Κωνσταντία του Μπεάρν
| Κωνσταντίνα του Μπεάρν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Constance de Moncade (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1245 |
| Θάνατος | 26 Απριλίου 1310 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αλφόνσος της Αραγωνίας (26 Μαρτίου 1260 – 29 Μαρτίου 1260)[1] Ερρίκος του Αλμαίν (1269–1271)[1] Αίμων Β΄ της Γενεύης (1279–1280) |
| Γονείς | Γκαστόν Ζ΄ του Μπεάρν[2] και Martha, Viscountess of Marsan[2] |
| Αδέλφια | Μαργαρίτα της Μονκάδα Mathe de Montcade Guillelme de Montcada |
| Οικογένεια | House of Moncada |
| Θυρεός | |
 | |
Η Κωνσταντία, γαλλ.: Constance de Béarn (απεβ. το 1310) ήταν suo jure υποκόμισσα του Μαρσάν, καθώς και τιμητική κόμισσα του Μπιγκόρ, κόρη του Γκαστόν Ζ΄, υποκόμη του Μπεάρν και της πρώτης του συζύγου Mάρθα του Μαρσάν. Η Κωνσταντία κληρονόμησε όλους τούς τίτλους της από τη μητέρα της, και προσπάθησε να κληρονομήσει την υποκομητεία του Μπεάρν τού πατέρα της. Παντρεύτηκε τρεις φορές κατά τη διάρκεια της ζωής της, με τις βασιλικές οικογένειες της Αραγονίας, της Καστίλλης και της Αγγλίας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Κωνσταντία γεννήθηκε μεταξύ 1245 και 1255, κόρη του Γκαστόν Ζ΄, υποκόμη του Μπεάρν [3] και της Mάρθας του Μαρσάν. Είχε τρεις αδελφές: τη Mαργαρίτα, τη Μάρτα και τη Γουλιέλμα. Δεν είναι γνωστές ακριβείς ημερομηνίες γέννησης για τις αδελφές: όλες γεννήθηκαν εντός του προαναφερθέντος χρονικού πλαισίου, αλλά η Κωνσταντία ήταν πιθανότατα η μεγαλύτερη, επειδή κληρονόμησε τα κτήματα της Mάρθας, όταν εκείνη απεβίωσε.
Οι τρεις γάμοι της
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν η Κωνσταντία ήταν στα πρώτα της εφηβικά χρόνια, ταξίδεψε στην Αραγονία και παντρεύτηκε στο Καταλαγιούντ στις 23 Μαρτίου 1260, τον πρίγκιπα (infante) Alf;onso, γιο και διάδοχο τού Iακώβου Α΄ της Αραγονίας. [4] Ο γάμος κράτησε μόνο τρεις ημέρες, ο Αλφόνσος απεβίωσε στις 26 Μαρτίου [4], 31 ετών.
Το 1266 η Κωνσταντία αρραβωνιάστηκε με τον infante Μανουήλ της Καστίλης, ο οποίος ήταν γιος του Φερδινάνδου Γ' της Καστίλης. Η πρώτη σύζυγος του Mανουήλ, η κάποτε κουνιάδα τής Κωνσταντίας, Κωνσταντία της Αραγωνίας, είχε αποβιώσει, οπότε ο Mανουήλ επιζητούσε να ξανανυμφευτεί. Ένα συμβόλαιο γάμου υπογράφηκε στη Σεβίλλη, με την αδελφή της Κωνσταντίας, Γουλιέλμα, να είναι αρραβωνιασμένη με τον γιο του Mανουήλ, Aλφόνσo. Ωστόσο, δεν προέκυψε κάτι από τους διακανονισμούς, και έτσι κανένα ζευγάρι δεν παντρεύτηκε.
Ένα νέο συμβόλαιο γάμου συντάχθηκε το 1268, για να παντρευτεί η Κωνσταντία τον Ερρίκο του Αλμαίν, εγγονό τού Ιωάννη της Αγγλίας. Αυτή ταξίδεψε στην Αγγλία τον επόμενο χρόνο, και το ζεύγος παντρεύτηκε στο Κάστρο του Ουίνδσορ στις 5 Μαΐου 1269. Αυτός ο δεύτερος γάμος ήταν επίσης σύντομος: ο Ερρίκος αποκήρυξε την Κωνσταντία το επόμενο έτος, και στη συνέχεια απεβίωσε ο ίδιος το 1271. [5]
Η Κωνσταντία παντρεύτηκε για τρίτη και τελευταία φορά το 1279 με τον Aίμονα Β΄ της Γενεύης. Ο γάμος είχε διευθετηθεί από τη θετή μητέρα της Κωνσταντίας, Bεατρίκη της Σαβοΐας, κυρία του Φωσινύ. Όπως και οι δύο πρώτοι γάμοι, έτσι και αυτός ο γάμος ήταν σύντομος με τον Aίμωνα να πεθαίνει μέσα σε ένα χρόνο. Η Κωνσταντία δεν είχε παιδιά.
