schriften [Μικρά Φιλοσοφικά Γραπτά], συλλέχθηκαν και επεξεργάστηκαν από τον G.F. Hagen (1736-1740).
  • Philosophia practica universalis [Φιλοσοφία Πρακτική ΠΑγκόσμια] (1738-1739)
  • Jus Naturae και το Jus Gentium [O Nόμος της Φύσης και ο Νόμος των Εθνών]. Μαγδεμβούργο, 1740-1748.
    • Αγγλική μετάφραση: Marcel Thomann, translation of Jus naturae. Ν.Υ.: Ολμς, 1972.
  • Elementa matheseos universae [Στοιχεία Μαθήσεως του Σύμπαντος], Dionigi Ramanzini 1746, τόμoς 2oς, Verona
    • Elementa matheseos universae, Dionigi Ramanzini 1746, τόμoς 3ος, Verona
    • Elementa matheseos universae, Dionigi Ramanzini 1751, τόμος 4ος
  • Jus Gentium Methodo Scientifica Pertractum [Το Δίκαιο των Εθνών Σύμφωνα με την Επιστημονική Μέθοδο] (1749)
  • Philosophia moralis [Φιλοσοφία ηθική] (1750-1753).

Βλέπε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 121387859. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118634771. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w62c0w2w. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002113755. Ανακτήθηκε στις 29  Ιανουαρίου 2023.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb121387859. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002113755. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  9. ↑ CONOR.SI. 8825187.
  10. ↑ (Αγγλικά) Mathematics Genealogy Project.
  11. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002113755. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2023.
  12. ↑ «Stanford Encyclopedia of Philosophy» (Αγγλικά) Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, Center for the Study of Language & Information. wolff-christian. Ανακτήθηκε στις 12  Απριλίου 2020.
  13. ↑ Corr, Charles A. (1975). «Christian Wolff and Leibniz». Journal of the History of Ideas 36 (2): 241–262. doi:10.2307/2708926. ISSN 0022-5037. https://www.jstor.org/stable/2708926. 
  14. ↑ Ingrao, 1982, p. 955
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 . 11 November 2014. 
  16. ↑ Mattey, George J. (2012). «UC Davis Philosophy 175 (Mattey) Lecture Notes: Rational Psychology». University of California, Davis, Department of Philosophy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2018. 
  17. ↑ . 31 October 2014. 
  18. ↑ . 20 April 2009. 
  19. ↑ Hettche, Matt. «Christian Wolff». Christian Wolff. 
  20. ↑ Klempe, Sven Hroar (2017). Kierkegaard and the Rise of Modern Psychology. Abingdon-on-Thames: Routledge. σελ. 74. ISBN 978-1-35151022-6. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Craig, Edward (1996). «Wolff, Christian». Routledge Encyclopedia of Philosophy. Routledge. 
  22. ↑ Sandkühler, Hans Jörg (2010). «Ontologie». Enzyklopädie Philosophie. Meiner. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020.  More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια)
  23. ↑ 23,0 23,1 Hettche, Matt· Dyck, Corey (2019). «Christian Wolff». The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 
  24. ↑ Borchert, Donald M. (2006). «Ontology, History of». Macmillan Encyclopedia of Philosophy, 2nd Edition. Macmillan. 
  25. ↑
     
    Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Pringle-Pattison, Andrew Seth; Anonymous (1911) «Wolff, Christian» στο: Chisholm, Hugh, επιμ. Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 28 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 774 
  26. ↑ Available online on Göttinger Digitalisierungszentrum.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Μπλακγουέλ, Ρίτσαρντ Τζ. "Η Διδασκαλία της Ψυχής του Κρίστιαν Γουόλφ", Εφημερίδα Ιστορίας των Ιδών,, 1961, 22: 339-354. στο JSTOR
  • Κορ, Τσαρλς Α. "Χριστιαν Γουόλφ και Λέιμπνιτς", Εφημερίδα Ιστορίας των Ιδών,, Απρίλιος 1975, Τόμος. 36 Τρίτη έκδοση, σ. 241-262 στο JSTOR
  • Γκέμπελ, Ιούλιας, "Χριστιανός Γουόλφ και η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας", στο Deutsch-Amerikanische Geschichtsblätter. Γερμανικά-Αμερικανικά ιστορικά φυλλάδια. Το Jahrbuch der Deutsch-Amerikanischen Gesellschaft von Illinois 18/19 (Δικαστής 1918/19), Σικάγο: Deutsch-Americanische Gesellschaft von Illinois, 1920, σ. 69-87, αναφέρει λεπτομερώς την επίδραση του Wolff στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. 
  • Ingrao, Charles (October 1982). «"Barbarous Strangers": Hessian State and Society during the American Revolution». The American Historical Review 87 (4): 954–976. doi:10.2307/1857901. https://archive.org/details/sim_american-historical-review_1982-10_87_4/page/954. 
  • Τζόλι, Νίκολας, Εντ. Το Cambridge Companion του Leibniz (Cambridge University Press, 1995), η τυποποιημένη πηγή στα Αγγλικά. Περιλαμβάνει βιογραφία και λεπτομέρειες της δουλειάς του σε πολλούς τομείς
  • Ρίτσαρντ, Ρόμπερτ Τζ. "Προλεγόμενες του Κρίστιαν Γουόλφ στην εμπειρική και λογική ψυχολογία: Μετάφραση και σχολιασμό", "Προδικασίες της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας Βλ. 124, αριθ. 3 (30 Ιουνίου 1980), σ. 227-239 στο JSTOR 
  • Βανζό, 'λμπερτο. "Χριστιανός Γουόλφ και η πειραματική φιλοσοφία", Μελέτες της Οξφόρδης στην Αρχιόχρονη Φιλοσοφική 7.
  • Το Ευρωπαϊκό περιοδικό δικαίου και οικονομίας 4 (2) (το καλοκαίρι του 1997), ειδικό τεύχος του Christian Wolff, επανεκδόθηκε το 1998 στην Gesammelte Werke, 3η σελ. Σημειώστε ειδικά τα δοκίμια του Γιούργκεν Γ. Μπάκχαουζ ("Κριστιανός Γουόλφ για τη Υποδοσία, τη Διαίρεση της Εργασίας και την Κοινωνική Πρόνοια"), του Γουόλφαγκ Ντρέξλερ ("Κριστιανός Γουόλοφ (1679-1754): Μια Βιογραφική δοκίμηση"), του Έρικ Σ. Ράινερτ και του Άρνο Μονγκ Νταστόλ ("Αξιολογώντας την Γένεση των Οικονομικών Καινοτομιών: Η θρησκευτική Γεσταλτ-Σουίτ και το καθήκον να εφευρέσετε ως προϋποθέσεις για την Οικονομική Ανάπτυξη") και του Πίτερ Ρ. Σεν ("Κριστιάνος Γουόλφος στην Προϊστορία των Κοινωνικών Επιστημών").

Εξωτερικές συνδέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κρίστιαν_Βολφ&oldid=10711049"