Κυριάκος Διακογιάννης
| Κυριάκος Διακογιάννης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κυριάκος Διακογιάννης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 27 Αυγούστου 1927 ή 1927[1] |
| Θάνατος | 21 Αυγούστου 2018 ή 2018[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος συγγραφέας |
Ο Κυριάκος Διακογιάννης (28 Αυγούστου 1927 - 21 Αυγούστου 2018) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας και αθλητής.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1927 στην Πλάκα της Αθήνας, όπου και μεγάλωσε. Νονός του ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος.[2] Η καταγωγή του ήταν από τη Μάνη και την Πάτμο. Διακρίθηκε στα νεανικά του χρόνια ως αθλητής και υπήρξε μέλος της εθνικής ομάδας στίβου και πρωταθλητής Ελλάδος στο πένταθλο το 1947 και στο δέκαθλο το 1948.
Ο πατέρας του, Ιωάννης Διακογιάννης, ήταν αξιωματικός της Χωροφυλακής που την περίοδο της Κατοχής υπηρέτησε σε σημαντικές θέσεις στην Ειδική Ασφάλεια.[3] Ο ίδιος ο Κυριάκος Διακογιάννης είχε αριστερά πολιτικά φρονήματα και από το 1949 ως το 1951 εξορίστηκε στη Μακρόνησο.[2]
Μετά την απόλυσή του από τη Μακρόνησο, μετανάστευσε στο Λονδίνο, όπου ξεκίνησε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στο περιοδικό που εξέδιδε ο Έλληνας εφοπλιστής Γιάννης Χατζηπατέρας, μετέπειτα κουμπάρος του.[2] Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή της Σορβόννης και εξέδωσε την εφημερίδα «Πατρίς». Η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε το μετάλλιο «Τεχνών, Επιστημών και Γραμμάτων» το 1961 και δύο χρόνια αργότερα το μετάλλιο «Κοινωνικής Αγωγής».[εκκρεμεί παραπομπή]
Έγινε κυρίως γνωστός στα χρόνια της χούντας των συνταγματαρχών, αρχικά ανάμεσα στους Έλληνες του εξωτερικού αλλά αργότερα και μέσα στην Ελλάδα, με το βιβλίο «Στην Κόλαση της ΚΥΠ», όπου εξιστορεί τη δράση της ομάδας των ακροδεξιών χουντικών αξιωματικών του Παπαδόπουλου και πως προσπάθησαν να εκβιάσουν και να στρατολογήσουν τον ίδιο με σκοπό την σπίλωση του Ανδρέα Παπανδρέου.[3]
Με την πτώση της χούντας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας ο Διακογιάννης εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα, όπου εξέδωσε το βιβλίο «Σκυλάνθρωποι», που επίσης σημείωσε εκδοτική επιτυχία. Από το 1980 ως το 1997, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους αρθρογράφους της εφημερίδας «Αυριανή». Η καθημερινή στήλη του στην εφημερίδα, με τίτλο «Καθαρά και Ξάστερα», τασσόταν φανατικά υπέρ του Ανδρέα Παπανδρέου και απαξιωτική για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη αλλά και τον Χαρίλαο Φλωράκη και τον Λεωνίδα Κύρκο. Πολλές φορές έδινε τη γραμμή της «Αυριανής» και συνδέθηκε με την περίοδο της μεγάλης κυκλοφορίας της κατά τη δεκαετία του 1980.
Η αντιπαράθεση του Διακογιάννη με τον Κύρκο και τον Φλωράκη κορυφώθηκε το 1989. Οι δύο πολιτικοί κατονόμασαν τον Διακογιάννη ως «ηγέτη του αυριανισμού» και «επιτελικό νου του νεοφασισμού στην Ελλάδα», ενώ ο Διακογιάννης ανταπάντησε με πολύ σκληρές εκφράσεις (όπως «άνανδροι» και «θρασύδειλοι»).[4] Με σκληρές εκφράσεις καταφέρονταν ο Διακογιάννης και κατά του Μάνου Χατζιδάκι.[5]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 234413549. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 [1]
- ↑ 3,0 3,1 Κυριάκου Ι. Διακογιάννη, Στην Κόλαση της ΚΥΠ
- ↑ Κυριάκου Διακογιάννη, Οι Φονιάδες της Δημοκρατίας, σελίδες 69 και 122
- ↑ Τσιντσίνης, Μιχάλης (2017-03-20). «Χατζιδάκις εναντίον «Αυριανής»». Η Καθημερινή. https://www.kathimerini.gr/society/901273/chatzidakis-enantion-ayrianis/. Ανακτήθηκε στις 2023-01-07.