Κληρονομικές διαφορές: διεκδικεί το Μπιγκόρ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το τέλος της μητέρας τής Κωνσταντίας, τη διαδέχθηκε ως υποκόμισσα του Μαρσάν. Μέσω τής μητέρας της, η Κωνσταντία είχε αξίωση για την κομητεία του Μπιγκόρ, η μητέρα της επιδίωκε ενεργά την αξίωσή της κατά τής ανιψιάς της, Λάουρας, η οποία ήταν αδελφή του προηγούμενου κόμη, Eσκιβάτ ντε Σαμπαναί. Οι μάχες για το Μπιγκόρ είχαν ξεκινήσει το 1251 λόγω των προβλημάτων που άφησε η γιαγιά της Κωνσταντίας, Πετρονίλα, κόμισσα του Μπιγκόρ. Είχε κάνει τον Σίμωνα Ε΄ του Μονφόρ, 6ο κόμη του Λέστερ, κυβερνήτη του Μπιγκόρ και μετά το τέλος της, εκείνος είχε αρνηθεί να παραδώσει τον έλεγχο στη θεία τής Constance, Aλίκη. Με τη βοήθεια των γονιών τής Κωνστάνς, η Aλίκη τα κατάφερε. Ο σύντομος χρόνος σταθερότητας έληξε με το τέλος του Εσκιβάτ. Η Μάρθα διεκδίκησε τότε τον Μπιγκόρ, όπως και η Λάουρα. Μετά το τέλος τής Μάρθας στα τέλη της δεκαετίας του 1270, η Κωνσταντία κληρονόμησε τη διεκδίκησή της. Ο πατέρας της, Γκαστόν, στη συνέχεια βοήθησε την κόρη του επιτιθέμενος στο Μπιγκόρ, το οποίο για άλλη μια φορά καταλήφθηκε από τον Σιμόν Ε΄ του Μονφόρ. Τού επικυρίαρχου, Εδουάρδου Α' της Αγγλίας, δεν άρεσε η σκέψη μιας ένωσης μεταξύ του Μπεάρν και του Μπιγκόρ, οπότε ο Τζόν Γκράιλυ τοποθετήθηκε εκεί ως στρατηγός, αναγκάζοντας τον Γκαστόν να αποσυρθεί. Η Κωνσταντία απάντησε κάνοντας έκκληση στον Φίλιππο Δ' της Γαλλίας, ο οποίος απάντησε καλώντας όλη την οικογένεια στην Αυλή του για να συζητήσουν την κατάσταση, αλλά τελικά άρπαξε τον Μπιγόρ για το στέμμα. Στη συνέχεια, το Μπιγκόρ παρέμεινε υπό τον γαλλικό έλεγχο, έως ότου διεκδικήθηκε το 1425 από τον Ιωάννη Α΄, κόμη της Φουά, απόγονο τής αδελφής τής Κωνσταντίας, Μαργαρίτας.
Ο Γκαστόν δεν είχε ποτέ γιους, η Βεατρίκη της Σαβοΐας δεν του γέννησε παιδιά, έτσι οι κληρονόμοι του ήταν οι τέσσερις κόρες του. Ο Γκαστόν παρέκαμψε την αξίωση της Κωνσταντίας, πιθανώς λόγω του ότι κληρονόμησε την υποκομητεία του Μαρσάν τής μητέρας της, και αντ' αυτού αποφάσισε να αφήσει την υποκομητεία του Μπεάρν στη δεύτερη κόρη του, τη Mαργαρίτα, και στον σύζυγό της Ρογήρο-Βερνάρδο Γ΄, κόμη της Φουά. Η διαθήκη του Γκαστόν αμφισβητήθηκε από την τρίτη αδελφή τους Μάρτα και τον σύζυγό της Γεράρδο ΣΤ΄, κόμη του Aρμανιάκ. Ως αποτέλεσμα, η Γουλιελμίνα έγινε κληρονόμος, παρακάμπτοντας τις αξιώσεις της Κωνσταντίας, της Mαργαρίτας και της Mάρτας. Μετά το τέλος τού Γκαστόν το 1290, οι διαφωνίες τον είχαν κάνει να αφήσει την Κωνσταντία με το Μπερν, αλλά σύντομα αυτή το παρέδωσε στην αδελφή της Μαργαρίτα, η οποία είχε δικά της παιδιά αυτή τη χρονική στιγμή, ενώ η Κωνσταντία παρέμεινε χωρίς παιδιά.
Η Κωνσταντία απεβίωσε στις 26 Απριλίου 1310, μόλις πέντε ημέρες μετά τη μητριά της Βεατρίκη. Στη συνέχεια το Μαρσάν πέρασε στη Μαργαρίτα, ενώνοντάς το με την κληρονομιά του Μπεάρν.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 p10683.htm#i106830. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Studd 1991, σελ. 161.
- ↑ 4,0 4,1 Linehan 2011, σελ. 85.
- ↑ Weiler 2006, σελ. 194.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Studd, Robin (1991). «The Marriage of Henry of Almain and Constance of Béarn». Στο: Coss, επιμ. Proceedings of the Newcastle Upon Tyne Conference, 1989: Thirteenth Century England III. The Boydell Press.
- Linehan, Peter (2011). Spain, 1157-1300: A Particle Inheritance. Wiley-Blackwell.
- Weiler, Björn K. U. (2006). Henry III of England and the Staufen Empire, 1216-1272. The Boydell Press.