Κωνσταντίνος Εγκολφόπουλος
| Κωνσταντίνος Εγκολφόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1912 Μώλος Φθιώτιδας |
| Θάνατος | 6 Μαΐου 1991 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός του ναυτικού |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (Μάρτιος 1967 – Απριλίου 1967) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (1975–1976) |
Ο Κωνσταντίνος Εγκολφόπουλος (1912 - 6 Μαΐου 1991) ήταν Έλληνας ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού και υπουργός στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, μετά την πτώση της Χούντας των συνταγματαρχών.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ακολούθησε σταδιοδρομία στο Πολεμικό Ναυτικό και αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Την περίοδο 1956 - 1958 διετέλεσε διοικητής της σχολής υποβρύχιων καταστροφών φέροντας τον βαθμό του Πλοιάρχου, ενώ την περίοδο 1965 - 1967 Αρχηγός του Στόλου, φέροντας τον βαθμό του Υποναυάρχου.[1][2] Στις 30 Μαρτίου 1967 ανέλαβε την αρχηγία του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. Την νύχτα της 21ης Απριλίου συνελήφθη από στρατιωτικούς και οδηγήθηκε στο Πεντάγωνο. Αρνήθηκε να συνεργαστεί με τη Χούντα των Συνταγματαρχών και παραιτήθηκε στις 24 Απριλίου. Κατά τη διάρκεια της επταετίας του προσφέρθηκε η αρχηγία του κινήματος του ναυτικού, την οποία όμως αρνήθηκε καθώς δεν πίστευε στην επιτυχία της κίνησης.[3] Παρ' όλα αυτά, συνελήφθη από το δικτατορικό καθεστώς, καθώς τον θεωρούσε οργανωτή του κινήματος.[4] Αρχικά, μεταφέρθηκε στην ναυτική βάση στον Βοτανικό και στη συνέχεια στο Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας.
Μετά την πτώση της Χούντας ανέλαβε στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 21 Νοεμβρίου του 1974.[5] Τον Ιανουάριο του 1975 επέστρεψε στην ενεργό υπηρεσία και ανέλαβε για δεύτερη φορά την ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού.[6] Στην ηγεσία του Π.Ν. παρέμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 1976, οπότε και αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Ναυάρχου και τον τίτλο του Επίτιμου Αρχηγού του Π.Ν.. Ήταν μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη των πραξικοπηματιών.
Απεβίωσε στις 6 Μαΐου του 1991.[7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Οργή ναυάρχου και ομολογία για (συν)ενοχή, άρθρο της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία"
- ↑ Ε΄ Ιστορικά, Το κίνημα του Ναυτικού και το "Βέλος", τεύχος 186, σελ.34
- ↑ Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας Αρχειοθετήθηκε 2010-10-27 στο Wayback Machine., από την Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ Χρονικό '91, Ετήσια Έκδοση του Χρονικού του 20ού αιώνα,εκδ. Τέσσερα Έψιλον, σελ. 215.